دینا / کیفری / سایر موضوعات کیفری / عنصر معنوی جرم چیست

عنصر معنوی جرم چیست

ارتباط با ما

درصورتی که برای مشاوره در تمامی زمینه های ذکر شده در سایت، به دانش چندین ساله ما در این زمینه نیاز داشتید می توانید با شماره تلفن 9099075303 ( تماس با تلفن ثابت از سراسر کشور و به ازای هر دقیقه 290000 ریال ) در ارتباط باشید. سایت مشاوره دینا یک مرکز خصوصی و غیرانتفاعی است و به هیچ ارگان دولتی و خصوصی دیگر اعم از قوه قضاییه ، کانون وکلا ، کانون کارشناسان رسمی دادگستری و .... هیچگونه وابستگی ندارد.
جهت ارئه انتقادات، پیشنهادات و شکایات با شماره تلفن 54787900-021 تماس حاصل فرمایید.

logo-samandehi

تمامی حقوق این سایت متعلق به دینا می باشد ©

تماس از کل کشور : ۳ ۰ ۳ ۵ ۷ ۰ ۹ ۹ ۰ ۹
همه روزه حتی ایام تعطیل از :  ۸ صبح   الی ۱  شب

در پاسخ به این سوال که رکن معنوی جرم چیست ، باید گفت که عنصر معنوی در جرایم عمدی خود را به صورت اراده ، به همراه سوء نیت و قصد مجرمانه نشان می دهد . اما در مورد جرایم غیر عمدی ، علاوه بر لزوم وجود اراده در مرتکب ، رکن معنوی یا عنصر روانی جرایم ، معمولا از طریق تقصیر محقق می شود که این تقصیر ، می تواند به صورت بی احتیاطی ، بی مبالاتی یا عدم رعایت نظامات دولتی باشد .

 

تضمینات حقوقی در رسیدگی به جرایم و مجازات ها ، اقتضا می کند که هر فردی که رفتاری مرتکب شده است ، صرفا در صورتی به مجازات محکوم شود که همه عناصر سه گانه جرم اعم از رکن مادی ، رکن قانونی و رکن یا عنصر معنوی به صورت همزمان وجود داشته باشند ؛ لذا در صورت مفقود بودن هر یک از این عناصر سه گانه ، مرتکب قابل مجازات نخواهد بود .

لذا آنچه واضح است ، آن است که هیچ رفتاری را نمی توان جرم دانست ؛ مگر اینکه عنصر معنوی یا روانی ، به همراه عناصر قانونی و مادی در خصوص آن موجود باشد . اما سوال مهمی که در این باره مطرح می شود آن است که عنصر معنوی یا عنصر روانی جرم چیست و منظور از رکن معنوی جرائم چیست . پرداختن به این سوال از آن جهت مهم است که وجود رکن معنوی یا روانی در جرم ، گاهی با انگیزه یا تقصیر به یک معنا پنداشته می شوند .

برای پرداختن به این موضوع ، در ادامه این مقاله به ترتیب این موضوعات را مورد بررسی قرار می دهیم که عنصر معنوی جرم چیست ، اجزای تشکیل دهنده عنصر معنوی جرم کدامند ، تفاوت عنصر معنوی جرم با تقصیر و یا انگیزه در چه مواردی است و تفاوت های عنصر معنوی جرم با سایر عناصر جرم اعم از عنصر مادی و عنصر قانونی شامل چه مواردی است .

تفاوت عنصر معنوی جرم با تقصیر و انگیزه

رسیدگی به جرایم و مجازات ها ، در نظام حقوقی ایران و سایر کشورها همواره با رعایت اصول مهمی همچون اصل قانونی بودن جرایم و مجازات ها صورت می گیرد که تحت عنوان عنصر قانونی یا رکن قانونی جرم شناخته می شود . علاوه بر اینها ، لازم است که شخص ، فعل یا ترک فعلی را که در قانون مجازات اسلامی برای آن مجازات تعیین شده است را در عمل انجام داده باشد که این موضوع را خلاصتا تحت عنوان عنصر مادی جرم نام می نهیم .

با این حال ، وجود رکن مادی و قانونی برای جرم دانستن عملی کفایت نمی کند و ضرورتا باید عنصر سومی تحت عنوان عنصر معنوی یا عنصر روانی نیز در کنار دو رکن یاد شده وجود داشته باشد تا مرتکب ، قابل مجازات باشد . به همین خاطر در این قسمت قصد داریم به بررسی عنصر معنوی یا عنصر روانی جرم پرداخته و بگوییم رکن روانی یا رکن معنوی جرم چیست ؛ هرچند برخی بجای عنصر روانی ، از عنصر اخلاقی جرم نیز تعبیر نموده اند .

در هر حال ، عنصر روانی جرم یکی از عناصر تشکیل دهنده جرم است که در نوع جرم ، مسئولیت کیفری مجرم و انواع مجازات تاثیر گذار می باشد . به طور کلی ، رفتار انسانی تنها زمانی قابل سرزنش است که با سوء نیت و قصد مجرمانه یا به دلیل خطای جزایی رخ داده باشد . هر چند میزان مجازات ، بر حسب اینکه رفتار با وجود قصد مجرمانه یا تقصیر جزایی ارتکاب یافته باشد ، متفاوت خواهد شد .

به عقیده حقوقدانان ، برای اینکه عنصر معنوی یا عنصر روانی جرم تحقق پیدا کند ، لازم است که دو عامل وجود داشته باشد : یکی اراده برای ارتکاب جرم و دیگری قصد مجرمانه یا خطای کیفری است که در این قسمت ، به توضیح هر یک از این موارد خواهیم پرداخت .

اراده ارتکاب جرم به این معناست که شخص ، بخواهد رفتاری را که مجرمانه می باشد ، انجام دهد . مثل اینکه شخصی اراده نماید و تیری را به سمت دیگری هدف گرفته و آن را پرتاب نماید . باید به این نکته اشاره نمود که در همه جرایم ، اعم از جرایم عمدی و جرایم غیر عمدی ، اراده برای ارتکاب جرم وجود دارد و این اراده ، شرط لازم برای تحقق عنصر معنوی جرم و مجازات مرتکب خواهد شد .

به عنوان مثال ، حتی اگر شخصی بدون اینکه قصد داشته باشد تیر را به شخص خاصی شلیک کند ، باز هم از این جهت که وی تفنگی را در دست گرفته و ماشه را کشیده است ، برای ارتکاب جرم ، اراده داشته است و نمی توان گفت چون قصد کشتن دیگری را نداشته ، مسلوب الاراده یا فاقد اراده برای ارتکاب جرم بوده است .

البته گاهی ممکن است اراده فرد برای ارتکاب جرم ، مخدوش شود و چون اراده ای برای ارتکاب رفتار مجرمانه وجود نداشته است ، نمی توان شخص را مجرم تلقی کرده و حکم به مسئولیت کیفری وی داد . به عنوان مثال ، زمانی که شخصی در حالت خواب یا بیهوشی یا هیپنوتیزم یا مسائلی از این قبیل جرم مرتکب شده است ، مسئولیت کیفری وی بدلیل فقدان اراده و در نتیجه عنصر معنوی یا روانی برای جرم ، منتفی می باشد .

علاوه بر اراده ارتکاب جرم ، لازم است که قصد مرتکب یا خطای کیفری وی نیز محرز شود تا بتوان وجود رکن معنوی یا روانی را احراز کرد . با این توضیح که وجود عمد ، معمولا ناظر بر جرایم عمدی است ؛ اما برخی از جرایم ، به جرایم خطایی مشهور هستند که در خصوص آنها ، اثبات قصد مجرمانه لازم نیست و صرف خطای کیفری در کنار اراده ، عنصر روانی آنها را تکمیل می نماید .

بنابراین ، برای تحقق رکن یا عنصر معنوی و روانی در جرایم عمدی ، باید علاوه بر وجود اراده ، قصد مجرمانه برای ارتکاب فعل و قصد تحقق نتیجه نیز وجود داشته باشد . مثلا در جرمی همچون جرم قتل ، مرتکب باید قصد ارتکاب رفتار منجر به قتل و نیز قصد کشتن دیگری را داشته باشد تا عنصر معنوی جرم قتل تحقق یابد .

اما در ارتباط با عنصر روانی یا رکن روانی در جرایم خطایی و جرایم غیر عمد ، مرتکب ، فقط ارتکاب فعل یا عمل مجرمانه را قصد کرده است ولی نمی خواسته که نتیجه ای از آن بوجود آید ؛ به عنوان مثال ، شخصی در جنگل اقدام به تیراندازی کرده است و این تیر ، به دیگری اصابت نموده است . در عین حال که این شخص ، اراده برای تیر اندازی داشته است و قصد انجام تیر اندازی را داشته ، اما چون قصد نتیجه ( کشتن دیگری ) را نداشته است ، نمی توان وی را به جرم قتل عمدی قصاص نمود .

تفاوت عنصر معنوی جرم با تقصیر و انگیزه

رسیدگی به جرایم و مجازات ها ، در نظام حقوقی ایران و سایر کشورها همواره با رعایت اصول مهمی همچون اصل قانونی بودن جرایم و مجازات ها صورت می گیرد که تحت عنوان عنصر قانونی یا رکن قانونی جرم شناخته می شود . علاوه بر اینها ، لازم است که شخص ، فعل یا ترک فعلی را که در قانون مجازات اسلامی برای آن مجازات تعیین شده است را در عمل انجام داده باشد که این موضوع را خلاصتا تحت عنوان عنصر مادی جرم نام می نهیم .

با این حال ، وجود رکن مادی و قانونی برای جرم دانستن عملی کفایت نمی کند و ضرورتا باید عنصر سومی تحت عنوان عنصر معنوی یا عنصر روانی نیز در کنار دو رکن یاد شده وجود داشته باشد تا مرتکب ، قابل مجازات باشد . به همین خاطر در این قسمت قصد داریم به بررسی عنصر معنوی یا عنصر روانی جرم پرداخته و بگوییم رکن روانی یا رکن معنوی جرم چیست ؛ هرچند برخی بجای عنصر روانی ، از عنصر اخلاقی جرم نیز تعبیر نموده اند .

در هر حال ، عنصر روانی جرم یکی از عناصر تشکیل دهنده جرم است که در نوع جرم ، مسئولیت کیفری مجرم و انواع مجازات تاثیر گذار می باشد . به طور کلی ، رفتار انسانی تنها زمانی قابل سرزنش است که با سوء نیت و قصد مجرمانه یا به دلیل خطای جزایی رخ داده باشد . هر چند میزان مجازات ، بر حسب اینکه رفتار با وجود قصد مجرمانه یا تقصیر جزایی ارتکاب یافته باشد ، متفاوت خواهد شد .

به عقیده حقوقدانان ، برای اینکه عنصر معنوی یا عنصر روانی جرم تحقق پیدا کند ، لازم است که دو عامل وجود داشته باشد : یکی اراده برای ارتکاب جرم و دیگری قصد مجرمانه یا خطای کیفری است که در این قسمت ، به توضیح هر یک از این موارد خواهیم پرداخت .

اراده ارتکاب جرم به این معناست که شخص ، بخواهد رفتاری را که مجرمانه می باشد ، انجام دهد . مثل اینکه شخصی اراده نماید و تیری را به سمت دیگری هدف گرفته و آن را پرتاب نماید . باید به این نکته اشاره نمود که در همه جرایم ، اعم از جرایم عمدی و جرایم غیر عمدی ، اراده برای ارتکاب جرم وجود دارد و این اراده ، شرط لازم برای تحقق عنصر معنوی جرم و مجازات مرتکب خواهد شد .

به عنوان مثال ، حتی اگر شخصی بدون اینکه قصد داشته باشد تیر را به شخص خاصی شلیک کند ، باز هم از این جهت که وی تفنگی را در دست گرفته و ماشه را کشیده است ، برای ارتکاب جرم ، اراده داشته است و نمی توان گفت چون قصد کشتن دیگری را نداشته ، مسلوب الاراده یا فاقد اراده برای ارتکاب جرم بوده است .

البته گاهی ممکن است اراده فرد برای ارتکاب جرم ، مخدوش شود و چون اراده ای برای ارتکاب رفتار مجرمانه وجود نداشته است ، نمی توان شخص را مجرم تلقی کرده و حکم به مسئولیت کیفری وی داد . به عنوان مثال ، زمانی که شخصی در حالت خواب یا بیهوشی یا هیپنوتیزم یا مسائلی از این قبیل جرم مرتکب شده است ، مسئولیت کیفری وی بدلیل فقدان اراده و در نتیجه عنصر معنوی یا روانی برای جرم ، منتفی می باشد .

علاوه بر اراده ارتکاب جرم ، لازم است که قصد مرتکب یا خطای کیفری وی نیز محرز شود تا بتوان وجود رکن معنوی یا روانی را احراز کرد . با این توضیح که وجود عمد ، معمولا ناظر بر جرایم عمدی است ؛ اما برخی از جرایم ، به جرایم خطایی مشهور هستند که در خصوص آنها ، اثبات قصد مجرمانه لازم نیست و صرف خطای کیفری در کنار اراده ، عنصر روانی آنها را تکمیل می نماید .

بنابراین ، برای تحقق رکن یا عنصر معنوی و روانی در جرایم عمدی ، باید علاوه بر وجود اراده ، قصد مجرمانه برای ارتکاب فعل و قصد تحقق نتیجه نیز وجود داشته باشد . مثلا در جرمی همچون جرم قتل ، مرتکب باید قصد ارتکاب رفتار منجر به قتل و نیز قصد کشتن دیگری را داشته باشد تا عنصر معنوی جرم قتل تحقق یابد .

اما در ارتباط با عنصر روانی یا رکن روانی در جرایم خطایی و جرایم غیر عمد ، مرتکب ، فقط ارتکاب فعل یا عمل مجرمانه را قصد کرده است ولی نمی خواسته که نتیجه ای از آن بوجود آید ؛ به عنوان مثال ، شخصی در جنگل اقدام به تیراندازی کرده است و این تیر ، به دیگری اصابت نموده است . در عین حال که این شخص ، اراده برای تیر اندازی داشته است و قصد انجام تیر اندازی را داشته ، اما چون قصد نتیجه ( کشتن دیگری ) را نداشته است ، نمی توان وی را به جرم قتل عمدی قصاص نمود .

تفاوت عنصر معنوی جرم با تقصیر و انگیزه

رسیدگی به جرایم و مجازات ها ، در نظام حقوقی ایران و سایر کشورها همواره با رعایت اصول مهمی همچون اصل قانونی بودن جرایم و مجازات ها صورت می گیرد که تحت عنوان عنصر قانونی یا رکن قانونی جرم شناخته می شود . علاوه بر اینها ، لازم است که شخص ، فعل یا ترک فعلی را که در قانون مجازات اسلامی برای آن مجازات تعیین شده است را در عمل انجام داده باشد که این موضوع را خلاصتا تحت عنوان عنصر مادی جرم نام می نهیم .

با این حال ، وجود رکن مادی و قانونی برای جرم دانستن عملی کفایت نمی کند و ضرورتا باید عنصر سومی تحت عنوان عنصر معنوی یا عنصر روانی نیز در کنار دو رکن یاد شده وجود داشته باشد تا مرتکب ، قابل مجازات باشد . به همین خاطر در این قسمت قصد داریم به بررسی عنصر معنوی یا عنصر روانی جرم پرداخته و بگوییم رکن روانی یا رکن معنوی جرم چیست ؛ هرچند برخی بجای عنصر روانی ، از عنصر اخلاقی جرم نیز تعبیر نموده اند .

در هر حال ، عنصر روانی جرم یکی از عناصر تشکیل دهنده جرم است که در نوع جرم ، مسئولیت کیفری مجرم و انواع مجازات تاثیر گذار می باشد . به طور کلی ، رفتار انسانی تنها زمانی قابل سرزنش است که با سوء نیت و قصد مجرمانه یا به دلیل خطای جزایی رخ داده باشد . هر چند میزان مجازات ، بر حسب اینکه رفتار با وجود قصد مجرمانه یا تقصیر جزایی ارتکاب یافته باشد ، متفاوت خواهد شد .

به عقیده حقوقدانان ، برای اینکه عنصر معنوی یا عنصر روانی جرم تحقق پیدا کند ، لازم است که دو عامل وجود داشته باشد : یکی اراده برای ارتکاب جرم و دیگری قصد مجرمانه یا خطای کیفری است که در این قسمت ، به توضیح هر یک از این موارد خواهیم پرداخت .

اراده ارتکاب جرم به این معناست که شخص ، بخواهد رفتاری را که مجرمانه می باشد ، انجام دهد . مثل اینکه شخصی اراده نماید و تیری را به سمت دیگری هدف گرفته و آن را پرتاب نماید . باید به این نکته اشاره نمود که در همه جرایم ، اعم از جرایم عمدی و جرایم غیر عمدی ، اراده برای ارتکاب جرم وجود دارد و این اراده ، شرط لازم برای تحقق عنصر معنوی جرم و مجازات مرتکب خواهد شد .

به عنوان مثال ، حتی اگر شخصی بدون اینکه قصد داشته باشد تیر را به شخص خاصی شلیک کند ، باز هم از این جهت که وی تفنگی را در دست گرفته و ماشه را کشیده است ، برای ارتکاب جرم ، اراده داشته است و نمی توان گفت چون قصد کشتن دیگری را نداشته ، مسلوب الاراده یا فاقد اراده برای ارتکاب جرم بوده است .

البته گاهی ممکن است اراده فرد برای ارتکاب جرم ، مخدوش شود و چون اراده ای برای ارتکاب رفتار مجرمانه وجود نداشته است ، نمی توان شخص را مجرم تلقی کرده و حکم به مسئولیت کیفری وی داد . به عنوان مثال ، زمانی که شخصی در حالت خواب یا بیهوشی یا هیپنوتیزم یا مسائلی از این قبیل جرم مرتکب شده است ، مسئولیت کیفری وی بدلیل فقدان اراده و در نتیجه عنصر معنوی یا روانی برای جرم ، منتفی می باشد .

علاوه بر اراده ارتکاب جرم ، لازم است که قصد مرتکب یا خطای کیفری وی نیز محرز شود تا بتوان وجود رکن معنوی یا روانی را احراز کرد . با این توضیح که وجود عمد ، معمولا ناظر بر جرایم عمدی است ؛ اما برخی از جرایم ، به جرایم خطایی مشهور هستند که در خصوص آنها ، اثبات قصد مجرمانه لازم نیست و صرف خطای کیفری در کنار اراده ، عنصر روانی آنها را تکمیل می نماید .

بنابراین ، برای تحقق رکن یا عنصر معنوی و روانی در جرایم عمدی ، باید علاوه بر وجود اراده ، قصد مجرمانه برای ارتکاب فعل و قصد تحقق نتیجه نیز وجود داشته باشد . مثلا در جرمی همچون جرم قتل ، مرتکب باید قصد ارتکاب رفتار منجر به قتل و نیز قصد کشتن دیگری را داشته باشد تا عنصر معنوی جرم قتل تحقق یابد .

اما در ارتباط با عنصر روانی یا رکن روانی در جرایم خطایی و جرایم غیر عمد ، مرتکب ، فقط ارتکاب فعل یا عمل مجرمانه را قصد کرده است ولی نمی خواسته که نتیجه ای از آن بوجود آید ؛ به عنوان مثال ، شخصی در جنگل اقدام به تیراندازی کرده است و این تیر ، به دیگری اصابت نموده است . در عین حال که این شخص ، اراده برای تیر اندازی داشته است و قصد انجام تیر اندازی را داشته ، اما چون قصد نتیجه ( کشتن دیگری ) را نداشته است ، نمی توان وی را به جرم قتل عمدی قصاص نمود .

تفاوت عنصر معنوی جرم با سایر عناصر جرم

توضیح کامل پیرامون عنصر معنوی یا روانی جرم ، زمانی کامل می شود که ارتباط عنصر معنوی جرم با سایر عناصر جرم اعم از عنصر قانونی و نیز عنصر مادی جرم به صورت دقیق تبیین گردد . لذا در این قسمت قصد داریم به بررسی این سوال بپردازیم که تفاوت عنصر معنوی جرم با سایر عناصر جرم چیست ؟

به طور کلی ، لزوم وجود عنصر قانونی به این معناست که فعل یا ترک فعل ارتکابی باید در قانون مجازات اسلامی و یا سایر قوانین ، جرم انگاری شده باشد . بنابراین ، بدون اینکه رفتاری در قانون مورد مجازات قرار گرفته باشد ، نمی توان شخص را به مجازات آن محکوم کرد . اما عنصر روانی یا رکن معنوی جرم ، ناظر بر قصد و سوء نیت مجرمانه مرتکب می باشد .

همچنین ، در مقاله عنصر مادی جرم توضیح دادیم که تنها در صورتی می توان عملی را جرم دانست که به صورت بالفعل در آمده باشد و در واقع ، شخص باید سوء نیت و قصد خود را به منصه ظهور و بروز رسانیده باشد تا بتوان عمل وی را جرم دانست . لذا هر چقدر که شخص ، قصد و نیت ارتکاب جرمی را داشته باشد ( عنصر معنوی ) ، اما در عمل این کار را انجام نداده باشد ( عنصر مادی ) ، نمی توان وی را مجازات نمود .

برای دریافت اطلاعات بیشتر در خصوص عنصر معنوی جرم چیست در کانال تلگرام حقوق کیفری عضو شوید . کارشناسان مرکز مشاوره حقوقی دینا نیز آماده اند تا با ارائه خدماتی در زمینه مشاوره حقوقی تلفنی دینا به سوالات شما عزیزان پیرامون عنصر معنوی جرم چیست پاسخ دهند .