دینا / آیین دادرسی / ادله اثبات دعوی / ماده ۱۹۷ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی

ارتباط با ما

درصورتی که برای مشاوره در تمامی زمینه های ذکر شده در سایت، به دانش چندین ساله ما در این زمینه نیاز داشتید می توانید با شماره تلفن 9099075303 ( تماس با تلفن ثابت از سراسر کشور و به ازای هر دقیقه 290000 ریال ) در ارتباط باشید. سایت مشاوره دینا یک مرکز خصوصی و غیرانتفاعی است و به هیچ ارگان دولتی و خصوصی دیگر اعم از قوه قضاییه ، کانون وکلا ، کانون کارشناسان رسمی دادگستری و .... هیچگونه وابستگی ندارد.
جهت ارئه انتقادات، پیشنهادات و شکایات با شماره تلفن 54787900-021 تماس حاصل فرمایید.

logo-samandehi

تمامی حقوق این سایت متعلق به دینا می باشد ©

تماس از کل کشور : ۳ ۰ ۳ ۵ ۷ ۰ ۹ ۹ ۰ ۹
همه روزه حتی ایام تعطیل از :  ۸ صبح   الی ۱  شب

ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی با بیان اصل برائت، این اصل را به عنوان یکی از اصول حاکم بر آیین دادرسی مدنی ایران به رسمیت می شناسد. مطابق این ماده، اصل بر برائت است و هرکس خلاف آن را ادعا کند، اثبات این موضوع برعهده خودش است که باید با آوردن دلایل و مدارک محکم و محکمه پسند این ادعا را ثابت کند.

 

قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی که با نام قانون آیین دادرسی مدنی شناخته می شود، در قالب 529 ماده، برای بیان احکام ناظر بر دادرسی حقوقی و رویه مربوط به انجام امور حقوقی در دادگاه های عمومی و انقلاب ایران در سال 1379 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید.

ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی، با بیان اصل برائت، به عنوان یکی از اصول حاکم بر نظام دادرسی در ایران، این قاعده حقوقی را بیان می کند که اصل بر برائت است. این اصل از نظر فقهی و قانونی، دارای آثار مهم و قابل توجهی است که گاه در دعاوی حقوقی مطرح شده در دادگاه ها، تعیین کننده برنده و بازنده دعوا می باشد.

لذا، در این مقاله دینا، ابتدا به سوال ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی چیست، پاسخ می دهیم، سپس تفسیر و آثار این ماده از قانون آیین دادرسی مدنی را بررسی کرده و در ادامه، نکات مهمی که در خصوص ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی وجود دارد و باید به آن توجه شود را بیان می کنیم.

آثار ماده ۱۹۷ قانون آیین دادرسی مدنی

در پاسخ به این سوال که ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی چیست، می توان گفت، این ماده، یکی از مواد مربوط به فصل دهم قانون آیین دادرسی مدنی با نام رسیدگی به دلایل است، که زیر مجموعه مبحث اول، یعنی کلیات، قرار دارد. قانون گذار در این فصل، با بیان تعریفی از کلمه دلیل که در ماده 194 آمده است: «دلیل عبارت از امری است که اصحاب دعوا برای اثبات یا دفاع از دعوا به آن استناد می‌ نمایند.» به بررسی دلایلی می پردازد که در دادرسی و اقامه دعوا، طرفین می توانند به آن ها استناد کنند.

یکی از این دلایل با عنوان اصل برائت در ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی آمده است و متن این ماده به این شرح است: « اصل، برائت است، بنابراین اگر کسی مدعی حق یا دینی بردیگری باشد، باید آن را اثبات کند، درغیر این‌ صورت با سوگند خوانده،  حکم‌ برائت صادر خواهد شد.»

برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد ماده 198 قانون آیین داردسی مدنی کلیک کنید.

در پاسخ به این سوال که اصل برائت چیست، می توان گفت، اصل برائت، جزو اصول عملیه می باشد. اصل برائت بیان می کند، اصل بر برائت تمام افراد جامعه است و هیچ یک از افراد مدیون دیگری نیست، مگر در صورتی که مدیون بودن آن اثبات شود.

برای پاسخ به سوال اصول عملیه چیست، باید گفت، از این اصول در مواردی که در واقعیت موجود، شک وجود داشته باشد و هیچ یک از طرفین نتوانند درستی یا نادرستی آن را اثبات کنند، به اصول عملیه رجوع می شود. همان طور که گفته شد، یکی از این اصول، اصل برائت است که در ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی به آن اشاره شده است.

آثار ماده ۱۹۷ قانون آیین دادرسی مدنی

در پاسخ به این سوال که ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی چیست، می توان گفت، این ماده، یکی از مواد مربوط به فصل دهم قانون آیین دادرسی مدنی با نام رسیدگی به دلایل است، که زیر مجموعه مبحث اول، یعنی کلیات، قرار دارد. قانون گذار در این فصل، با بیان تعریفی از کلمه دلیل که در ماده 194 آمده است: «دلیل عبارت از امری است که اصحاب دعوا برای اثبات یا دفاع از دعوا به آن استناد می‌ نمایند.» به بررسی دلایلی می پردازد که در دادرسی و اقامه دعوا، طرفین می توانند به آن ها استناد کنند.

یکی از این دلایل با عنوان اصل برائت در ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی آمده است و متن این ماده به این شرح است: « اصل، برائت است، بنابراین اگر کسی مدعی حق یا دینی بردیگری باشد، باید آن را اثبات کند، درغیر این‌ صورت با سوگند خوانده،  حکم‌ برائت صادر خواهد شد.»

برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد ماده 198 قانون آیین داردسی مدنی کلیک کنید.

در پاسخ به این سوال که اصل برائت چیست، می توان گفت، اصل برائت، جزو اصول عملیه می باشد. اصل برائت بیان می کند، اصل بر برائت تمام افراد جامعه است و هیچ یک از افراد مدیون دیگری نیست، مگر در صورتی که مدیون بودن آن اثبات شود.

برای پاسخ به سوال اصول عملیه چیست، باید گفت، از این اصول در مواردی که در واقعیت موجود، شک وجود داشته باشد و هیچ یک از طرفین نتوانند درستی یا نادرستی آن را اثبات کنند، به اصول عملیه رجوع می شود. همان طور که گفته شد، یکی از این اصول، اصل برائت است که در ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی به آن اشاره شده است.

آثار ماده ۱۹۷ قانون آیین دادرسی مدنی

در پاسخ به این سوال که ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی چیست، می توان گفت، این ماده، یکی از مواد مربوط به فصل دهم قانون آیین دادرسی مدنی با نام رسیدگی به دلایل است، که زیر مجموعه مبحث اول، یعنی کلیات، قرار دارد. قانون گذار در این فصل، با بیان تعریفی از کلمه دلیل که در ماده 194 آمده است: «دلیل عبارت از امری است که اصحاب دعوا برای اثبات یا دفاع از دعوا به آن استناد می‌ نمایند.» به بررسی دلایلی می پردازد که در دادرسی و اقامه دعوا، طرفین می توانند به آن ها استناد کنند.

یکی از این دلایل با عنوان اصل برائت در ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی آمده است و متن این ماده به این شرح است: « اصل، برائت است، بنابراین اگر کسی مدعی حق یا دینی بردیگری باشد، باید آن را اثبات کند، درغیر این‌ صورت با سوگند خوانده،  حکم‌ برائت صادر خواهد شد.»

برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد ماده 198 قانون آیین داردسی مدنی کلیک کنید.

در پاسخ به این سوال که اصل برائت چیست، می توان گفت، اصل برائت، جزو اصول عملیه می باشد. اصل برائت بیان می کند، اصل بر برائت تمام افراد جامعه است و هیچ یک از افراد مدیون دیگری نیست، مگر در صورتی که مدیون بودن آن اثبات شود.

برای پاسخ به سوال اصول عملیه چیست، باید گفت، از این اصول در مواردی که در واقعیت موجود، شک وجود داشته باشد و هیچ یک از طرفین نتوانند درستی یا نادرستی آن را اثبات کنند، به اصول عملیه رجوع می شود. همان طور که گفته شد، یکی از این اصول، اصل برائت است که در ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی به آن اشاره شده است.

 

نکات ماده ۱۹۷ قانون آیین دادرسی مدنی

تا اینجا به تفسیر ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی و بیان چیستی اصل برائت پرداختیم و آثار ناشی از ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی را بررسی کردیم. در راستای آثار این ماده بر نظام دادرسی ایران، نکاتی نیز در خصوص اصل برائت وجود دارد که توجه به آن ها خالی از لطف نیست.

برای استناد به اصل برائت و صدور حکم برائت برای مدیون یا متهم بنا بر این اصل، در آیین دادرسی مدنی و کیفری، باید توجه داشت که تمام راه و روش های ممکن برای دسترسی به دلایل، بررسی شده و  دلیل روشن و واضحی مبنی بر وجود دین یا گناهکار بودن متهم به دست نیامده است.

در خصوص مستندات اصل برائت، اگر به سنت و اجماع رجوع کنیم، می توانیم دلایل شرعی برای صحیح دانستن اصل برائت را مشاهده کنیم؛ و اگر آن ها را به هر دلیلی معتبر ندانیم، با مراجعه به عقل و اصول عقلی، می توان اصل برائت را استنباط کرد.

اصل برائت، بیان کننده اصلی است که در آن، ذمه تمام افراد، بری است و هیچ دینی بر گردن افراد نیست. به این معنی که بدون داشتن دلایل و مدارک معتبر، نمی توان ادعایی مبنی بر وجود دین برعهده دیگری را مطرح کرد. در صورت ادعای چنین مطلبی، ادعا کننده که برخلاف اصل، مطلبی را بیان می کند، ملزم به اثبات است.

 

برای دریافت اطلاعات بیشتر در خصوص ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی در کانال تلگرام آیین دادرسی و ادله اثبات دعوا عضو شوید. کارشناسان مرکز مشاوره حقوقی دینا نیز آماده اند تا با ارائه خدماتی در زمینه مشاوره حقوقی تلفنی دینا به سوالات شما عزیزان پیرامون ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی پاسخ دهند.