دینا / حقوقی / سایر موضوعات حقوقی / اصل ۳۷ قانون اساسی

اصل ۳۷ قانون اساسی

ارتباط با ما

درصورتی که برای مشاوره در تمامی زمینه های ذکر شده در سایت، به دانش چندین ساله ما در این زمینه نیاز داشتید می توانید با شماره تلفن 9099075303 ( تماس با تلفن ثابت از سراسر کشور و به ازای هر دقیقه 290000 ریال ) در ارتباط باشید. سایت مشاوره دینا یک مرکز خصوصی و غیرانتفاعی است و به هیچ ارگان دولتی و خصوصی دیگر اعم از قوه قضاییه ، کانون وکلا ، کانون کارشناسان رسمی دادگستری و .... هیچگونه وابستگی ندارد.
جهت ارئه انتقادات، پیشنهادات و شکایات با شماره تلفن 54787900-021 تماس حاصل فرمایید.

logo-samandehi

تمامی حقوق این سایت متعلق به دینا می باشد ©

تماس از کل کشور : ۳ ۰ ۳ ۵ ۷ ۰ ۹ ۹ ۰ ۹
همه روزه حتی ایام تعطیل از :  ۸ صبح   الی ۱  شب

به موجب اصل سی و هفتم قانون اساسی ، اصل بر برائت یا بی گناهی و نیز بری الذمه بودن افراد است . به همین دلیل ، در تفسیر اصل 37 قانون اساسی ، می توان گفت تا زمانی که جرم یک فرد در دادگاه صلاحیت دار به اثبات نرسیده باشد ، نمی توان وی را مجرم دانسته و او را مجازات نمود . نکات اصل ۳۷ قانون اساسی ، در برخی دیگر از قوانین ، از جمله قانون آیین دادرسی کیفری نیز منعکس گردیده است .

 

قانون اساسی هر کشور ، مادر و منبع سایر قوانین جاری در کشور بوده و اصول و خط مشی کلی نظام حقوقی هر کشور را به صورت دقیق و کامل پیش بینی می کند . بر این اساس است که هیچ کدام از قوانین عادی ، یارای مخالفت با آن را نخواهند داشت ؛ لذا اصولی که در قانون اساسی ، برای حفظ و احترام به حقوق شهروندی تدوین می شوند ، امری محتوم و محترم محسوب می شوند .

 یکی از مهم ترین اصولی که در راستای احترام به حقوق شهروندان ، کرامت ذاتی و نیز آزادی های آن ها در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به تصویب رسیده است ، اصل سی و هفتم قانون اساسی می باشد . لذا آنچه که در این خصوص ضروری به نظر می رسد ، توضیح و تفسیر اصل ۳۷ قانون اساسی و نیز تشریح نکات ضروری پیرامون آن می باشد .

این موضوع ، از آن جهت حایز اهمیت است که این اصل ، در سایر قوانین کشور به ویژه در قوانین جزایی و کیفری ، منشاء آثار فراوانی بوده و به نوعی ، نحوه تعقیب و محاکمه و مجازات متهمان را تحت تاثیر قرار می دهد . به همین مناسبت ، در ادامه این مقاله ، قصد داریم به بررسی این موضوعات بپردازیم که اصل 37 قانون اساسی چیست و متن آن را ذکر نماییم و سپس ، تفسیر اصل 37 قانون اساسی و نکات مربوط به اصل 37 قانون اساسی را بررسی نماییم .

نکات مربوط به اصل ۳۷ قانون اساسی

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و تشکیل نظام جمهوری اسلامی در کشور ایران ، در سال 1358 ، قانونی تحت عنوان قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران ، با کسب اکثریت آراء شهروندان ، به تصویب رسید . این قانون ، در دوره 10 ساله بعدی ، یعنی در سال 1368 ، مورد بازنگری قرار گرفت . در کل ، در خصوص اینکه قانون اساسی چیست ، باید گفت که اصول کلی و خط مشی و ضوابط کلی در هر کشور ، بر اساس یک مجموعه قانون مادر ، تحت عنوان قانون اساسی مورد پیش بینی قرار می گیرد .

خصلت کلی قوانین اساسی ، آن است که نسبت به سایر قوانین عادی در کشور ، از ارزش و احترام والاتری برخوردار بوده و کلیه قوانین عادی ، باید با این قانون مطابقت داشته باشند . در غیر این صورت ، منشاء اثر نخواهند بود . به همین دلیل است که در نظام حقوقی ایران ، شورای نگهبان ، وظیفه دارد تا انطباق قوانین عادی با قانون اساسی را مورد بررسی قرار دهد و سرنوشت تصویب قوانین را معین نماید .

علاوه بر اینها ، معمولا در قوانین اساسی هر کشور ، اصول کلی در راستای احترام به حقوق قانونی شهروندان ، به صورت دقیقی مورد پیش بینی قرار می گیرد و از آن رو که معمولا قوانین اساسی ، کمتر مورد اصلاح و بازنگری قرار می گیرند و پروسه بازنگری در قانون اساسی پیچیده تر است ، حقوق اساسی شهروندان ، با درج در قانون اساسی ، به نحو بهتری تضمین می گردد . این رویه ، در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز قابل مشاهده است .

در واقع ، قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران ، در فصل سوم خود ، حقوق ملت را به صورت دقیقی مورد پیش بینی قرار داده است . حقوق ملت در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران ، شامل مواردی از جمله برخورداری شهروندان از حقوق مساوی ، آزادی مطبوعات ، آزادی احزاب و جمعیت ها ، آزادی تشکیل اجتماعات و راهپیمایی ها ، آموزش و پرورش ، حق دسترسی به دادگاه و وکیل و مواردی از این قبیل است که ضمن اصول 19 الی 42 قانون اساسی مشخص شده اند .

اما یکی از مهم ترین اصولی که در فصل حقوق ملت در قانون اساسی مورد پیش بینی قرار گرفته است ، اصل 37 قانون اساسی می باشد . لذا بررسی اصل 37 قانون اساسی و تشریح و تفسیر نکات این اصل ، موضوعی محوری است . طبق قانون اساسی ایران ، متن اصل 37 قانون اساسی به این شرح است : « اصل ، برائت است و هیچ کس از نظر قانون ، مجرم شناخته نمی شود ؛ مگر این که جرم او در دادگاه صالح ، ثابت گردد » .

بنابراین ، در پاسخ به این سوال که اصل ۳۷ قانون اساسی چیست ، باید گفت که اصل مذکور ، اصلی تحت عنوان اصل برائت یا بی گناه بودن اشخاص را در حالت کلی بیان کرده است که بر مبنای آن ، تنها در صورتی می توان افراد را مورد مجازات قرار داد که مرتکب جرمی شده باشند و ارتکاب آن جرم توسط شخص ، در یک دادگاه صلاحیت دار و با رعایت تشریفات قانونی ، به اثبات رسیده باشد که در قسمت های بعدی ، تفسیر این اصل ارائه می شود .

نکات مربوط به اصل ۳۷ قانون اساسی

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و تشکیل نظام جمهوری اسلامی در کشور ایران ، در سال 1358 ، قانونی تحت عنوان قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران ، با کسب اکثریت آراء شهروندان ، به تصویب رسید . این قانون ، در دوره 10 ساله بعدی ، یعنی در سال 1368 ، مورد بازنگری قرار گرفت . در کل ، در خصوص اینکه قانون اساسی چیست ، باید گفت که اصول کلی و خط مشی و ضوابط کلی در هر کشور ، بر اساس یک مجموعه قانون مادر ، تحت عنوان قانون اساسی مورد پیش بینی قرار می گیرد .

خصلت کلی قوانین اساسی ، آن است که نسبت به سایر قوانین عادی در کشور ، از ارزش و احترام والاتری برخوردار بوده و کلیه قوانین عادی ، باید با این قانون مطابقت داشته باشند . در غیر این صورت ، منشاء اثر نخواهند بود . به همین دلیل است که در نظام حقوقی ایران ، شورای نگهبان ، وظیفه دارد تا انطباق قوانین عادی با قانون اساسی را مورد بررسی قرار دهد و سرنوشت تصویب قوانین را معین نماید .

علاوه بر اینها ، معمولا در قوانین اساسی هر کشور ، اصول کلی در راستای احترام به حقوق قانونی شهروندان ، به صورت دقیقی مورد پیش بینی قرار می گیرد و از آن رو که معمولا قوانین اساسی ، کمتر مورد اصلاح و بازنگری قرار می گیرند و پروسه بازنگری در قانون اساسی پیچیده تر است ، حقوق اساسی شهروندان ، با درج در قانون اساسی ، به نحو بهتری تضمین می گردد . این رویه ، در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز قابل مشاهده است .

در واقع ، قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران ، در فصل سوم خود ، حقوق ملت را به صورت دقیقی مورد پیش بینی قرار داده است . حقوق ملت در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران ، شامل مواردی از جمله برخورداری شهروندان از حقوق مساوی ، آزادی مطبوعات ، آزادی احزاب و جمعیت ها ، آزادی تشکیل اجتماعات و راهپیمایی ها ، آموزش و پرورش ، حق دسترسی به دادگاه و وکیل و مواردی از این قبیل است که ضمن اصول 19 الی 42 قانون اساسی مشخص شده اند .

اما یکی از مهم ترین اصولی که در فصل حقوق ملت در قانون اساسی مورد پیش بینی قرار گرفته است ، اصل 37 قانون اساسی می باشد . لذا بررسی اصل 37 قانون اساسی و تشریح و تفسیر نکات این اصل ، موضوعی محوری است . طبق قانون اساسی ایران ، متن اصل 37 قانون اساسی به این شرح است : « اصل ، برائت است و هیچ کس از نظر قانون ، مجرم شناخته نمی شود ؛ مگر این که جرم او در دادگاه صالح ، ثابت گردد » .

بنابراین ، در پاسخ به این سوال که اصل ۳۷ قانون اساسی چیست ، باید گفت که اصل مذکور ، اصلی تحت عنوان اصل برائت یا بی گناه بودن اشخاص را در حالت کلی بیان کرده است که بر مبنای آن ، تنها در صورتی می توان افراد را مورد مجازات قرار داد که مرتکب جرمی شده باشند و ارتکاب آن جرم توسط شخص ، در یک دادگاه صلاحیت دار و با رعایت تشریفات قانونی ، به اثبات رسیده باشد که در قسمت های بعدی ، تفسیر این اصل ارائه می شود .

نکات مربوط به اصل ۳۷ قانون اساسی

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و تشکیل نظام جمهوری اسلامی در کشور ایران ، در سال 1358 ، قانونی تحت عنوان قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران ، با کسب اکثریت آراء شهروندان ، به تصویب رسید . این قانون ، در دوره 10 ساله بعدی ، یعنی در سال 1368 ، مورد بازنگری قرار گرفت . در کل ، در خصوص اینکه قانون اساسی چیست ، باید گفت که اصول کلی و خط مشی و ضوابط کلی در هر کشور ، بر اساس یک مجموعه قانون مادر ، تحت عنوان قانون اساسی مورد پیش بینی قرار می گیرد .

خصلت کلی قوانین اساسی ، آن است که نسبت به سایر قوانین عادی در کشور ، از ارزش و احترام والاتری برخوردار بوده و کلیه قوانین عادی ، باید با این قانون مطابقت داشته باشند . در غیر این صورت ، منشاء اثر نخواهند بود . به همین دلیل است که در نظام حقوقی ایران ، شورای نگهبان ، وظیفه دارد تا انطباق قوانین عادی با قانون اساسی را مورد بررسی قرار دهد و سرنوشت تصویب قوانین را معین نماید .

علاوه بر اینها ، معمولا در قوانین اساسی هر کشور ، اصول کلی در راستای احترام به حقوق قانونی شهروندان ، به صورت دقیقی مورد پیش بینی قرار می گیرد و از آن رو که معمولا قوانین اساسی ، کمتر مورد اصلاح و بازنگری قرار می گیرند و پروسه بازنگری در قانون اساسی پیچیده تر است ، حقوق اساسی شهروندان ، با درج در قانون اساسی ، به نحو بهتری تضمین می گردد . این رویه ، در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز قابل مشاهده است .

در واقع ، قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران ، در فصل سوم خود ، حقوق ملت را به صورت دقیقی مورد پیش بینی قرار داده است . حقوق ملت در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران ، شامل مواردی از جمله برخورداری شهروندان از حقوق مساوی ، آزادی مطبوعات ، آزادی احزاب و جمعیت ها ، آزادی تشکیل اجتماعات و راهپیمایی ها ، آموزش و پرورش ، حق دسترسی به دادگاه و وکیل و مواردی از این قبیل است که ضمن اصول 19 الی 42 قانون اساسی مشخص شده اند .

اما یکی از مهم ترین اصولی که در فصل حقوق ملت در قانون اساسی مورد پیش بینی قرار گرفته است ، اصل 37 قانون اساسی می باشد . لذا بررسی اصل 37 قانون اساسی و تشریح و تفسیر نکات این اصل ، موضوعی محوری است . طبق قانون اساسی ایران ، متن اصل 37 قانون اساسی به این شرح است : « اصل ، برائت است و هیچ کس از نظر قانون ، مجرم شناخته نمی شود ؛ مگر این که جرم او در دادگاه صالح ، ثابت گردد » .

بنابراین ، در پاسخ به این سوال که اصل ۳۷ قانون اساسی چیست ، باید گفت که اصل مذکور ، اصلی تحت عنوان اصل برائت یا بی گناه بودن اشخاص را در حالت کلی بیان کرده است که بر مبنای آن ، تنها در صورتی می توان افراد را مورد مجازات قرار داد که مرتکب جرمی شده باشند و ارتکاب آن جرم توسط شخص ، در یک دادگاه صلاحیت دار و با رعایت تشریفات قانونی ، به اثبات رسیده باشد که در قسمت های بعدی ، تفسیر این اصل ارائه می شود .