دینا / کیفری / ضرب و جرح / دیه چشایی

دیه چشایی

ارتباط با ما

درصورتی که برای مشاوره در تمامی زمینه های ذکر شده در سایت، به دانش چندین ساله ما در این زمینه نیاز داشتید می توانید با شماره تلفن 9099075303 ( تماس با تلفن ثابت از سراسر کشور و به ازای هر دقیقه 290000 ریال ) در ارتباط باشید. سایت مشاوره دینا یک مرکز خصوصی و غیرانتفاعی است و به هیچ ارگان دولتی و خصوصی دیگر اعم از قوه قضاییه ، کانون وکلا ، کانون کارشناسان رسمی دادگستری و .... هیچگونه وابستگی ندارد.
جهت ارئه انتقادات، پیشنهادات و شکایات با شماره تلفن 54787900-021 تماس حاصل فرمایید.

logo-samandehi

تمامی حقوق این سایت متعلق به دینا می باشد ©

تماس از کل کشور : ۳ ۰ ۳ ۵ ۷ ۰ ۹ ۹ ۰ ۹
همه روزه حتی ایام تعطیل از :  ۸ صبح   الی ۱  شب

میزان دیه از بین بردن حس چشایی، در سال ۱۴۰۴، به این صورت بوده که از بین بردن حس چشایی یا نقصان و کاهش آن، به تنهایی، ارش داشته، اما در صورتی که بر اثر آسیب به یکی دیگر از اعضا، اتفاق بیفتد، دیه آن عضو، به ارش چشایی، اضافه می گردد. همچنین، در فرض از بین بردن حس چشایی با قطع تمام زبان، تنها دیه قطع زبان، یعنی دیه کامل، پرداخت خواهد شد.

 

قانون مجازات اسلامی، در رابطه با جنایت های وارده بر اعضای بدن و منافع آن، دو نوع مجازات قصاص عضو و دیه را تعیین کرده است. دیه، در این قانون، به تبعیت از شرع، به دو نوع دیه مقدر که میزان آن، در قانون، مشخص شده و دیه غیرمقدر که میزان آن، در قانون، تعیین نشده و توسط قاضی و پس از اظهار نظر پزشکی قانونی، تعیین می گردد، تقسیم شده است. به دیه غیر مقدر، ارش نیز گفته می شود.

 

یکی از منافع و حواس بدن که در قانون مجازات اسلامی، برای آن، دیه تعیین شده است، حس چشایی می باشد. از آنجایی که حس چشایی با لذت انسان از غذا خوردن، در ارتباط بوده و فقدان آن، علاوه بر جسم، روان افراد را نیز تحت تاثیر قرار می دهد، قانون گذار، به این حس، توجه ویژه ای داشته و میزان دیه و ارش آن در فروض مختلف، مشخص کرده است که این میزان، گاه تا دیه کامل انسان، یعنی مبلغ 1 میلیارد و 600 میلیون تومان نیز می رسد.

 

با توجه به توضیحات فوق، در این مقاله، ابتدا، دیه از بین بردن حس چشایی و نقصان و کاهش آن را در فرضی که این حس، به تنهایی از بین رفته یا در اثر آسیب به سایر اعضای بدن، از بین برود را توضیح داده و سپس، میزان دیه چشایی، در سال 1404، در حالتی که همراه با قطع زبان باشد را بررسی خواهیم کرد. 

دیه از بین بردن حس چشایی با قطع زبان

قانون گذار، در قانون مجازات اسلامی، در رابطه با جنایت های وارده بر اعضای بدن و منافع آن، نظیر عقل و حس بویایی، به طور کلی، دو نوع مجازات را تعیین کرده است که آن دو مجازات، عبارتند از: قصاص عضو و دیه.

 

قصاص عضو، مجازاتی است که برای جنایت های عمدی در نظر گرفته شده است. به عنوان مثال، در جایی که جانی(جنایتکار)، دست قربانی را قطع کند، در صورت وجود شرایط لازم، دست جانی، قطع می شود.

 

اما، گاهی، جنایت وارده، غیر عمدی بوده یا اینکه در جنایت عمدی، شرایط قصاص وجود ندارد و یا اینکه جانی و مجنی علیه (فرد آسیب دیده) به دریافت دیه به جای قصاص، توافق می کنند؛ در این موارد، لازم است تا مالی، تحت عنوان دیه، به مجنی علیه، پرداخت شود.

 

دیه، در قانون مجازات اسلامی، به تبعیت از شرع، به دو نوع تقسیم شده است: دیه مقدر که میزان آن، در قانون، مشخص شده و دیه غیرمقدر که میزان آن، در قانون، تعیین نشده و توسط قاضی و پس از اظهار نظر پزشکی قانونی، تعیین می گردد. به دیه غیر مقدر، ارش نیز گفته می شود.

 

یکی از منافع و حواس بدن که در قانون مجازات اسلامی، برای آن، دیه تعیین شده است، حس چشایی می باشد. از آنجایی که حس چشایی با لذت انسان از غذا خوردن، در ارتباط بوده و فقدان آن، علاوه بر جسم، روان افراد را نیز تحت تاثیر قرار می دهد، قانون گذار، به این حس، توجه ویژه ای داشته و میزان دیه و ارش آن در فروض مختلف، مشخص کرده است.

 

برای اینکه به این سوال، پاسخ دهیم که دیه از بین بردن حس چشایی در سال ۱۴۰۴ چه میزان می باشد، لازم است، دو فرض را از یکدیگر جدا کرده و میزان دیه چشایی، در هر یک از دو فرض را به طور جداگانه، توضیح دهیم. این دو فرض، عبارتند از:

 

در فرضی که حس چشایی از بین می رود، بدون اینکه آسیبی به سایر اعضا یا حواس بدن وارد شود، میزان دیه از بین بردن حس چشایی، در ماده 695 قانون مجازات اسلامی، تعیین شده است. به موجب این ماده: « از بین بردن حس چشایی ... موجب ارش است.» بنابراین، در فرض از بین رفتن حس چشایی، بدون آسیب به سایر اعضا یا حواس بدن، ارش تعیین شده که میزان ارش، با توجه به نرخ دیه، پس از اظهارنظر پزشکی قانونی، توسط قاضی پرونده، تعیین می گردد.

 

در فرض دوم، از بین بردن حس چشایی، نتیجه آسیب وارد کردن بر یکی دیگر از اعضا یا حواس بدن، می باشد. در این حالت، میزان دیه از بین بردن حس چشایی، تابع حکم قسمت انتهایی ماده 696 قانون مجازات بوده که در این رابطه، مقرر داشته: «... اگر با جنایت بر غیر زبان، چشایی از بین برود... دیه یا ارش آن جنایت، بر ارش چشایی، افزوده می گردد.»

 

در نتیجه، در فرض از بین رفتن حس چشایی که همراه با آسیب به سایر اعضا یا حواس بدن باشد، ابتدا دیه یا ارش آن عضو یا حس، تعیین شده و سپس، ارش حس چشایی، تعیین می گردد و مجموع این دو، میزان دیه چشایی، خواهد بود.

 

به عنوان مثال، اگر در اثر از بین بردن بویایی یک شخص، حس چشایی وی نیز از بین برود، ابتدا، میزان دیه بویایی، مشخص می گردد که یک دیه کامل بوده و میزان آن، مطابق نرخ دیه سال ۱۴۰۴، مبلغ 1 میلیارد و 600 میلیون تومان می باشد. سپس، ارش حس چشایی نیز محاسبه گردیده و حاصل جمع دیه بویای و ارش چشایی، مبلغی است که باید در نهایت، توسط جانی به فرد آسب دیده، پرداخت شود.

 

لازم به ذکر است که در صورتی قطع کردن زبان فرد، موجب از بین بردن حس چشایی وی گردد، این فرض، دارای حکم مخصوص به خود و میزان دیه و ارش خاص خود بوده که در بخش سوم مقاله، به بیان آن می پردازیم.

دیه از بین بردن حس چشایی با قطع زبان

قانون گذار، در قانون مجازات اسلامی، در رابطه با جنایت های وارده بر اعضای بدن و منافع آن، نظیر عقل و حس بویایی، به طور کلی، دو نوع مجازات را تعیین کرده است که آن دو مجازات، عبارتند از: قصاص عضو و دیه.

 

قصاص عضو، مجازاتی است که برای جنایت های عمدی در نظر گرفته شده است. به عنوان مثال، در جایی که جانی(جنایتکار)، دست قربانی را قطع کند، در صورت وجود شرایط لازم، دست جانی، قطع می شود.

 

اما، گاهی، جنایت وارده، غیر عمدی بوده یا اینکه در جنایت عمدی، شرایط قصاص وجود ندارد و یا اینکه جانی و مجنی علیه (فرد آسیب دیده) به دریافت دیه به جای قصاص، توافق می کنند؛ در این موارد، لازم است تا مالی، تحت عنوان دیه، به مجنی علیه، پرداخت شود.

 

دیه، در قانون مجازات اسلامی، به تبعیت از شرع، به دو نوع تقسیم شده است: دیه مقدر که میزان آن، در قانون، مشخص شده و دیه غیرمقدر که میزان آن، در قانون، تعیین نشده و توسط قاضی و پس از اظهار نظر پزشکی قانونی، تعیین می گردد. به دیه غیر مقدر، ارش نیز گفته می شود.

 

یکی از منافع و حواس بدن که در قانون مجازات اسلامی، برای آن، دیه تعیین شده است، حس چشایی می باشد. از آنجایی که حس چشایی با لذت انسان از غذا خوردن، در ارتباط بوده و فقدان آن، علاوه بر جسم، روان افراد را نیز تحت تاثیر قرار می دهد، قانون گذار، به این حس، توجه ویژه ای داشته و میزان دیه و ارش آن در فروض مختلف، مشخص کرده است.

 

برای اینکه به این سوال، پاسخ دهیم که دیه از بین بردن حس چشایی در سال ۱۴۰۴ چه میزان می باشد، لازم است، دو فرض را از یکدیگر جدا کرده و میزان دیه چشایی، در هر یک از دو فرض را به طور جداگانه، توضیح دهیم. این دو فرض، عبارتند از:

 

در فرضی که حس چشایی از بین می رود، بدون اینکه آسیبی به سایر اعضا یا حواس بدن وارد شود، میزان دیه از بین بردن حس چشایی، در ماده 695 قانون مجازات اسلامی، تعیین شده است. به موجب این ماده: « از بین بردن حس چشایی ... موجب ارش است.» بنابراین، در فرض از بین رفتن حس چشایی، بدون آسیب به سایر اعضا یا حواس بدن، ارش تعیین شده که میزان ارش، با توجه به نرخ دیه، پس از اظهارنظر پزشکی قانونی، توسط قاضی پرونده، تعیین می گردد.

 

در فرض دوم، از بین بردن حس چشایی، نتیجه آسیب وارد کردن بر یکی دیگر از اعضا یا حواس بدن، می باشد. در این حالت، میزان دیه از بین بردن حس چشایی، تابع حکم قسمت انتهایی ماده 696 قانون مجازات بوده که در این رابطه، مقرر داشته: «... اگر با جنایت بر غیر زبان، چشایی از بین برود... دیه یا ارش آن جنایت، بر ارش چشایی، افزوده می گردد.»

 

در نتیجه، در فرض از بین رفتن حس چشایی که همراه با آسیب به سایر اعضا یا حواس بدن باشد، ابتدا دیه یا ارش آن عضو یا حس، تعیین شده و سپس، ارش حس چشایی، تعیین می گردد و مجموع این دو، میزان دیه چشایی، خواهد بود.

 

به عنوان مثال، اگر در اثر از بین بردن بویایی یک شخص، حس چشایی وی نیز از بین برود، ابتدا، میزان دیه بویایی، مشخص می گردد که یک دیه کامل بوده و میزان آن، مطابق نرخ دیه سال ۱۴۰۴، مبلغ 1 میلیارد و 600 میلیون تومان می باشد. سپس، ارش حس چشایی نیز محاسبه گردیده و حاصل جمع دیه بویای و ارش چشایی، مبلغی است که باید در نهایت، توسط جانی به فرد آسب دیده، پرداخت شود.

 

لازم به ذکر است که در صورتی قطع کردن زبان فرد، موجب از بین بردن حس چشایی وی گردد، این فرض، دارای حکم مخصوص به خود و میزان دیه و ارش خاص خود بوده که در بخش سوم مقاله، به بیان آن می پردازیم.

دیه از بین بردن حس چشایی با قطع زبان

قانون گذار، در قانون مجازات اسلامی، در رابطه با جنایت های وارده بر اعضای بدن و منافع آن، نظیر عقل و حس بویایی، به طور کلی، دو نوع مجازات را تعیین کرده است که آن دو مجازات، عبارتند از: قصاص عضو و دیه.

 

قصاص عضو، مجازاتی است که برای جنایت های عمدی در نظر گرفته شده است. به عنوان مثال، در جایی که جانی(جنایتکار)، دست قربانی را قطع کند، در صورت وجود شرایط لازم، دست جانی، قطع می شود.

 

اما، گاهی، جنایت وارده، غیر عمدی بوده یا اینکه در جنایت عمدی، شرایط قصاص وجود ندارد و یا اینکه جانی و مجنی علیه (فرد آسیب دیده) به دریافت دیه به جای قصاص، توافق می کنند؛ در این موارد، لازم است تا مالی، تحت عنوان دیه، به مجنی علیه، پرداخت شود.

 

دیه، در قانون مجازات اسلامی، به تبعیت از شرع، به دو نوع تقسیم شده است: دیه مقدر که میزان آن، در قانون، مشخص شده و دیه غیرمقدر که میزان آن، در قانون، تعیین نشده و توسط قاضی و پس از اظهار نظر پزشکی قانونی، تعیین می گردد. به دیه غیر مقدر، ارش نیز گفته می شود.

 

یکی از منافع و حواس بدن که در قانون مجازات اسلامی، برای آن، دیه تعیین شده است، حس چشایی می باشد. از آنجایی که حس چشایی با لذت انسان از غذا خوردن، در ارتباط بوده و فقدان آن، علاوه بر جسم، روان افراد را نیز تحت تاثیر قرار می دهد، قانون گذار، به این حس، توجه ویژه ای داشته و میزان دیه و ارش آن در فروض مختلف، مشخص کرده است.

 

برای اینکه به این سوال، پاسخ دهیم که دیه از بین بردن حس چشایی در سال ۱۴۰۴ چه میزان می باشد، لازم است، دو فرض را از یکدیگر جدا کرده و میزان دیه چشایی، در هر یک از دو فرض را به طور جداگانه، توضیح دهیم. این دو فرض، عبارتند از:

 

در فرضی که حس چشایی از بین می رود، بدون اینکه آسیبی به سایر اعضا یا حواس بدن وارد شود، میزان دیه از بین بردن حس چشایی، در ماده 695 قانون مجازات اسلامی، تعیین شده است. به موجب این ماده: « از بین بردن حس چشایی ... موجب ارش است.» بنابراین، در فرض از بین رفتن حس چشایی، بدون آسیب به سایر اعضا یا حواس بدن، ارش تعیین شده که میزان ارش، با توجه به نرخ دیه، پس از اظهارنظر پزشکی قانونی، توسط قاضی پرونده، تعیین می گردد.

 

در فرض دوم، از بین بردن حس چشایی، نتیجه آسیب وارد کردن بر یکی دیگر از اعضا یا حواس بدن، می باشد. در این حالت، میزان دیه از بین بردن حس چشایی، تابع حکم قسمت انتهایی ماده 696 قانون مجازات بوده که در این رابطه، مقرر داشته: «... اگر با جنایت بر غیر زبان، چشایی از بین برود... دیه یا ارش آن جنایت، بر ارش چشایی، افزوده می گردد.»

 

در نتیجه، در فرض از بین رفتن حس چشایی که همراه با آسیب به سایر اعضا یا حواس بدن باشد، ابتدا دیه یا ارش آن عضو یا حس، تعیین شده و سپس، ارش حس چشایی، تعیین می گردد و مجموع این دو، میزان دیه چشایی، خواهد بود.

 

به عنوان مثال، اگر در اثر از بین بردن بویایی یک شخص، حس چشایی وی نیز از بین برود، ابتدا، میزان دیه بویایی، مشخص می گردد که یک دیه کامل بوده و میزان آن، مطابق نرخ دیه سال ۱۴۰۴، مبلغ 1 میلیارد و 600 میلیون تومان می باشد. سپس، ارش حس چشایی نیز محاسبه گردیده و حاصل جمع دیه بویای و ارش چشایی، مبلغی است که باید در نهایت، توسط جانی به فرد آسب دیده، پرداخت شود.

 

لازم به ذکر است که در صورتی قطع کردن زبان فرد، موجب از بین بردن حس چشایی وی گردد، این فرض، دارای حکم مخصوص به خود و میزان دیه و ارش خاص خود بوده که در بخش سوم مقاله، به بیان آن می پردازیم.

 

برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد دیه چشایی در کانال تلگرام حقوق کیفری عضو شوید . کارشناسان مرکز مشاوره حقوقی دینا نیز آماده اند تا با ارائه خدمات مشاوره حقوقی تلفنی دینا به سوالات شما عزیزان پیرامون دیه چشایی پاسخ دهند.