اگر افراد، بدون علقه زوجیت و خارج از شرع و قانون، با یکدیگر، رابطه جنسی داشته باشند، مرتکب جرم رابطه نامشروع شده اند. داشتن رابطه نامشروع، فقط مختص به رابطه دو جنس مخالف نبوده و ممکن است، روابط نامشروع، میان دو جنس موافق نیز محقق شود. دایره این اعمال، تا هم خوابگی دو زن و هم خوابگی دو مرد که به آن مساحقه و لواط نیز گفته می شود ، قابل گسترش می باشد .

در خصوص این روابط، قانون گذار، برای حفظ نظم عمومی جامعه و احترام به انسانیت و جلوگیری از گسترش آن در جامعه، مقرراتی را وضع کرده است. که این مقررات، ریشه فقهی و شرعی دارند. یکی از انواع این روابط ،تفخیذ است، که در قانون برای آن، مجازات تعیین شده است و امکان شکایت از آن نیز برای افرادی که از آن متضرر شده اند، در قانون پیش بینی شده است.

از این رو در این مقاله، در ابتدا به این سوال پاسخ خواهیم داد که تفخیذ چیست؟ مجازات آن، شامل چه مواردی می شود و چگونه می توان آن را اثبات کرد و در ادامه، نیز نحوه شکایت و نحوه رسیدگی به جرم تفخیذ را بررسی خواهیم کرد.

تفخیذ چیست

تفخیذ، یک از انواع اعمال جنسی است که می تواند میان دو مرد انجام گیرد. ماده 235 قانون مجازات اسلامی، مصوب سال 1392، در تعریف تفخیذ می گوید: " تفخیذ، عبارت است از قراردادن اندام تناسلی مرد، بین ران ها با نشیمنگاه انسان مذکر دیگر. " در تبصره این ماده نیز به این موضوع اشاره شده است که دخول کمتر از ختنه گاه، در حکم تفخیذ است. این عمل، برای اشخاص ترنس سکشوال نیز جرم است و آنها باید بر اساس روند قانونی تغییر جنسیت ، اقدام به درمان پزشکی نمایند .

در قواعد فقهی، نیز آمده است که تفخیذ، عمل حرامی است و مجازات آن، حد می باشد. براساس قول مشهور، حد آن صد تازیانه است. عده ای از فقها این نظر را دارند که اگر مردی متاهل یا در اصطلاح فقهی، محصن باشد، مجازات او سنگسار و در غیر این صورت، مجازات او حد شلاق است. اگر تفخیذ، برای بار سوم و چهارم نیز تکرار شود و هر بار نیز مجازات نسبت به مرتکب، اعمال شده باشد ، منجر به مجازات اعدام می شود . 

 

حتما بخوانید: جرم زنا و شرایط تحقق آن

مجازات تفخیذ

برای آن که بتوان عملی را جرم دانست، باید آن عمل، دارای عنصر قانونی باشد؛ یعنی در قانون برای آن، مجازات تعیین شده باشد. همچنین، براساس اصل 167 قانون اساسی، قاضی موظف است، حکم هر دعوا را در قوانین مدونه بیابد و اگر نیابد با استناد به منابع معتبر اسلامی یا فتاوای معتبر، حکم قضیه را صادر نماید. بنابراین، هرچند برای تفخیذ در شرع، احکام و مجازاتی در نظر گرفته شده است، اما معیار عمل در دادگاه های کشور، در مرحله اول، حکم قانون است که باید برای آن، به قانون مجازات، مراجعه کرد.

مجازات پیش بینی شده برای تفخیذ، در ماده 236 قانون مجازات اسلامی، صد ضربه شلاق است که هم نسبت به فاعل و هم نسبت به مفعول، اعمال می شود. در اعمال مجازات تفخیذ، فرقی میان محصن و غیر محصن و عنف و غیرعنف ( یعنی به اجبار یا غیر آن ) وجود ندارد. علاوه بر این، در تبصره این ماده آمده است که در صورتی که فاعل عمل تفخیذ ، غیرمسلمان باشد و مفعول مسلمان باشد ، حد فاعل، اعدام است.

با توجه به اینکه مجازات تفخیذ، مبنایی فقهی دارد ، بنابراین یک مجازات حدی محسوب می شود و قواعد مجازات حدی بر آن حاکم خواهد بود؛ یعنی امکان تخفیف و تغییر در مجازات وجود ندارد و باید به همان ترتیبی که مشخص شده است، اجرا شود .

 

بیشتر بخوانید: مجازات حدی ، انواع و نحوه اعمال آن

 

اثبات تفخیذ

ادله اثبات دعوا به طور کلی در امور کیفری، شامل اقرار، شهادت، علم قاضی، قسامه (قصاص و دیات) می باشد. برای اثبات جرم تفخیذ، هم می توان از اقرار، استفاده کرد و هم می توان به شهادت شهود استناد نمود . اثبات تفخیذ از راه شهادت 4 مرد عادل و یا 4 مرتبه اقرار در محضر قاضی، قابل انجام است که در صورت اقرار کمتر از 4 بار ، 31 تا 74 ضربه شلاق، جایگزین صد ضربه شلاق خواهد شد . اقرار، باید صریح باشد و احتمال خلاف آن، وجود نداشته باشد. 

قانونگذار و شارع، از جهت حفظ نظم در جامعه و جلوگیری از ادعاها و شهادت های دروغین ، شروط سختی برای ادای شهادت در خصوص اثبات روابطی اعم از زنا ، لواط ، مساحقه و غیره قرار داده اند. از این شروط ، می توان به این موارد اشاره کرد:

اولا، تمام 4 شاهد مرد و یا 3 شاهد مرد و دو شاهد زن، به صورت متوالی و بدون فاصله زمانی از یکدیگر شهادت دهند. در غیر این صورت، تفخیذ اثبات نشده و شهادت دهندگان، به 80 ضربه شلاق به عنوان مجازات قذف، محکوم خواهند شد .

دوما، شهود باید موضوع شهادت را با چشم دیده باشند و از وقوع آن مطمئن باشند، در غیر این صورت، شهادت آن ها پذیرفته شده نیست.

سوما، در صورت بروز اختلاف میان شاهدان، شهادت آن ها پذیرفته نشده و جرم، اثبات نمی شود و به 80 ضربه شلاق محکوم خواهند شد.

 

بیشتر بخوانید: شرایط شاهد در دادگاه

 

 نحوه شکایت از جرم تفخیذ

عنصر قانونی جرم تفخیذ، در ماده 235 قانون مجازات اسلامی بیان شده است. از آنجا که برقراری این رابطه، خلاف عرف و قانون ایران است، طبیعتا، عواقبی به دنبال خواهد داشت. برای مثال، شکل گیری این رابطه نامشروع، سبب می شود تا یک خانواده با مشکلاتی جدی روبه رو شود. بنابراین، با اعلام و طرح شکایت از این جرم، می توان از بروز و گسترش آن جلوگیری کرد.

برای شکایت از جرم تفخیذ، در ابتدا باید یک شکواییه تنظیم بشود. سپس، شاکی باید برای اعلام وقوع جرم، شکواییه خود را در دفاتر خدمات قضایی به ثبت برساند. به موجب ماده 306 قانون آیین دادرسی کیفری،" به جرائم منافی عفت به‌طور مستقیم، در دادگاه صالح رسیدگی می‌شود."

 بیشتر بخوانید: شکایت از جرم رابطه نامشروع

 

 نحوه رسیدگی به جرم تفخیذ

جرم تفخیذ از جرائم منافی عفتی است که منجربه آسیب به نظم و امنیت اخلاقی جامعه می شود. به موجب ماده 306 قانون آیین دادرسی کیفری،به جرائم منافی عفت به‌طور مستقیم، در دادگاه صالح رسیدگی می‌شود. در دادگاه نیز، تحقیقات لازم برای اثبات مجرمیت متهم باید انجام گیرد. و تمامی دلایل و مدارک برای اثبات مانند شهادت شهود باید بررسی شوند.

رسیدگی به جرم تفخیذ، در صلاحیت دادگاه کیفری دو می‌ باشد. قاضی بعد از احضار متهم و شاکی و بررسی اظهارات ایشان، اگر مدارک و دلایل، برای انتساب جرم به متهم کافی ندانست، حکم برائت او را صادر می کند. اما اگر مجرمیت متهم به اثبات برسد، دادگاه رای محکومیت را صادر کرده و متهم را به مجازات مقرر در قانون، محکوم می کند. این رای دادگاه بدوی بوده و قابل اعتراض در دادگاه تجدید نظر می باشد.

در ادامه بخوانید: اثبات رابطه نامشروع از طریق فضای مجازی

 

برای دریافت اطلاعات بیشتر در خصوص تفخیذ ، مجازات و اثبات آن ، در کانال تلگرام مشاور حقوق کیفری عضو شوید. کارشناسان مرکز مشاور حقوقی دینا نیز آماده اند تا با ارائه خدماتی در زمینه مشاور حقوقی تلفنی دینا به سوالات شما عزیزان پیرامون تفخیذ، مجازات و اثبات آن پاسخ دهند .

 

 

 

سوالات متداول

1- عمل تفخیذ به چه معناست ؟

2- مطابق قانون چه مجازاتی برای عمل تفخیذ در نظر گرفته شده است ؟

3- نحوه رسیدگی به جرم تفخیذ چیست؟

---

نظرات کاربران