صیغه نامه محضری، سندی است که توسط سردفتر، بعد از جاری شدن خطبه عقد موقت، میان زوجین و بعد از ثبت آن صادر می گردد. باردار بودن زوجه و توافق طرفین، از شرایط اخذ صيغه نامه محضری بوده و مدارک شناسایی زوجین و اجازه پدر در صورتی که زوجه، باکره باشد و گواهی طلاق یا فوت همسر سابق، از مدارک لازم برای گرفتن این سند می باشد.

ازدواج و تشکیل خانواده، امر بسیار پسندیده ای است که در تمامی جوامع انسانی وجود دارد و می تواند بسته به فرهنگ جامعه، به اشکال متفاوت صورت گیرد. در نظام حقوقی ایران، ازدواج از طریق دو روش موقت و دائم انجام می گیرد. ازدواج دائم، لزوما باید ثبت گردد، اما ثبت ازدواج موقت، تنها در شرایط خاصی الزامی می باشد که بعد از ثبت، سندی تحت عنوان صیغه نامه محضری به زوجین تحویل داده می شود.

ثبت ازدواج موقت و صدور صیغه نامه محضری، سبب می گردد که اثبات ازدواج موقت، در شرایط لازم، مانند باردار شدن زوجه و اخذ شناسنامه برای طفل به راحتی انجام گیرد. دفترخانه ها، صدور صیغه نامه محضری را منوط به ارائه مدارک لازم توسط زوجین می دانند و همچنین، این سند ازدواج را لزوما تحت شرایطی که در قانون مقرر شده، صادر می نمایند.

با توجه به اهمیت این مساله، در این مقاله قصد داریم، در ابتدا به این سوال پاسخ دهیم که صیغه نامه محضری چیست؟ سپس در ادامه، شرایط اخذ صيغه نامه محضری و مدارک لازم برای دریافت آن را بیان کنیم. اگر در خصوص این مساله، سوالاتی دارید، در این مقاله همراه ما باشید.

مدارک لازم برای گرفتن صيغه نامه محضری

در نظام حقوقی ایران، دو روش برای ازدواج به رسمیت شناخته شده است که شامل ازدواج دائم و موقت یا صیغه می باشد. ازدواج دائم، لزوما باید در دفتر ازدواج، ثبت گردد و برای عدم ثبت آن در قانون، برای مرد، مجازات حبس در نظر گرفته شده است. اما ثبت ازدواج موقت، تحت شرایطی که در ماده 21 قانون حمایت از خانواده مقرر شده، الزامی می باشد.

زوجینی که قصد ثبت ازدواج موقت و دریافت صيغه نامه محضری دارند، باید بعد از مراجعه به دفترخانه (محضر)، مدارک لازم را ارائه دهند. سپس، خطبه عقد محرمیت، توسط یک عاقد شرعی، میان آنها جاری گردد. بعد از انجام این مراحل، سردفتر، یک عقد نامه موقت برای آن ها صادر می کند که به این عقد نامه موقت، صیغه نامه محضری گفته می شود.

بنابراین، اگر بخواهیم به این سوال پاسخ دهیم که صيغه نامه محضری چیست؟ باید بگوییم که صيغه نامه محضری، سند ازدواجی است که بعد از ثبت ازدواج موقت در دفتر ازدواج، توسط سردفتر صادر می گردد. در متن صیغه نامه محضری، چندین مورد لزوما باید ذکر شود. که شامل موارد ذیل می باشد:

مشخصات زوجین: در بخش اول صیغه نامه محضری، مشخصات کامل زوجین که شامل مشخصات هویتی، یعنی نام و نام خانوادگی، شماره شناسنامه، کد ملی و شماره و تاریخ گواهی پزشکی و مرجع صدور می باشد، ذکر می گردد و نهایتا، باید این مشخصات، توسط زوجین، تایید و امضا شود. اگر دختر، باکره باشد، امضا ولی اون نیز الزامی است.

مهریه: تعیین مهریه، از شرایط صحت صیغه می باشد. به موجب ‌ماده 1095 قانون مدنی: "در نکاح منقطع، عدم مهر در عقد، موجب بطلان است." بنابراین، در صیغه نامه محضری، مهریه زن، لزوما باید تعیین و ذکر گردد. مهریه درج شده در صیغه نامه محضری، می تواند در حین ازدواج و یا در صورت انقضای مدت صیغه، توسط زوجه، مطالبه و دریافت گردد.

مدت ازدواج : یکی دیگر از شرایط صحت نکاح موقت، تعیین مدت می باشد. به موجب ‌ماده 1076 قانون مدنی: " مدت نکاح منقطع، باید کاملا معین شود." بنابراین، در صیغه نامه محضری نیز، مدت ازدواج ذکر می شود. مثلا، این ازدواج موقت، در تاریخ 5 بهمن ماه سال 1400 پایان می یابد. بعد از پایان مدت، دیگر صیغه نامه ارزش حقوقی خود را از دست می دهد و اگر زوجین قصد تمدید زمان ازدواج موقت خود را دارند، باید مجددا به محضر مراجعه کرده و عقد موقت مجدد منعقد نمایند.

مدارک لازم برای گرفتن صيغه نامه محضری

در نظام حقوقی ایران، دو روش برای ازدواج به رسمیت شناخته شده است که شامل ازدواج دائم و موقت یا صیغه می باشد. ازدواج دائم، لزوما باید در دفتر ازدواج، ثبت گردد و برای عدم ثبت آن در قانون، برای مرد، مجازات حبس در نظر گرفته شده است. اما ثبت ازدواج موقت، تحت شرایطی که در ماده 21 قانون حمایت از خانواده مقرر شده، الزامی می باشد.

زوجینی که قصد ثبت ازدواج موقت و دریافت صيغه نامه محضری دارند، باید بعد از مراجعه به دفترخانه (محضر)، مدارک لازم را ارائه دهند. سپس، خطبه عقد محرمیت، توسط یک عاقد شرعی، میان آنها جاری گردد. بعد از انجام این مراحل، سردفتر، یک عقد نامه موقت برای آن ها صادر می کند که به این عقد نامه موقت، صیغه نامه محضری گفته می شود.

بنابراین، اگر بخواهیم به این سوال پاسخ دهیم که صيغه نامه محضری چیست؟ باید بگوییم که صيغه نامه محضری، سند ازدواجی است که بعد از ثبت ازدواج موقت در دفتر ازدواج، توسط سردفتر صادر می گردد. در متن صیغه نامه محضری، چندین مورد لزوما باید ذکر شود. که شامل موارد ذیل می باشد:

مشخصات زوجین: در بخش اول صیغه نامه محضری، مشخصات کامل زوجین که شامل مشخصات هویتی، یعنی نام و نام خانوادگی، شماره شناسنامه، کد ملی و شماره و تاریخ گواهی پزشکی و مرجع صدور می باشد، ذکر می گردد و نهایتا، باید این مشخصات، توسط زوجین، تایید و امضا شود. اگر دختر، باکره باشد، امضا ولی اون نیز الزامی است.

مهریه: تعیین مهریه، از شرایط صحت صیغه می باشد. به موجب ‌ماده 1095 قانون مدنی: "در نکاح منقطع، عدم مهر در عقد، موجب بطلان است." بنابراین، در صیغه نامه محضری، مهریه زن، لزوما باید تعیین و ذکر گردد. مهریه درج شده در صیغه نامه محضری، می تواند در حین ازدواج و یا در صورت انقضای مدت صیغه، توسط زوجه، مطالبه و دریافت گردد.

مدت ازدواج : یکی دیگر از شرایط صحت نکاح موقت، تعیین مدت می باشد. به موجب ‌ماده 1076 قانون مدنی: " مدت نکاح منقطع، باید کاملا معین شود." بنابراین، در صیغه نامه محضری نیز، مدت ازدواج ذکر می شود. مثلا، این ازدواج موقت، در تاریخ 5 بهمن ماه سال 1400 پایان می یابد. بعد از پایان مدت، دیگر صیغه نامه ارزش حقوقی خود را از دست می دهد و اگر زوجین قصد تمدید زمان ازدواج موقت خود را دارند، باید مجددا به محضر مراجعه کرده و عقد موقت مجدد منعقد نمایند.

مدارک لازم برای گرفتن صيغه نامه محضری

در نظام حقوقی ایران، دو روش برای ازدواج به رسمیت شناخته شده است که شامل ازدواج دائم و موقت یا صیغه می باشد. ازدواج دائم، لزوما باید در دفتر ازدواج، ثبت گردد و برای عدم ثبت آن در قانون، برای مرد، مجازات حبس در نظر گرفته شده است. اما ثبت ازدواج موقت، تحت شرایطی که در ماده 21 قانون حمایت از خانواده مقرر شده، الزامی می باشد.

زوجینی که قصد ثبت ازدواج موقت و دریافت صيغه نامه محضری دارند، باید بعد از مراجعه به دفترخانه (محضر)، مدارک لازم را ارائه دهند. سپس، خطبه عقد محرمیت، توسط یک عاقد شرعی، میان آنها جاری گردد. بعد از انجام این مراحل، سردفتر، یک عقد نامه موقت برای آن ها صادر می کند که به این عقد نامه موقت، صیغه نامه محضری گفته می شود.

بنابراین، اگر بخواهیم به این سوال پاسخ دهیم که صيغه نامه محضری چیست؟ باید بگوییم که صيغه نامه محضری، سند ازدواجی است که بعد از ثبت ازدواج موقت در دفتر ازدواج، توسط سردفتر صادر می گردد. در متن صیغه نامه محضری، چندین مورد لزوما باید ذکر شود. که شامل موارد ذیل می باشد:

مشخصات زوجین: در بخش اول صیغه نامه محضری، مشخصات کامل زوجین که شامل مشخصات هویتی، یعنی نام و نام خانوادگی، شماره شناسنامه، کد ملی و شماره و تاریخ گواهی پزشکی و مرجع صدور می باشد، ذکر می گردد و نهایتا، باید این مشخصات، توسط زوجین، تایید و امضا شود. اگر دختر، باکره باشد، امضا ولی اون نیز الزامی است.

مهریه: تعیین مهریه، از شرایط صحت صیغه می باشد. به موجب ‌ماده 1095 قانون مدنی: "در نکاح منقطع، عدم مهر در عقد، موجب بطلان است." بنابراین، در صیغه نامه محضری، مهریه زن، لزوما باید تعیین و ذکر گردد. مهریه درج شده در صیغه نامه محضری، می تواند در حین ازدواج و یا در صورت انقضای مدت صیغه، توسط زوجه، مطالبه و دریافت گردد.

مدت ازدواج : یکی دیگر از شرایط صحت نکاح موقت، تعیین مدت می باشد. به موجب ‌ماده 1076 قانون مدنی: " مدت نکاح منقطع، باید کاملا معین شود." بنابراین، در صیغه نامه محضری نیز، مدت ازدواج ذکر می شود. مثلا، این ازدواج موقت، در تاریخ 5 بهمن ماه سال 1400 پایان می یابد. بعد از پایان مدت، دیگر صیغه نامه ارزش حقوقی خود را از دست می دهد و اگر زوجین قصد تمدید زمان ازدواج موقت خود را دارند، باید مجددا به محضر مراجعه کرده و عقد موقت مجدد منعقد نمایند.

برای دریافت اطلاعات بیشتر در خصوص صيغه نامه محضری در کانال تلگرام حقوق خانواده عضو شوید . کارشناسان مرکز مشاوره حقوقی دینا نیز آماده اند تا با ارائه خدماتی در زمینه مشاوره حقوقی تلفنی دینا به سوالات شما عزیزان پیرامون صیغه نامه محضری پاسخ دهند .