در این مقاله به بررسی تعریف چک وعده دار یا مدت دار می پردازیم .

چک به عنوان وسیله ای که مردم اعتبارات خود را از طریق آن انجام می دهند ، یکی از مهمترین اسناد تجاری محسوب می شود . از این رو مردم باید اطلاعات و آگاهی خود را درباره چک برگشتی ، مجازات صدور چک برگشتی ، شکایت کیفری از چک ، وصول چک از طریق اداره ثبت ، وصول چک از طریق دادگاه حقوقی خود افزایش داده و هم چنین به بررسی انواع چک از جمله چک تضمینی ، چک بین بانکی ، چک بانکی ، چک سفید امضا ، چک مدت دار و ... . دراینجا ما قصد داریم به بررسی یکی از انواع چک یعنی چک مدت دار یا چک وعده دار بپردازیم زیرا اغلب مردم نمی دانند فرق چک وعده دار و چک روز چیست . از این رو در این مقاله به بررسی تعریف چک وعده دار یا چک مدت دار می پردازیم . 

زمانی که چک به عنوان یک وسیله پرداخت وارد جامعه شد ، هدف اولیه و اصلی آن  این بود که چک وسیله ای برای پرداخت روز باشد به این ترتیب که صادر کننده به جای پرداخت وجه نقد ، چکی را به تاریخ همان روز صادر می کرد تا دارنده بتواند آن را از طریق بانک نقد کند و به این ترتیب از جا به جایی پول خودداری می شد . اما کم کم کاربرد چک تغییر کرد و صادر کنندگان با فراموش کردن فلسفه وجودی چک ، اقدام به صدور آن برای روزهای آینده کردند ؛ برای مثال در صورتی که روی چکی تاریخ 6 دی 97 درج شده باشد ، اصل بر این است که چک برای همان روز صادر شده است یعنی تاریخ صدور چک و تاریخ درج شده روی آن یکی است . به چکی که تاریخ درج شده روی آن و تاریخ صدور آن یکی نباشد ، چک وعده دار یا چک مدت دار می گویند .

زمانی که چک به عنوان یک وسیله پرداخت وارد جامعه شد ، هدف اولیه و اصلی آن  این بود که چک وسیله ای برای پرداخت روز باشد به این ترتیب که صادر کننده به جای پرداخت وجه نقد ، چکی را به تاریخ همان روز صادر می کرد تا دارنده بتواند آن را از طریق بانک نقد کند و به این ترتیب از جا به جایی پول خودداری می شد . اما کم کم کاربرد چک تغییر کرد و صادر کنندگان با فراموش کردن فلسفه وجودی چک ، اقدام به صدور آن برای روزهای آینده کردند ؛ برای مثال در صورتی که روی چکی تاریخ 6 دی 97 درج شده باشد ، اصل بر این است که چک برای همان روز صادر شده است یعنی تاریخ صدور چک و تاریخ درج شده روی آن یکی است . به چکی که تاریخ درج شده روی آن و تاریخ صدور آن یکی نباشد ، چک وعده دار یا چک مدت دار می گویند .

زمانی که چک به عنوان یک وسیله پرداخت وارد جامعه شد ، هدف اولیه و اصلی آن  این بود که چک وسیله ای برای پرداخت روز باشد به این ترتیب که صادر کننده به جای پرداخت وجه نقد ، چکی را به تاریخ همان روز صادر می کرد تا دارنده بتواند آن را از طریق بانک نقد کند و به این ترتیب از جا به جایی پول خودداری می شد . اما کم کم کاربرد چک تغییر کرد و صادر کنندگان با فراموش کردن فلسفه وجودی چک ، اقدام به صدور آن برای روزهای آینده کردند ؛ برای مثال در صورتی که روی چکی تاریخ 6 دی 97 درج شده باشد ، اصل بر این است که چک برای همان روز صادر شده است یعنی تاریخ صدور چک و تاریخ درج شده روی آن یکی است . به چکی که تاریخ درج شده روی آن و تاریخ صدور آن یکی نباشد ، چک وعده دار یا چک مدت دار می گویند .