اگر حکم قطعی صادره از مراجع قضایی ، خلاف بین شرع باشد ، رئیس قوه قضاییه می تواند آن را برای اعاده دادرسی به شعب دیوان عالی کشور ارسال نماید؛ البته، درخواست اعمال ماده 477 ، می تواند توسط برخی از مقامات قضایی نیز به رئیس قوه قضاییه داده شود . در قانون ، مهلت درخواست اعمال ماده 477 ، مشخص نشده و زمان اعاده دادرسی از طریق رئیس قوه قضاییه ، محدود به مهلت خاصی نمی باشد .در هر حال ، پس از درخواست اعمال ماده 477 ، اجرای حکم متوقف می شود .

در قانون آیین دادرسی مدنی و قانون آیین دادرسی کیفری ، روش های اعتراض به رای دادگاه ها و مراجع قضایی ، تعیین شده است که از جمله مهم ترین آنها ، می توان به درخواست تجدید نظر ، تقاضای واخواهی ، فرجام خواهی ، اعاده دادرسی و نیز اعتراض شخص ثالث اشاره نمود . بر اساس قانون ، هر یک از روش های ذکر شده برای اعتراض به احکام دادگاه ها ، در شرایط مخصوص و در طی مهلت های تعیین شده در قانون ، امکان پذیر می باشند .

در ماده 477 قانون آیین دادرسی کیفری ، روش دیگری برای اعتراض به حکم دادگاه پیش بینی شده که بر اساس آن ، اگر حکم قطعی صادره از طرف مراجع قضایی ، توسط رئیس قوه قضائیه ، بر خلاف بیّن شرع تشخیص داده شود ، پرونده برای اعاده دادرسی ، به شعب خاصی از دیوان عالی کشور ارجاع می شود . از آن جهت که درخواست اعمال ماده 477 قانون آیین دادرسی کیفری ، در برخی پرونده ها ، آخرین روش تغییر و شکستن حکم دادگاه محسوب می شود ، می بایست در مورد شرایط و مهلت زمانی درخواست اعاده دادرسی از طریق رئیس قوه قضائیه ، اطلاع یافت .

به همین مناسبت ، در ادامه این مقاله ، ابتدا به توضیح این موضوع می پردازیم که درخواست اعمال ماده 477 قانون آیین دادرسی چیست و سپس ، مهلت زمانی درخواست اعمال ماده 477 و زمان اعاده دادرسی از طریق رئیس قوه قضائیه را بررسی خواهیم کرد . در خاتمه نیز ، نکات مربوط به مهلت درخواست اعمال ماده 477 را توضیح می دهیم .

نکات مربوط به مهلت درخواست اعمال ماده 477

در قانون آیین دادرسی مدنی و کیفری ، انواع روش های اعتراض به رای دادگاه ها ، پیش بینی شده است که هر یک از آنها ، احکام و شرایط خاص خود را داشته و در شرایط بخصوصی ، قابل طرح هستند . البته ، نکته مهمی که وجود دارد ، آن است که استفاده از روش هایی همچون تجدید نظر خواهی و واخواهی ، صرفا در صورتی امکان پذیر هستند که هنوز ، حکم ، قطعی نشده باشد و ذی نفع ، در مهلت مقرر ، اقدام به طرح اعتراض نماید .

اما گاهی ، محکوم علیه ، روش هایی عادی که برای اعتراض به حکم، پیش بینی شده اند را انجام داده یا در طی مهلت قانونی ، درخواست اعتراض خود را ارائه نکرده و در نتیجه ، حکم، قطعیت یافته است . در چنین شرایطی ، ماده 477 قانون آیین دادرسی کیفری ، روش دیگری برای اعتراض به حکم قطعی دادگاه ها و مراجع قضایی مقرر داشته و آن ، حالتی است که حکم صادر شده توسط دادگاه ، خلاف بیّن شرع باشد ؛ یعنی اینکه حکم صادره ، به صورت آشکار ، با قواعد شرعی و موازین اسلامی ، مغایرت داشته باشد .

درخواست اعمال ماده 477 قانون آیین دادرسی کیفری که منجر به اعاده دادرسی از حکم صادره شده ، سبب می شود که برخی از شعب دیوان عالی کشور ، مجددا به پرونده رسیدگی کرده و در صورتی که حکم را واقعا مغایر با شرع تشخیص دهند ، آن را نقض و رای جدید صادر نمایند . به همین لحاظ ، درخواست اعمال ماده 477 قانون آیین دادرسی کیفری ، معمولا در مورد پرونده های مهم ، مورد استفاده قرار می گیرد .

بر اساس ماده 477 قانون آیین دادرسی کیفری ، زمانی که رئیس قوه قضائیه ، حکمی را خلاف بین شرع بداند ، آن را برای اعاده دادرسی به دیوان عالی کشور ارجاع می دهد ؛ البته، در صورتی که رئیس دیوان عالی کشور ، دادستان کل کشور ، رئیس سازمان قضائی نیروهای مسلح و یا رئیس کل دادگستری استان ، رای قطعی اعم از حقوقی یا کیفری را خلاف شرع بین تشخیص دهند ، می توانند با ذکر مستندات از رئیس قوه قضائیه ، درخواست تجویز اعاده دادرسی نمایند .

البته ، محکوم علیه پرونده ، مستقلا ، یا با استفاده از گرفتن وکیل ماده 477 ، می تواند از طریق رئیس کل دادگستری استان ، درخواست اعمال ماده 477 قانون آیین دادرسی کیفری را ، به رئیس قوه قضاییه ارائه نمایند که در صورت صلاحدید ایشان ، پرونده ، برای اعاده دادرسی ، به دیوان عالی کشور ارجاع می شود ؛ که در قسمت بعد ، مهلت درخواست اعمال ماده 477 را بررسی خواهیم کرد .

نکات مربوط به مهلت درخواست اعمال ماده 477

در قانون آیین دادرسی مدنی و کیفری ، انواع روش های اعتراض به رای دادگاه ها ، پیش بینی شده است که هر یک از آنها ، احکام و شرایط خاص خود را داشته و در شرایط بخصوصی ، قابل طرح هستند . البته ، نکته مهمی که وجود دارد ، آن است که استفاده از روش هایی همچون تجدید نظر خواهی و واخواهی ، صرفا در صورتی امکان پذیر هستند که هنوز ، حکم ، قطعی نشده باشد و ذی نفع ، در مهلت مقرر ، اقدام به طرح اعتراض نماید .

اما گاهی ، محکوم علیه ، روش هایی عادی که برای اعتراض به حکم، پیش بینی شده اند را انجام داده یا در طی مهلت قانونی ، درخواست اعتراض خود را ارائه نکرده و در نتیجه ، حکم، قطعیت یافته است . در چنین شرایطی ، ماده 477 قانون آیین دادرسی کیفری ، روش دیگری برای اعتراض به حکم قطعی دادگاه ها و مراجع قضایی مقرر داشته و آن ، حالتی است که حکم صادر شده توسط دادگاه ، خلاف بیّن شرع باشد ؛ یعنی اینکه حکم صادره ، به صورت آشکار ، با قواعد شرعی و موازین اسلامی ، مغایرت داشته باشد .

درخواست اعمال ماده 477 قانون آیین دادرسی کیفری که منجر به اعاده دادرسی از حکم صادره شده ، سبب می شود که برخی از شعب دیوان عالی کشور ، مجددا به پرونده رسیدگی کرده و در صورتی که حکم را واقعا مغایر با شرع تشخیص دهند ، آن را نقض و رای جدید صادر نمایند . به همین لحاظ ، درخواست اعمال ماده 477 قانون آیین دادرسی کیفری ، معمولا در مورد پرونده های مهم ، مورد استفاده قرار می گیرد .

بر اساس ماده 477 قانون آیین دادرسی کیفری ، زمانی که رئیس قوه قضائیه ، حکمی را خلاف بین شرع بداند ، آن را برای اعاده دادرسی به دیوان عالی کشور ارجاع می دهد ؛ البته، در صورتی که رئیس دیوان عالی کشور ، دادستان کل کشور ، رئیس سازمان قضائی نیروهای مسلح و یا رئیس کل دادگستری استان ، رای قطعی اعم از حقوقی یا کیفری را خلاف شرع بین تشخیص دهند ، می توانند با ذکر مستندات از رئیس قوه قضائیه ، درخواست تجویز اعاده دادرسی نمایند .

البته ، محکوم علیه پرونده ، مستقلا ، یا با استفاده از گرفتن وکیل ماده 477 ، می تواند از طریق رئیس کل دادگستری استان ، درخواست اعمال ماده 477 قانون آیین دادرسی کیفری را ، به رئیس قوه قضاییه ارائه نمایند که در صورت صلاحدید ایشان ، پرونده ، برای اعاده دادرسی ، به دیوان عالی کشور ارجاع می شود ؛ که در قسمت بعد ، مهلت درخواست اعمال ماده 477 را بررسی خواهیم کرد .

نکات مربوط به مهلت درخواست اعمال ماده 477

در قانون آیین دادرسی مدنی و کیفری ، انواع روش های اعتراض به رای دادگاه ها ، پیش بینی شده است که هر یک از آنها ، احکام و شرایط خاص خود را داشته و در شرایط بخصوصی ، قابل طرح هستند . البته ، نکته مهمی که وجود دارد ، آن است که استفاده از روش هایی همچون تجدید نظر خواهی و واخواهی ، صرفا در صورتی امکان پذیر هستند که هنوز ، حکم ، قطعی نشده باشد و ذی نفع ، در مهلت مقرر ، اقدام به طرح اعتراض نماید .

اما گاهی ، محکوم علیه ، روش هایی عادی که برای اعتراض به حکم، پیش بینی شده اند را انجام داده یا در طی مهلت قانونی ، درخواست اعتراض خود را ارائه نکرده و در نتیجه ، حکم، قطعیت یافته است . در چنین شرایطی ، ماده 477 قانون آیین دادرسی کیفری ، روش دیگری برای اعتراض به حکم قطعی دادگاه ها و مراجع قضایی مقرر داشته و آن ، حالتی است که حکم صادر شده توسط دادگاه ، خلاف بیّن شرع باشد ؛ یعنی اینکه حکم صادره ، به صورت آشکار ، با قواعد شرعی و موازین اسلامی ، مغایرت داشته باشد .

درخواست اعمال ماده 477 قانون آیین دادرسی کیفری که منجر به اعاده دادرسی از حکم صادره شده ، سبب می شود که برخی از شعب دیوان عالی کشور ، مجددا به پرونده رسیدگی کرده و در صورتی که حکم را واقعا مغایر با شرع تشخیص دهند ، آن را نقض و رای جدید صادر نمایند . به همین لحاظ ، درخواست اعمال ماده 477 قانون آیین دادرسی کیفری ، معمولا در مورد پرونده های مهم ، مورد استفاده قرار می گیرد .

بر اساس ماده 477 قانون آیین دادرسی کیفری ، زمانی که رئیس قوه قضائیه ، حکمی را خلاف بین شرع بداند ، آن را برای اعاده دادرسی به دیوان عالی کشور ارجاع می دهد ؛ البته، در صورتی که رئیس دیوان عالی کشور ، دادستان کل کشور ، رئیس سازمان قضائی نیروهای مسلح و یا رئیس کل دادگستری استان ، رای قطعی اعم از حقوقی یا کیفری را خلاف شرع بین تشخیص دهند ، می توانند با ذکر مستندات از رئیس قوه قضائیه ، درخواست تجویز اعاده دادرسی نمایند .

البته ، محکوم علیه پرونده ، مستقلا ، یا با استفاده از گرفتن وکیل ماده 477 ، می تواند از طریق رئیس کل دادگستری استان ، درخواست اعمال ماده 477 قانون آیین دادرسی کیفری را ، به رئیس قوه قضاییه ارائه نمایند که در صورت صلاحدید ایشان ، پرونده ، برای اعاده دادرسی ، به دیوان عالی کشور ارجاع می شود ؛ که در قسمت بعد ، مهلت درخواست اعمال ماده 477 را بررسی خواهیم کرد .