از جمله مهم ترین تفاوت های ثبت شرکت و ثبت برند، ناظر بر مرجع ثبت، هزینه ها و مدارک لازم، اجباری یا اختیاری بودن ثبت و مواردی از این قبیل است. علاوه بر این، محدودیت های انتخاب نام شرکت و برند نیز، فرق دارد. مثلا، نام شرکت حتما باید ایرانی باشد؛ لکن نام برند، در شرایط خاصی ممکن است خارجی نیز تعیین شود.

در صورتی که دو یا چند شخص حقیقی و حقوقی، قصد داشته باشند فعالیت های تجاری انجام داده و به سود برسند، می توانند با تشکیل و تاسیس یک شرکت، به این هدف نائل شوند. اما از آن جهت که انجام این امور، نیازمند رعایت پاره ای از شرایط قانونی است و به حقوق اشخاص ثالث نیز تسری می یابد، بر اساس قانون، آن شرکت می بایست به ثبت رسد تا قابل تمایز از دیگران باشد.

همینطور، زمانی که افراد، قصد دارند خدمات و محصولات خود را از دیگران، متمایز نمایند و به این ترتیب، حقوق مالکیت معنوی آن را برای خود حفط نمایند، می توانند با ثبت برند، این امر را انجام بدهند. لذا همانگونه که مشاهده می شود، ثبت شرکت و ثبت برند، به لحاظ شکلی و ماهوی با هم متفاوت هستند. لکن آشنایی با مهم ترین تفاوت ها و محدودیت های ثبت شرکت و برند، برای افراد ضروری به نظر می رسد.

به همین مناسبت، در ادامه این مقاله قصد داریم به بررسی این موضوعات بپردازیم که تعریف شرکت و برند چیست و مهم ترین تفاوت های ثبت شرکت و ثبت برند کدامند. در ادامه نیز، محدودیت های انتخاب نام برند و نام شرکت را مورد بررسی قرار خواهیم داد.

محدودیت های انتخاب نام برند و نام شرکت

امروزه در حوزه تجارت، دو واژه ثبت شرکت و ثبت برند، پر تکرار می باشند. این دو واژه، علی رغم وجود برخی شباهت ها، به طور کلی با هم تفاوت های عمده دارند که قبل از پرداختن به اهم تفاوت ها و فرق های ثبت شرکت و ثبت برند، بهتر است ابتدائا با خود این مفاهیم، آشنا شد. به همین دلیل، در این قسمت از مقاله، به این سوال پاسخ داده می شود که تعریف شرکت و برند چیست؟

بر اساس ماده 571 قانون مدنی، شرکت عبارت است از اجتماع حقوق مالکین متعدد در شیء واحد به نحو اشاعه. این تعریف، عمدتا بیانگر نوعی شرکت مدنی است که به موجب آن، دو یا چند شخص، در یک شیء مثلا زمین یا خانه، شریک بوده و به صورت مشاع، حق و حقوقی دارند؛ لکن نوع دیگری از شرکت نیز وجود دارد که موضوع قانون تجارت است و به آن، شرکت تجاری گفته می شود.

شرکت تجاری، به شرکتی گفته می شود که دو یا چند نفر، به منظور کسب سود، شخصیت حقوقی مستقلی را تحت عنوان شرکت، ایجاد می کنند و طبق قانون، آن را به ثبت می رسانند تا از مزایای آن بهره ببرند. بر اساس ماده 20 قانون تجارت، شرکت های تجاری را می توان به هفت دسته تقسیم نمود که عبارتند از: شرکت های سهامی، شرکت با مسئولیت محدود، شرکت تضامنی، شرکت مختلط سهامی و غیر سهامی، شرکت نسبی و شرکت تعاونی.

اما در ارتباط با برند، باید گفت که برند، همان علامت تجاری است که به موجب آن، کالاها و خدمات ارائه شده توسط اشخاص حقیقی و حقوقی از هم متمایز می شود. بر این اساس، مشتریان می توانند به خوبی محصولات را از هم تمایز داده و شرکت ها نیز، با استفاده از آن، می توانند وجهه تجاری خود را بهبود ببخشند.

در واقع، امروزه، شرکت هایی که طبق قانون به ثبت می رسند، می توانند یک برند یا علامت تجاری برای خود ایجاد نمایند تا بدینوسیله، بتوانند در بازار با رقبای خود، به نحو بهتری رقابت داشته باشند. لذا برندی که ثبت می شود، می تواند به صورت کلمه و حروف و ترسیمات و تصویر و ترکیب آنها بوده و در اداره ملی ثبت علائم تجاری به ثبت رسد.

محدودیت های انتخاب نام برند و نام شرکت

امروزه در حوزه تجارت، دو واژه ثبت شرکت و ثبت برند، پر تکرار می باشند. این دو واژه، علی رغم وجود برخی شباهت ها، به طور کلی با هم تفاوت های عمده دارند که قبل از پرداختن به اهم تفاوت ها و فرق های ثبت شرکت و ثبت برند، بهتر است ابتدائا با خود این مفاهیم، آشنا شد. به همین دلیل، در این قسمت از مقاله، به این سوال پاسخ داده می شود که تعریف شرکت و برند چیست؟

بر اساس ماده 571 قانون مدنی، شرکت عبارت است از اجتماع حقوق مالکین متعدد در شیء واحد به نحو اشاعه. این تعریف، عمدتا بیانگر نوعی شرکت مدنی است که به موجب آن، دو یا چند شخص، در یک شیء مثلا زمین یا خانه، شریک بوده و به صورت مشاع، حق و حقوقی دارند؛ لکن نوع دیگری از شرکت نیز وجود دارد که موضوع قانون تجارت است و به آن، شرکت تجاری گفته می شود.

شرکت تجاری، به شرکتی گفته می شود که دو یا چند نفر، به منظور کسب سود، شخصیت حقوقی مستقلی را تحت عنوان شرکت، ایجاد می کنند و طبق قانون، آن را به ثبت می رسانند تا از مزایای آن بهره ببرند. بر اساس ماده 20 قانون تجارت، شرکت های تجاری را می توان به هفت دسته تقسیم نمود که عبارتند از: شرکت های سهامی، شرکت با مسئولیت محدود، شرکت تضامنی، شرکت مختلط سهامی و غیر سهامی، شرکت نسبی و شرکت تعاونی.

اما در ارتباط با برند، باید گفت که برند، همان علامت تجاری است که به موجب آن، کالاها و خدمات ارائه شده توسط اشخاص حقیقی و حقوقی از هم متمایز می شود. بر این اساس، مشتریان می توانند به خوبی محصولات را از هم تمایز داده و شرکت ها نیز، با استفاده از آن، می توانند وجهه تجاری خود را بهبود ببخشند.

در واقع، امروزه، شرکت هایی که طبق قانون به ثبت می رسند، می توانند یک برند یا علامت تجاری برای خود ایجاد نمایند تا بدینوسیله، بتوانند در بازار با رقبای خود، به نحو بهتری رقابت داشته باشند. لذا برندی که ثبت می شود، می تواند به صورت کلمه و حروف و ترسیمات و تصویر و ترکیب آنها بوده و در اداره ملی ثبت علائم تجاری به ثبت رسد.

محدودیت های انتخاب نام برند و نام شرکت

امروزه در حوزه تجارت، دو واژه ثبت شرکت و ثبت برند، پر تکرار می باشند. این دو واژه، علی رغم وجود برخی شباهت ها، به طور کلی با هم تفاوت های عمده دارند که قبل از پرداختن به اهم تفاوت ها و فرق های ثبت شرکت و ثبت برند، بهتر است ابتدائا با خود این مفاهیم، آشنا شد. به همین دلیل، در این قسمت از مقاله، به این سوال پاسخ داده می شود که تعریف شرکت و برند چیست؟

بر اساس ماده 571 قانون مدنی، شرکت عبارت است از اجتماع حقوق مالکین متعدد در شیء واحد به نحو اشاعه. این تعریف، عمدتا بیانگر نوعی شرکت مدنی است که به موجب آن، دو یا چند شخص، در یک شیء مثلا زمین یا خانه، شریک بوده و به صورت مشاع، حق و حقوقی دارند؛ لکن نوع دیگری از شرکت نیز وجود دارد که موضوع قانون تجارت است و به آن، شرکت تجاری گفته می شود.

شرکت تجاری، به شرکتی گفته می شود که دو یا چند نفر، به منظور کسب سود، شخصیت حقوقی مستقلی را تحت عنوان شرکت، ایجاد می کنند و طبق قانون، آن را به ثبت می رسانند تا از مزایای آن بهره ببرند. بر اساس ماده 20 قانون تجارت، شرکت های تجاری را می توان به هفت دسته تقسیم نمود که عبارتند از: شرکت های سهامی، شرکت با مسئولیت محدود، شرکت تضامنی، شرکت مختلط سهامی و غیر سهامی، شرکت نسبی و شرکت تعاونی.

اما در ارتباط با برند، باید گفت که برند، همان علامت تجاری است که به موجب آن، کالاها و خدمات ارائه شده توسط اشخاص حقیقی و حقوقی از هم متمایز می شود. بر این اساس، مشتریان می توانند به خوبی محصولات را از هم تمایز داده و شرکت ها نیز، با استفاده از آن، می توانند وجهه تجاری خود را بهبود ببخشند.

در واقع، امروزه، شرکت هایی که طبق قانون به ثبت می رسند، می توانند یک برند یا علامت تجاری برای خود ایجاد نمایند تا بدینوسیله، بتوانند در بازار با رقبای خود، به نحو بهتری رقابت داشته باشند. لذا برندی که ثبت می شود، می تواند به صورت کلمه و حروف و ترسیمات و تصویر و ترکیب آنها بوده و در اداره ملی ثبت علائم تجاری به ثبت رسد.