دینا / کیفری / سایر موضوعات کیفری / ماده 282 قانون مجازات اسلامی

ماده 282 قانون مجازات اسلامی

ارتباط با ما

درصورتی که برای مشاوره در تمامی زمینه های ذکر شده در سایت، به دانش چندین ساله ما در این زمینه نیاز داشتید می توانید با شماره تلفن 9099075303 ( تماس با تلفن ثابت از سراسر کشور و به ازای هر دقیقه 290000 ریال ) در ارتباط باشید. سایت مشاوره دینا یک مرکز خصوصی و غیرانتفاعی است و به هیچ ارگان دولتی و خصوصی دیگر اعم از قوه قضاییه ، کانون وکلا ، کانون کارشناسان رسمی دادگستری و .... هیچگونه وابستگی ندارد.
جهت ارئه انتقادات، پیشنهادات و شکایات با شماره تلفن 54787900-021 تماس حاصل فرمایید.

logo-samandehi

تمامی حقوق این سایت متعلق به دینا می باشد ©

تماس از کل کشور : ۳ ۰ ۳ ۵ ۷ ۰ ۹ ۹ ۰ ۹
همه روزه حتی ایام تعطیل از :  ۸ صبح   الی ۱  شب

مطابق متن ماده 282 قانون مجازات اسلامی، مجازات جرم محاربه، اعدام، صلب، قطع دست راست و پای چپ و نفی بلد می باشد. در تفسیر و نکات حقوقی ماده ۲۸۲ قانون مجازات می توان گفت که تحقق جرم محاربه، مشروط به وجود قصد ارعاب مردم است و صرف به همره داشتن سلاح، در درگیری میان چند نفر، محاربه نیست و منازعه محسوب می شود.

 

در فقه و حقوق اسلامی محاربه، جرمی است که به صورت سلاح کشیدن به روی مردم، به قصد ترساندن آنان صورت می گیرد. از آن جایی که اقدام به محاربه، مخل امنیت شهروندان در کشور محسوب می شود، قانون گذار در ماده 282 قانون مجازات اسلامی، این عمل را جرم انگاری نموده و کیفر آن را معین نموده است.

برای جرم محاربه، چهار نوع مجازات در نظر گرفته شده است که با توجه به کیفیت و شدت جرم، قاضی می تواند یکی از چهار مجازات را برای شخص خاطی در نظر گیرد. در این میان، ممکن است که برخی افراد با انواع مجازات محاربه آشنا نبوده و این سوال برای آن ها مطرح شود که ماده ۲۸۲ قانون مجازات اسلامی، در خصوص مجازات جرم محاربه چه نکاتی را بیان می دارد.

از این رو، در ادامه مقاله حاضر قصد داریم، ابتدا به بیان متن ماده 282 قانون مجازات اسلامی بپردازیم. سپس، در خصوص شرح و تفسیر این ماده توضیحاتی ارائه خواهیم کرد و در پایان نیز، نکات حقوقی ماده ۲۸۲ قانون مجازات اسلامی توضیح داده خواهد شد. جهت کسب اطلاعات بیشتر، در این خصوص با ما همراه باشید.

نکات حقوقی ماده 282 قانون مجازات اسلامی

مطابق با قانون مجازات اسلامی، محاربه عبارت از کشیدن سلاح به قصد جان، مال یا ناموس مردم یا ارعاب آن ها است، به نحوی که موجب ناامنی در محیط گردد. هرگاه کسی با انگیزه شخصی به سوی یک یا چند شخص خاص سلاح بکشد و عمل او جنبه عمومی نداشته باشد و نیز کسی که به روی مردم سلاح بکشد، ولی در اثر ناتوانی موجب سلب امنیت نشود، محارب محسوب نمی شود.

 

به منظور برقراری نظم و امینت در جامعه و رعایت حقوق شهروندان، قانون گذار در متن ماده ۲۸۲ قانون مجازات اسلامی، کیفر و مجازات مرتکبین این عمل را بیان نموده است. مطابق با متن این ماده، حد محاربه یکی از چهار مجازات زیر می باشد:

 

الف- اعدام

ب- صلب

پ- قطع دست راست و پای چپ

ت- نفی بلد

 

انتخاب هر یک از امور چهارگانه مذکور در ماده 282 قانون مجازات اسلامی، به اختیار قاضی است وی با توجه به قرائن و شهواد به تعیین یکی از مجازات های مذکور بر مجرم می پردازد. ذکر این نکته در این میان حائز اهمیت می باشد که فرد یا گروهی که برای دفاع و مقابله با محاربان، دست به اسلحه ببرد، محارب نیست و نمی توان او را بر طبق ماده ۲۸۲ قانون مجازات، کیفر نمود.

 

نکات حقوقی ماده 282 قانون مجازات اسلامی

مطابق با قانون مجازات اسلامی، محاربه عبارت از کشیدن سلاح به قصد جان، مال یا ناموس مردم یا ارعاب آن ها است، به نحوی که موجب ناامنی در محیط گردد. هرگاه کسی با انگیزه شخصی به سوی یک یا چند شخص خاص سلاح بکشد و عمل او جنبه عمومی نداشته باشد و نیز کسی که به روی مردم سلاح بکشد، ولی در اثر ناتوانی موجب سلب امنیت نشود، محارب محسوب نمی شود.

 

به منظور برقراری نظم و امینت در جامعه و رعایت حقوق شهروندان، قانون گذار در متن ماده ۲۸۲ قانون مجازات اسلامی، کیفر و مجازات مرتکبین این عمل را بیان نموده است. مطابق با متن این ماده، حد محاربه یکی از چهار مجازات زیر می باشد:

 

الف- اعدام

ب- صلب

پ- قطع دست راست و پای چپ

ت- نفی بلد

 

انتخاب هر یک از امور چهارگانه مذکور در ماده 282 قانون مجازات اسلامی، به اختیار قاضی است وی با توجه به قرائن و شهواد به تعیین یکی از مجازات های مذکور بر مجرم می پردازد. ذکر این نکته در این میان حائز اهمیت می باشد که فرد یا گروهی که برای دفاع و مقابله با محاربان، دست به اسلحه ببرد، محارب نیست و نمی توان او را بر طبق ماده ۲۸۲ قانون مجازات، کیفر نمود.

 

نکات حقوقی ماده 282 قانون مجازات اسلامی

مطابق با قانون مجازات اسلامی، محاربه عبارت از کشیدن سلاح به قصد جان، مال یا ناموس مردم یا ارعاب آن ها است، به نحوی که موجب ناامنی در محیط گردد. هرگاه کسی با انگیزه شخصی به سوی یک یا چند شخص خاص سلاح بکشد و عمل او جنبه عمومی نداشته باشد و نیز کسی که به روی مردم سلاح بکشد، ولی در اثر ناتوانی موجب سلب امنیت نشود، محارب محسوب نمی شود.

 

به منظور برقراری نظم و امینت در جامعه و رعایت حقوق شهروندان، قانون گذار در متن ماده ۲۸۲ قانون مجازات اسلامی، کیفر و مجازات مرتکبین این عمل را بیان نموده است. مطابق با متن این ماده، حد محاربه یکی از چهار مجازات زیر می باشد:

 

الف- اعدام

ب- صلب

پ- قطع دست راست و پای چپ

ت- نفی بلد

 

انتخاب هر یک از امور چهارگانه مذکور در ماده 282 قانون مجازات اسلامی، به اختیار قاضی است وی با توجه به قرائن و شهواد به تعیین یکی از مجازات های مذکور بر مجرم می پردازد. ذکر این نکته در این میان حائز اهمیت می باشد که فرد یا گروهی که برای دفاع و مقابله با محاربان، دست به اسلحه ببرد، محارب نیست و نمی توان او را بر طبق ماده ۲۸۲ قانون مجازات، کیفر نمود.