ماده 156 قانون آیین دادرسی مدنی

متن ماده ۱۵۶ قانون آیین دادرسی مدنی، در خصوص امکان ارسال اظهارنامه قضایی، به دیگری، برای مطالبه طلب یا درخواست ایفای تعهد یا مطالبه حق یا ابراز اظهارات، به صورت رسمی، قبل از ثبت دادخواست، صحبت می کند و از نکات حقوقی این ماده، این است که اظهار کننده، نباید، مطالب خلاف اخلاق و نزاکت را در اظهارنامه خود، مطرح نماید.

طرح دعوای حقوقی، با ثبت دادخواست، از طریق دفاتر خدمات الکترونیک قضایی، آغاز می گردد و با ارسال دادخواست است که دادگاه، در خصوص خواسته خواهان یک حق یا طلب و مواردی از این دست، اقدام به رسیدگی کرده و در خصوص موضوع مد نظر خواهان، یعنی ثبت کننده دادخواست، رای شایسته و مقتضی را صادر می کند.

اما، علاوه بر ثبت دادخواست که یک حق از حقوق قانونی هر فرد در جامعه است، قانون گذار، امکان اظهار خواست و تقاضای افراد از طرف مقابل، پیش از ثبت هرگونه دادخواست را، از طریق ارسال برخی اوراق قضایی، در ماده ۱۵۶ قانون آیین دادرسی مدنی، مورد پیش بینی قرار داده که استفاده از این حق قانونی، تنها در صورتی میسر بوده که فرد، از نکات حقوقی و تفسیر این ماده، مطلع باشد.

از این رو در مقاله حاضر، قصد داریم متن ماده 156 قانون آیین دادرسی مدنی را ارائه کرده و پس از تفسیر ماده فوق الذکر، نکات حقوقی آن را بگوییم. علاقمندان به کسب اطلاعات بیشتر در خصوص این امر، می توانند در ادامه مقاله، همراه ما باشند.

متن ماده 156 قانون آیین دادرسی مدنی

متن ماده ۱۵۶​ قانون آیین دادرسی مدنی، در خصوص یکی از حقوق هر فرد، قبل از طرح یک دعوای حقوقی و تقدیم دادخواست صحبت می کند. این حق قانونی، ارسال اظهارنامه الکترونیک قضایی است که پس از تنظیم، با مراجعه به دفاتر خدمات قضایی، به مخاطب آن، ارسال می گردد. متن ماده 156 قانون آیین دادرسی مدنی، در این خصوص، مقرر می دارد:

بنابراین، هر شخصی که قصد داشته باشد، به طور رسمی و قانونی، ایفای تعهد یا مطالبه حق خود از دیگری را داشته باشد یا بخواهد، اظهاراتش را در قالب یک متن رسمی قضایی، به مخاطب خود، برساند، می تواند از اظهارنامه قضایی، استفاده کند.

تفسیر ماده ۱۵۶ قانون آیین دادرسی مدنی

پس از ارائه متن ماده 156 قانون آیین دادرسی مدنی، در این بخش از مقاله، قصد داریم تا تفسیر ماده 156 قانون آیین دادرسی مدنی را ارائه کرده و بگوییم که از لحاظ حقوقی، این ماده، در خصوص چه امری، صحبت کرده و چگونه افراد، می توانند، از حق قانونی مطروحه در آن، بهره مند گردند.

در تفسیر متن ماده ۱۵۶​ قانون آیین دادرسی مدنی، باید گفت، در مواردی که به موجب قرارداد شفاهی یا کتبی، دیگری، تعهدی را بر گردن می گیرد یا پرداخت دینی را بر عهده دارد یا حقی را برای طرف مقابل ایجاد می کند، در صورتی که موعد ایفای تعهد، پرداخت دین یا ادای حق، رسیده باشد، فرد ذی نفع، می تواند، قبل از ثبت هرگونه دادخواست حقوقی و طرح دعوا در محکمه، با ارسال یک نامه قضایی که به آن، اظهارنامه می گویند، ادای حق، ایفای تعهد یا پرداخت دین را از مخاطب خود، بخواهد.

همچنین، در تفسیر متن ماده 156 قانون آیین دادرسی مدنی، می توان گفت، در مواردی که فردی، قصد دارد، قبل از ثبت دادخواست و طرح دعوای حقوقی، اظهارات و خواسته خود را به صورت رسمی به دیگری، ابراز کند و در واقع، مدرکی دال بر اطلاع طرف مقابل، از خواست خود، جمع آوری نماید، نیز، می توان از ثبت اظهارنامه الکترونیکی قضایی، استفاده کرد.

نحوه تنظیم این اظهارنامه، با درج مشخصات هویتی و آدرس اظهارکننده و مخاطب اظهارنامه، در ستون های مربوطه و درج عبارت اظهارنامه قضایی با موضوع................ در ستون موضوع اظهارنامه و سپس، شرح موضوع، در ستون شرح این برگه قضایی، می باشد.

برای ارسال اظهارنامه قضایی، اظهارکننده، باید با در دست داشتن مدارک هویتی و فایل ورد اظهارنامه تنظیمی که بر روی یک حافظه ذخیره شده، به دفاتر خدمات الکترونیک قضایی رفته و نسبت به ثبت و ارسال آن به مخاطب، اقدام کند.

نکات حقوقی ماده 156 قانون آیین دادرسی مدنی

ماده 156 قانون آیین دادرسی مدنی، که در خصوص حق ارسال اظهارنامه قضایی به دیگری، صحبت می کند، در بردارنده نکات حقوقی مهمی می باشد که ضروری است، تمامی افرادی که قصد ارسال آن را دارند یا مخاطب آن، قرار می گیرند، از این نکات حقوقی، آگاه باشند. نکات حقوقی ماده ۱۵۶ قانون آیین دادرسی مدنی، عبارتند از:

این اظهارنامه، یک برگه قضایی است اما، سندی رسمی محسوب نمی شود؛

اظهارنامه، می تواند به عنوان یک اماره قضایی، به محکمه، ارائه شده و در صدور رای، تاثیر بگذارد؛

امروزه، بر خلاف آنچه در تبصره ماده 156 قانون آیین دادرسی مدنی آمده، ارسال اظهارنامه، از طریق دفاتر خدمات الکترونیک قضایی صورت می گیرد؛

مخاطب اظهارنامه قضایی، الزامی به پاسخ دادن به اظهارنامه ندارد و این امر، برای وی، تبعات قانونی، نخواهد داشت؛ 

ارسال اظهارنامه، به معنای طرح دعوا نیست و موجب رسیدگی از سوی دادگاه، نخواهد شد و صرفا، نسبت به مخاطب آن، جنبه اطلاع رسانی دارد اما، در خصوص اظهار کننده، می تواند، جنبه سندی به عنوان سند اقرار را داشته باشد و بنابراین، بهتر است اظهارکننده، مراقب اظهارات خود بوده و صحبتی به ضرر خود و به نفع دیگری ننماید.

برای دریافت اطلاعات بیشتر در خصوص نکات حقوقی ماده 156 قانون آیین دادرسی مدنی در کانال تلگرام آیین دادرسی و ادله اثبات دعوا عضو شوید. کارشناسان مرکز مشاوره حقوقی دینا نیز آماده اند تا با ارائه خدماتی در زمینه مشاوره حقوقی تلفنی دینا به سوالات شما عزیزان پیرامون نکات حقوقی ماده 156 قانون آیین دادرسی مدنی پاسخ دهند.