حکم نهایی، حکمی است که دیگر، قابل فرجام خواهی در دیوان عالی کشور نمی باشد و تنها امکان اعاده دادرسی از آن وجود دارد. اما حکم غیر نهایی، به حکمی گفته می شود که همچنان، قابل فرجام خواهی است. از جمله تفاوت های این دو حکم، آن است که به حکم نهایی، جز با اعاده دادرسی، نمی توان اعتراض کرد ؛ در حالی که امکان فرجام خواهی از حکم غیر نهایی، در مواردی و در مهلت قانونی وجود دارد.

احکامی که از جانب دادگاه ها صادر می شوند، معمولا منطبق با موازین قانونی و شرعی می باشند. اما، از آن رو که همواره، احتمال این وجود دارد که احکام صادر شده، توسط دادگاه ها دارای اشکالاتی باشند، قانون گذار، روش هایی برای شکایت از آراء صادر شده از دادگاه ها پیش بینی نموده است.

در همین راستا، مراجعی نیز تشکیل شده اند تا به شکایت از احکام صادر شده، رسیدگی کنند. یکی از این مراجع، دیون عالی کشور می باشد. احکام از آن جهت که قابل فرجام خواهی در این دیوان هستند، به دو نوع احکام نهایی و غیر نهایی، تقسیم بندی می شوند و چون با نهایی شدن حکم، امکان فرجام خواهی از آن، سلب می شود، لازم است که اشخاص بدانند که حکم صادر شده در پرونده آن ها، از چه نوعی می باشد.

با توجه به اهمیت این مسئله، در این مقاله قصد داریم، در ابتدا به این سوال پاسخ دهیم که حکم نهایی چیست؟ سپس در ادامه، حکم غیر نهایی را تعریف کرده و نهایتا، تفاوت این دو را با یک دیگر بررسی کنیم. اگر درخصوص این موضوع سوالاتی دارید، در این مقاله همراه ما باشید.

تفاوت حکم نهایی و غیر نهایی

در پاسخ به این سوال حکم نهایی چیست، باید گفت یکی از انواع احکام صادر شده از دادگاه ها، احکامی است که به شکل نهایی صادر شده یا با گذشت مدت اعتراض، نهایی می شوند. این احکام، تمام مراحل دادرسی را طی کرده اند و قابل فرجام خواهی، در دیوان عالی کشور نمی باشند و تنها امکان اعاده دادرسی در برخی شرایط تعیین شده در قانون وجود دارد. به این احکام، حکم نهایی گفته می‌شود. در مقابل احکام نهایی ، احکام غیر نهایی قرار دارند. تفاوت این دو دوسته از احکام، در خصوص فرجام خواهی از آنها است . بر این اساس، حکم نهایی، شامل موارد زیر است:

 حکمی که در دیوان عالی کشور، قابل فرجام خواهی حقوقی نباشد، حکم نهایی محسوب می شود . 

 حکمی که در دیوان عالی کشور، از آن، فرجام خواهی شده باشد و در دیوان عالی کشور اِبرام ( تأیید ) شده باشد، از آن جهت که دوباره قابل فرجام خواهی نیست، حکم نهایی به شمار می رود .

 احکامی که از دادگاه بدوی ( نخستین )، یا دادگاه تجدیدنظر صادر شده باشد، اما قابل فرجام خواهی در دیوان عالی کشور نباشد نیز جز احکام نهایی هستند.

 در صورتی که احکام صادر شده، قابل فرجام خواهی در دیوان عالی کشور باشند، اما در مهلت مقرر برای فرجام خواهی، درخواست فرجام از آنها نشده باشد، نیز حکم نهایی محسوب می شوند . 

بنابراین، با توجه به توضیحات بالا، حکم نهایی به حکمی گفته می شود که قابل فرجام خواهی در دیوان عالی کشور نیست و یا امکان فرجام خواهی از آن وجود دارد اما در مهلت قانونی مقرر هیچ درخواست در این خصوص نسبت به این احکام اعلام نشده است، بنابراین، بعد از گذشت این بازده زمانی حکم، نهایی می شود.

تفاوت حکم نهایی و غیر نهایی

در پاسخ به این سوال حکم نهایی چیست، باید گفت یکی از انواع احکام صادر شده از دادگاه ها، احکامی است که به شکل نهایی صادر شده یا با گذشت مدت اعتراض، نهایی می شوند. این احکام، تمام مراحل دادرسی را طی کرده اند و قابل فرجام خواهی، در دیوان عالی کشور نمی باشند و تنها امکان اعاده دادرسی در برخی شرایط تعیین شده در قانون وجود دارد. به این احکام، حکم نهایی گفته می‌شود. در مقابل احکام نهایی ، احکام غیر نهایی قرار دارند. تفاوت این دو دوسته از احکام، در خصوص فرجام خواهی از آنها است . بر این اساس، حکم نهایی، شامل موارد زیر است:

 حکمی که در دیوان عالی کشور، قابل فرجام خواهی حقوقی نباشد، حکم نهایی محسوب می شود . 

 حکمی که در دیوان عالی کشور، از آن، فرجام خواهی شده باشد و در دیوان عالی کشور اِبرام ( تأیید ) شده باشد، از آن جهت که دوباره قابل فرجام خواهی نیست، حکم نهایی به شمار می رود .

 احکامی که از دادگاه بدوی ( نخستین )، یا دادگاه تجدیدنظر صادر شده باشد، اما قابل فرجام خواهی در دیوان عالی کشور نباشد نیز جز احکام نهایی هستند.

 در صورتی که احکام صادر شده، قابل فرجام خواهی در دیوان عالی کشور باشند، اما در مهلت مقرر برای فرجام خواهی، درخواست فرجام از آنها نشده باشد، نیز حکم نهایی محسوب می شوند . 

بنابراین، با توجه به توضیحات بالا، حکم نهایی به حکمی گفته می شود که قابل فرجام خواهی در دیوان عالی کشور نیست و یا امکان فرجام خواهی از آن وجود دارد اما در مهلت قانونی مقرر هیچ درخواست در این خصوص نسبت به این احکام اعلام نشده است، بنابراین، بعد از گذشت این بازده زمانی حکم، نهایی می شود.

تفاوت حکم نهایی و غیر نهایی

در پاسخ به این سوال حکم نهایی چیست، باید گفت یکی از انواع احکام صادر شده از دادگاه ها، احکامی است که به شکل نهایی صادر شده یا با گذشت مدت اعتراض، نهایی می شوند. این احکام، تمام مراحل دادرسی را طی کرده اند و قابل فرجام خواهی، در دیوان عالی کشور نمی باشند و تنها امکان اعاده دادرسی در برخی شرایط تعیین شده در قانون وجود دارد. به این احکام، حکم نهایی گفته می‌شود. در مقابل احکام نهایی ، احکام غیر نهایی قرار دارند. تفاوت این دو دوسته از احکام، در خصوص فرجام خواهی از آنها است . بر این اساس، حکم نهایی، شامل موارد زیر است:

 حکمی که در دیوان عالی کشور، قابل فرجام خواهی حقوقی نباشد، حکم نهایی محسوب می شود . 

 حکمی که در دیوان عالی کشور، از آن، فرجام خواهی شده باشد و در دیوان عالی کشور اِبرام ( تأیید ) شده باشد، از آن جهت که دوباره قابل فرجام خواهی نیست، حکم نهایی به شمار می رود .

 احکامی که از دادگاه بدوی ( نخستین )، یا دادگاه تجدیدنظر صادر شده باشد، اما قابل فرجام خواهی در دیوان عالی کشور نباشد نیز جز احکام نهایی هستند.

 در صورتی که احکام صادر شده، قابل فرجام خواهی در دیوان عالی کشور باشند، اما در مهلت مقرر برای فرجام خواهی، درخواست فرجام از آنها نشده باشد، نیز حکم نهایی محسوب می شوند . 

بنابراین، با توجه به توضیحات بالا، حکم نهایی به حکمی گفته می شود که قابل فرجام خواهی در دیوان عالی کشور نیست و یا امکان فرجام خواهی از آن وجود دارد اما در مهلت قانونی مقرر هیچ درخواست در این خصوص نسبت به این احکام اعلام نشده است، بنابراین، بعد از گذشت این بازده زمانی حکم، نهایی می شود.