دینا / عقود و قراردادها / بیع / ضمان درک مبیع و ثمن

ضمان درک مبیع و ثمن

ارتباط با ما

درصورتی که برای مشاوره در تمامی زمینه های ذکر شده در سایت، به دانش چندین ساله ما در این زمینه نیاز داشتید می توانید با شماره تلفن 9099075303 ( تماس با تلفن ثابت از سراسر کشور و به ازای هر دقیقه 290000 ریال ) در ارتباط باشید. سایت مشاوره دینا یک مرکز خصوصی و غیرانتفاعی است و به هیچ ارگان دولتی و خصوصی دیگر اعم از قوه قضاییه ، کانون وکلا ، کانون کارشناسان رسمی دادگستری و .... هیچگونه وابستگی ندارد.
جهت ارئه انتقادات، پیشنهادات و شکایات با شماره تلفن 54787900-021 تماس حاصل فرمایید.

logo-samandehi

تمامی حقوق این سایت متعلق به دینا می باشد ©

تماس از کل کشور : ۳ ۰ ۳ ۵ ۷ ۰ ۹ ۹ ۰ ۹
همه روزه حتی ایام تعطیل از :  ۸ صبح   الی ۱  شب

ضمان درک مبیع و ثمن مسئولیتی است که هر یک از بایع و مشتری نسبت به مستحق للغیر درآمدن مبیع و ثمن دارند. وقوع بیع فضولی و رد معامله توسط صاحب مال از جمله شرایط لازم برای تحقق این ضمان می باشد. همچنین شرط خلاف ضمان درک در قرارداد صحیح بوده و برخلاف مقتضای بیع نمی باشد.

 

یکی از مهم ترین عقودی که در قانون مدنی به آن اشاره و در جامعه نیز بسیار مورد استفاده قرار می گیرد، عقد بیع یا همان خرید و فروش است. در عقد بیع فروشنده و مشتری موظف هستند که مبیع و ثمن را در حالتی به یکدیگر تسلیم کنند که مالیکت آن به شخص ثالثی تعلق نداشته باشد.

 

حال اگر مالکیت مبیع و ثمن متعلق به شخص دیگری به غیر از بایع و مشتری باشد در این صورت ضمان درک محقق شده و نسبت به یکدیگر مسئولیت دارند. از آن جایی که برای تحقق این مسئولیت لازم است که یکسری شرایط وجود داشته باشد و بسیاری از افراد نسبت به آن بی اطلاع اند، ضروری است که به جزئیات این امر پرداخته شود.

 

از این رو، در ادامه مقاله حاضر، قصد داریم، پس از پاسخ به این پرسش که ضمان درک مبیع و ثمن چیست و شرایط تحقق آن چه می باشد؛ به شرط خلاف ضمان درک در قرارداد بپردازیم. در انتها؛ نمونه دادخواست مطالبه ثمن و خسارت به علت مستحق للغیر درآمدن مبیع ارائه خواهیم داد. جهت کسب اطلاعات بیشتر در این خصوص، با ما همراه باشید.

شرط خلاف ضمان درک در قرارداد

یکی از اصطلاحاتی که از منابع فقهی اقتباس شده و به قانون مدنی راه یافته، ضمان درک می باشد. حال ممکن است که در ذهن برخی از افراد این پرسش مطرح شود که منظور از ضمان درک مبیع و ثمن چیست که پاسخ به آن در این قسمت به صورت مفصل بیان می گردد. 

 

قبل از پاسخ به سوال فوق باید بیان داشت که منظور از مبیع و ثمن چه می باشد که در توضیح آن می توان گفت که یکی از اصطلاحات حقوقی که مربوط به معامله اموال می شود، مبیع و ثمن است. منظور از مبیع همان مال مورد معامله می باشد. در واقع مبیع، جنس یا کالای فروخته شده ای است که در ازای عوض مشخص و معلوم، به مالکیت دیگری در می آید.

 

منظور از ثمن هم بهایی است که در هنگام خرید کالا، از طرف خریدار به فروشنده پرداخت می شود. حال اگر پس از عقد بیع معلوم شود که مالکیت  مبیع و یا ثمن به شخص دیگری غیر از فروشنده و یا خریدار تعلق دارد، در این مورد ضمان درک محقق می شود. 

 

به عبارت بهتر ضمان درک، مسئولیتی است که هر یک از بایع و مشتری نسبت به مستحق للغیر درآمدن مبیع و ثمن دارند. در این خصوص ماده 390 قانون مدنی مقرر می دارد:« اگر بعد از قبض ثمن مبیع کلاً یا جزائاً مستحق‌للغیر در آید بایع ضامن است اگر چه تصریح به ضمان نشده باشد.» بنابراین اگر مبیع مستحق للغیر باشد، بایع ملزم به بازگرداندن ثمن به مشتری است و از طرف دیگر اگر ثمن مستحق للغیر باشد، مشتری ملزم به بازگرداندن مبیع به بایع می باشد.  

 

برای درک بهتر این موضوع می توان به این مثال اشاره نمود که اگر شخصی ملکی را بفروشد و پس از عقد بیع معلوم شود که آن ملک متعلق به دیگری می باشد در این صورت بایع ضامن درک مبیع است؛ یعنی باید ثمنی را که بابت معامله از خریدار دریافت کرده به وی پس بدهد. دلیل پس دادن ثمن این است که مبیع به صورت قانونی به خریدار منتقل نشده به همین خاطر فروشنده ثمن را به ناحق دریافت کرده است.

شرط خلاف ضمان درک در قرارداد

یکی از اصطلاحاتی که از منابع فقهی اقتباس شده و به قانون مدنی راه یافته، ضمان درک می باشد. حال ممکن است که در ذهن برخی از افراد این پرسش مطرح شود که منظور از ضمان درک مبیع و ثمن چیست که پاسخ به آن در این قسمت به صورت مفصل بیان می گردد. 

 

قبل از پاسخ به سوال فوق باید بیان داشت که منظور از مبیع و ثمن چه می باشد که در توضیح آن می توان گفت که یکی از اصطلاحات حقوقی که مربوط به معامله اموال می شود، مبیع و ثمن است. منظور از مبیع همان مال مورد معامله می باشد. در واقع مبیع، جنس یا کالای فروخته شده ای است که در ازای عوض مشخص و معلوم، به مالکیت دیگری در می آید.

 

منظور از ثمن هم بهایی است که در هنگام خرید کالا، از طرف خریدار به فروشنده پرداخت می شود. حال اگر پس از عقد بیع معلوم شود که مالکیت  مبیع و یا ثمن به شخص دیگری غیر از فروشنده و یا خریدار تعلق دارد، در این مورد ضمان درک محقق می شود. 

 

به عبارت بهتر ضمان درک، مسئولیتی است که هر یک از بایع و مشتری نسبت به مستحق للغیر درآمدن مبیع و ثمن دارند. در این خصوص ماده 390 قانون مدنی مقرر می دارد:« اگر بعد از قبض ثمن مبیع کلاً یا جزائاً مستحق‌للغیر در آید بایع ضامن است اگر چه تصریح به ضمان نشده باشد.» بنابراین اگر مبیع مستحق للغیر باشد، بایع ملزم به بازگرداندن ثمن به مشتری است و از طرف دیگر اگر ثمن مستحق للغیر باشد، مشتری ملزم به بازگرداندن مبیع به بایع می باشد.  

 

برای درک بهتر این موضوع می توان به این مثال اشاره نمود که اگر شخصی ملکی را بفروشد و پس از عقد بیع معلوم شود که آن ملک متعلق به دیگری می باشد در این صورت بایع ضامن درک مبیع است؛ یعنی باید ثمنی را که بابت معامله از خریدار دریافت کرده به وی پس بدهد. دلیل پس دادن ثمن این است که مبیع به صورت قانونی به خریدار منتقل نشده به همین خاطر فروشنده ثمن را به ناحق دریافت کرده است.

شرط خلاف ضمان درک در قرارداد

یکی از اصطلاحاتی که از منابع فقهی اقتباس شده و به قانون مدنی راه یافته، ضمان درک می باشد. حال ممکن است که در ذهن برخی از افراد این پرسش مطرح شود که منظور از ضمان درک مبیع و ثمن چیست که پاسخ به آن در این قسمت به صورت مفصل بیان می گردد. 

 

قبل از پاسخ به سوال فوق باید بیان داشت که منظور از مبیع و ثمن چه می باشد که در توضیح آن می توان گفت که یکی از اصطلاحات حقوقی که مربوط به معامله اموال می شود، مبیع و ثمن است. منظور از مبیع همان مال مورد معامله می باشد. در واقع مبیع، جنس یا کالای فروخته شده ای است که در ازای عوض مشخص و معلوم، به مالکیت دیگری در می آید.

 

منظور از ثمن هم بهایی است که در هنگام خرید کالا، از طرف خریدار به فروشنده پرداخت می شود. حال اگر پس از عقد بیع معلوم شود که مالکیت  مبیع و یا ثمن به شخص دیگری غیر از فروشنده و یا خریدار تعلق دارد، در این مورد ضمان درک محقق می شود. 

 

به عبارت بهتر ضمان درک، مسئولیتی است که هر یک از بایع و مشتری نسبت به مستحق للغیر درآمدن مبیع و ثمن دارند. در این خصوص ماده 390 قانون مدنی مقرر می دارد:« اگر بعد از قبض ثمن مبیع کلاً یا جزائاً مستحق‌للغیر در آید بایع ضامن است اگر چه تصریح به ضمان نشده باشد.» بنابراین اگر مبیع مستحق للغیر باشد، بایع ملزم به بازگرداندن ثمن به مشتری است و از طرف دیگر اگر ثمن مستحق للغیر باشد، مشتری ملزم به بازگرداندن مبیع به بایع می باشد.  

 

برای درک بهتر این موضوع می توان به این مثال اشاره نمود که اگر شخصی ملکی را بفروشد و پس از عقد بیع معلوم شود که آن ملک متعلق به دیگری می باشد در این صورت بایع ضامن درک مبیع است؛ یعنی باید ثمنی را که بابت معامله از خریدار دریافت کرده به وی پس بدهد. دلیل پس دادن ثمن این است که مبیع به صورت قانونی به خریدار منتقل نشده به همین خاطر فروشنده ثمن را به ناحق دریافت کرده است.

 

نمونه دادخواست مطالبه ثمن و خسارت به علت مستحق للغیر درآمدن مبیع 

در بخش های قبلی به مفهوم ضمان درک و شرایط تحقق آن اشاره کردیم. حال در این قسمت از مقاله قصد داریم به جهت آشنایی بیشتر کاربران با این موضوع، به نمونه دادخواست مطالبه ثمن و خسارت به علت مستحق للغیر درآمدن مبیع بپردازیم و فایل مربوط به آن  در قسمت زیر ارائه می گردد. 

 

نمونه دادخواست مطالبه ثمن و خسارت به علت مستحق للغیر درآمدن مبیع
حجم: 85 KB
منبع: دینا

 

بنابراین همانطور که در دادخواست فوق اشاره شده،  مرجع صالح برای طرح دعوی مطالبه ثمن و خسارت به علت مستحق للغیر درآمدن مبیع، دادگاه حقوقی است و خواهان می تواند ضمن همان دادخواست بطلان معامله، استرداد ثمن و دریافت خسارت را مطالبه کند. 

 

برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد شرط خلاف ضمان درک در قرارداد در کانال تلگرام عقود و قراردادها عضو شوید. کارشناسان مرکز مشاوره دینا نیز آماده اند تا با ارائه خدمات مشاوره حقوقی تلفنی دینا به سوالات شما عزیزان پیرامون شرط خلاف ضمان درک در قرارداد پاسخ دهند.