اظهارنامه خروج از شرکت ، اظهارنامه ای است که در شرکت های تجاری ای که نحوه خروج شریک از آن ها مستلزم رضایت سایر شرکا بوده ، از طرف شریکی که قصد خروج از شرکت را داشته ، برای سایر شرکا ارسال گردیده و قصد وی برای خروج از شرکت و درخواست موافقت سایر شرکا برای این مساله را به اطلاع آن ها می رساند. نمونه اظهارنامه خروج از شرکت در شرکت های با مسئولیت محدود، تضامنی، مختلط سهامی و غیر سهامی و نسبی باید پر و ارسال گردد. 

شرکت تجاری در ماده 20 قانون تجارت به 7 نوع تقسیم گردیده که این 7 نوع شرکت تجاری عبارتند از :شرکت سهامی، شرکت با مسئولیت محدود، شرکت تضامنی، شرکت مختلط غیر سهامی، شرکت مختلط سهامی، شرکت نسبی و شرکت تعاونی.اگرچه این شرکتها در برخی احکام و مقررات دارای وجه اشتراک بوده، اما هر کدام از  آن ها دارای مقررات خاصی بوده که آن شرکت را از انواع دیگر شرکت تجاری متمایز می سازد و البته گاهی چند شرکت در بخشی از این مقررات دارای وجه اشتراک می باشند.

یکی از این مقررات که در میان برخی از این شرکت ها مشترک بوده و از نظر آن می توان شرکت های تجاری را به دو گروه اصلی تقسیم نمود، مقررات مربوط به خروج شریک از شرکت می باشد. با این توضیح که در برخی از شرکت ها، خروج شریک از شرکت  نیازمند موافقت و رضایت سایر شرکا می باشد. در این موارد، شریکی که قصد خروج از شرکت را داشته، چاره ای ندارد جز آنکه قصد خود را برای خروج از شرکت  با ارسال اظهارنامه خروج از شرکت  به اطلاع بقیه شرکا رسانده و موافقت آن ها را برای خروج از شرکت جلب نماید. بنابراین این سوال مطرح می گردد که اظهارنامه خروج از شرکت چیست؟ 

بنابراین در این مقاله، ابتدا به این سوالات پاسخ می دهیم که اظهارنامه خروج از شرکت چیست؟ و اظهارنامه خروج از شرکت در چه شرکت هایی باید ارسال گردد؟ سپس یک نمونه اظهارنامه خروج از شرکت را برای شما آورده ایم تا در صورت نیاز به ارسال اظهارنامه خروج از شرکت ، با وارد کردن اطلاعات شخصی خود و شرکت تجاری ای که شریک آن می باشید، اقدام به ارسال اظهارنامه خروج از شرکت نمایید. 

نمونه اظهارنامه خروج از شرکت

شرکت، مفهومی است که در حقوق ایران به دو نوع شرکت مدنی و شرکت تجاری تقسیم می گردد. منظور از شرکت مدنی، شرکتی است که از در هم آمیختن و اجتماع حقوق مالکین متعدد تشکیل می گردد. مانند اینکه شخصی فوت می کند و خانه وی به دو نفر از فرزندان وی به ارث می رسد. در این صورت، از آنجا که هر کدام از این فرزندان، مالک سه دانگ مشاعی از خانه بوده، نوعی شرکت مدنی در مالکیت خانه میان آن دو ایجاد می گردد.

اما شرکت تجاری که در قانون تجارت به آن پرداخته شده است، به شخص حقوقی ای اشاره داشته که دارای شخصیت حقوقی مستقل از موسسین ، شرکا و سهام داران آن بوده و موضوع فعالیات آن لزوما یکی از فعالیت های تجاری مذکور در ماده 2 قانون تجارت از جمله خرید و فروش اموال منقول، تصدی به حمل و نقل، عملیات بانکی و صرافی و عملیات بیمه می باشد.

شرکت تجاری در ماده 20 قانون تجارت به 7 نوع تقسیم گردیده که این 7 نوع شرکت تجاری عبارتند از :شرکت سهامی، شرکت با مسئولیت محدود، شرکت تضامنی، شرکت مختلط غیر سهامی، شرکت مختلط سهامی، شرکت نسبی و شرکت تعاونی.

اگرچه این شرکتها در برخی احکام و مقررات دارای وجه اشتراک بوده، مانند آنکه موضوع آن ها لزوما باید یک امر تجاری بوده و در مرجع ثبت شرکت ها به ثبت برسند؛ اما هر کدام از آن ها دارای مقررات خاصی بوده که آن شرکت را از انواع دیگر شرکت تجاری متمایز می سازد و البته گاهی چند شرکت در بخشی از این مقررات دارای وجه اشتراک می باشند.

یکی از این مقررات که در میان برخی از این شرکت ها مشترک بوده و از نظر آن می توان شرکت های تجاری را به دو گروه اصلی تقسیم نمود، مقررات مربوط به خروج شریک از شرکت می باشد. به این ترتیب، از نظر مقررات خروج از شرکت، شرکت های تجاری به دو گروه اصلی تقسیم می شوند:

گره اول شرکت هایی هستند که خروج شریک یا سهام دار از شرکت نیازمند موافقت و رضایت سایر شرکا نبوده و شریک یا سهام دار شرکت هر موقع که مایل باشد می تواند برای خروج از شرکت اقدام نماید.

بهترین نمونه از شرکت های گروه اول که خروج از شرکت در آن ها مستلزم رضایت و موافقت سایر شرکا نمی باشد، شرکت های سهامی می باشند. با این توضیح که در این شرکتها، خروج سهام دار از شرکت با انتقال سهام انجام گرفته و بنابراین نیازمند رضایت بقیه سهام داران نمی باشد که در مورد این مساله، در بخش بعد با جزییات و به تفصیل صحبت خواهیم کرد.

گروه دوم از شرکت های تجاری، شرکت هایی هستند که خروج شریک یا سهام دار از شرکت نیازمند موافقت و رضایت سایر شرکا یا بخشی از آنها بوده و بنابراین شریک یا سهام دار شرکت نمی تواند هر موقع که مایل باشد، برای خروج از شرکت اقدام نماید.

یکی از مثال های شرکت های گروه دوم، شرکت تضامنی می باشد. چرا که به موجب قانون تجارت شریک شرکت تضامنی نمی تواند بدون رضایت سایر شرکا سهم الشرکه خود را به شخص دیگری منتقل نماید. 

در این گروه از شرکت ها از آنجا که خروج شریک یا سهام دار از شرکت  نیازمند موافقت و رضایت سایر شرکا یا بخشی از آنها بوده و بنابراین شریک شرکت نمی تواند هر موقع که مایل باشد برای خروج از شرکت اقدام نماید؛ شریکی که قصد خروج از شرکت را داشته چاره ای ندارد جز آنکه قصد خود را برای خروج از شرکت به اطلاع بقیه شرکا رسانده و موافقت آن ها را برای خروج از شرکت جلب نماید.

قانون تجارت و سایر مقررات و قوانین شرکت های تجاری و ثبت شرکت، در مورد نحوه اطلاع خروج از شرکت به سایر شرکای شرکت تجاری و شکل و تشریفات این اطلاع، مقرره خاصی را وضع نکرده و بنابراین قصد خروج از شرکت شریک می تواند با استفاده از هر وسیله ای همچون یک نامه ساده اداری یا اعلام شفاهی در جلسه مجمع عمومی به اطلاع سایر شرکا برسد. با این وجود، از آنجا که اظهارنامه در انواع مختلف آن همچون اظهارنامه قضایی ، همواره به عنوان وسیله رسمی اعلام حق شناخته شده، اطلاع خروج از شرکت به طور معمول از طریق ارسال اظهارنامه انجام می گیرد.

نمونه اظهارنامه خروج از شرکت

شرکت، مفهومی است که در حقوق ایران به دو نوع شرکت مدنی و شرکت تجاری تقسیم می گردد. منظور از شرکت مدنی، شرکتی است که از در هم آمیختن و اجتماع حقوق مالکین متعدد تشکیل می گردد. مانند اینکه شخصی فوت می کند و خانه وی به دو نفر از فرزندان وی به ارث می رسد. در این صورت، از آنجا که هر کدام از این فرزندان، مالک سه دانگ مشاعی از خانه بوده، نوعی شرکت مدنی در مالکیت خانه میان آن دو ایجاد می گردد.

اما شرکت تجاری که در قانون تجارت به آن پرداخته شده است، به شخص حقوقی ای اشاره داشته که دارای شخصیت حقوقی مستقل از موسسین ، شرکا و سهام داران آن بوده و موضوع فعالیات آن لزوما یکی از فعالیت های تجاری مذکور در ماده 2 قانون تجارت از جمله خرید و فروش اموال منقول، تصدی به حمل و نقل، عملیات بانکی و صرافی و عملیات بیمه می باشد.

شرکت تجاری در ماده 20 قانون تجارت به 7 نوع تقسیم گردیده که این 7 نوع شرکت تجاری عبارتند از :شرکت سهامی، شرکت با مسئولیت محدود، شرکت تضامنی، شرکت مختلط غیر سهامی، شرکت مختلط سهامی، شرکت نسبی و شرکت تعاونی.

اگرچه این شرکتها در برخی احکام و مقررات دارای وجه اشتراک بوده، مانند آنکه موضوع آن ها لزوما باید یک امر تجاری بوده و در مرجع ثبت شرکت ها به ثبت برسند؛ اما هر کدام از آن ها دارای مقررات خاصی بوده که آن شرکت را از انواع دیگر شرکت تجاری متمایز می سازد و البته گاهی چند شرکت در بخشی از این مقررات دارای وجه اشتراک می باشند.

یکی از این مقررات که در میان برخی از این شرکت ها مشترک بوده و از نظر آن می توان شرکت های تجاری را به دو گروه اصلی تقسیم نمود، مقررات مربوط به خروج شریک از شرکت می باشد. به این ترتیب، از نظر مقررات خروج از شرکت، شرکت های تجاری به دو گروه اصلی تقسیم می شوند:

گره اول شرکت هایی هستند که خروج شریک یا سهام دار از شرکت نیازمند موافقت و رضایت سایر شرکا نبوده و شریک یا سهام دار شرکت هر موقع که مایل باشد می تواند برای خروج از شرکت اقدام نماید.

بهترین نمونه از شرکت های گروه اول که خروج از شرکت در آن ها مستلزم رضایت و موافقت سایر شرکا نمی باشد، شرکت های سهامی می باشند. با این توضیح که در این شرکتها، خروج سهام دار از شرکت با انتقال سهام انجام گرفته و بنابراین نیازمند رضایت بقیه سهام داران نمی باشد که در مورد این مساله، در بخش بعد با جزییات و به تفصیل صحبت خواهیم کرد.

گروه دوم از شرکت های تجاری، شرکت هایی هستند که خروج شریک یا سهام دار از شرکت نیازمند موافقت و رضایت سایر شرکا یا بخشی از آنها بوده و بنابراین شریک یا سهام دار شرکت نمی تواند هر موقع که مایل باشد، برای خروج از شرکت اقدام نماید.

یکی از مثال های شرکت های گروه دوم، شرکت تضامنی می باشد. چرا که به موجب قانون تجارت شریک شرکت تضامنی نمی تواند بدون رضایت سایر شرکا سهم الشرکه خود را به شخص دیگری منتقل نماید. 

در این گروه از شرکت ها از آنجا که خروج شریک یا سهام دار از شرکت  نیازمند موافقت و رضایت سایر شرکا یا بخشی از آنها بوده و بنابراین شریک شرکت نمی تواند هر موقع که مایل باشد برای خروج از شرکت اقدام نماید؛ شریکی که قصد خروج از شرکت را داشته چاره ای ندارد جز آنکه قصد خود را برای خروج از شرکت به اطلاع بقیه شرکا رسانده و موافقت آن ها را برای خروج از شرکت جلب نماید.

قانون تجارت و سایر مقررات و قوانین شرکت های تجاری و ثبت شرکت، در مورد نحوه اطلاع خروج از شرکت به سایر شرکای شرکت تجاری و شکل و تشریفات این اطلاع، مقرره خاصی را وضع نکرده و بنابراین قصد خروج از شرکت شریک می تواند با استفاده از هر وسیله ای همچون یک نامه ساده اداری یا اعلام شفاهی در جلسه مجمع عمومی به اطلاع سایر شرکا برسد. با این وجود، از آنجا که اظهارنامه در انواع مختلف آن همچون اظهارنامه قضایی ، همواره به عنوان وسیله رسمی اعلام حق شناخته شده، اطلاع خروج از شرکت به طور معمول از طریق ارسال اظهارنامه انجام می گیرد.

نمونه اظهارنامه خروج از شرکت

شرکت، مفهومی است که در حقوق ایران به دو نوع شرکت مدنی و شرکت تجاری تقسیم می گردد. منظور از شرکت مدنی، شرکتی است که از در هم آمیختن و اجتماع حقوق مالکین متعدد تشکیل می گردد. مانند اینکه شخصی فوت می کند و خانه وی به دو نفر از فرزندان وی به ارث می رسد. در این صورت، از آنجا که هر کدام از این فرزندان، مالک سه دانگ مشاعی از خانه بوده، نوعی شرکت مدنی در مالکیت خانه میان آن دو ایجاد می گردد.

اما شرکت تجاری که در قانون تجارت به آن پرداخته شده است، به شخص حقوقی ای اشاره داشته که دارای شخصیت حقوقی مستقل از موسسین ، شرکا و سهام داران آن بوده و موضوع فعالیات آن لزوما یکی از فعالیت های تجاری مذکور در ماده 2 قانون تجارت از جمله خرید و فروش اموال منقول، تصدی به حمل و نقل، عملیات بانکی و صرافی و عملیات بیمه می باشد.

شرکت تجاری در ماده 20 قانون تجارت به 7 نوع تقسیم گردیده که این 7 نوع شرکت تجاری عبارتند از :شرکت سهامی، شرکت با مسئولیت محدود، شرکت تضامنی، شرکت مختلط غیر سهامی، شرکت مختلط سهامی، شرکت نسبی و شرکت تعاونی.

اگرچه این شرکتها در برخی احکام و مقررات دارای وجه اشتراک بوده، مانند آنکه موضوع آن ها لزوما باید یک امر تجاری بوده و در مرجع ثبت شرکت ها به ثبت برسند؛ اما هر کدام از آن ها دارای مقررات خاصی بوده که آن شرکت را از انواع دیگر شرکت تجاری متمایز می سازد و البته گاهی چند شرکت در بخشی از این مقررات دارای وجه اشتراک می باشند.

یکی از این مقررات که در میان برخی از این شرکت ها مشترک بوده و از نظر آن می توان شرکت های تجاری را به دو گروه اصلی تقسیم نمود، مقررات مربوط به خروج شریک از شرکت می باشد. به این ترتیب، از نظر مقررات خروج از شرکت، شرکت های تجاری به دو گروه اصلی تقسیم می شوند:

گره اول شرکت هایی هستند که خروج شریک یا سهام دار از شرکت نیازمند موافقت و رضایت سایر شرکا نبوده و شریک یا سهام دار شرکت هر موقع که مایل باشد می تواند برای خروج از شرکت اقدام نماید.

بهترین نمونه از شرکت های گروه اول که خروج از شرکت در آن ها مستلزم رضایت و موافقت سایر شرکا نمی باشد، شرکت های سهامی می باشند. با این توضیح که در این شرکتها، خروج سهام دار از شرکت با انتقال سهام انجام گرفته و بنابراین نیازمند رضایت بقیه سهام داران نمی باشد که در مورد این مساله، در بخش بعد با جزییات و به تفصیل صحبت خواهیم کرد.

گروه دوم از شرکت های تجاری، شرکت هایی هستند که خروج شریک یا سهام دار از شرکت نیازمند موافقت و رضایت سایر شرکا یا بخشی از آنها بوده و بنابراین شریک یا سهام دار شرکت نمی تواند هر موقع که مایل باشد، برای خروج از شرکت اقدام نماید.

یکی از مثال های شرکت های گروه دوم، شرکت تضامنی می باشد. چرا که به موجب قانون تجارت شریک شرکت تضامنی نمی تواند بدون رضایت سایر شرکا سهم الشرکه خود را به شخص دیگری منتقل نماید. 

در این گروه از شرکت ها از آنجا که خروج شریک یا سهام دار از شرکت  نیازمند موافقت و رضایت سایر شرکا یا بخشی از آنها بوده و بنابراین شریک شرکت نمی تواند هر موقع که مایل باشد برای خروج از شرکت اقدام نماید؛ شریکی که قصد خروج از شرکت را داشته چاره ای ندارد جز آنکه قصد خود را برای خروج از شرکت به اطلاع بقیه شرکا رسانده و موافقت آن ها را برای خروج از شرکت جلب نماید.

قانون تجارت و سایر مقررات و قوانین شرکت های تجاری و ثبت شرکت، در مورد نحوه اطلاع خروج از شرکت به سایر شرکای شرکت تجاری و شکل و تشریفات این اطلاع، مقرره خاصی را وضع نکرده و بنابراین قصد خروج از شرکت شریک می تواند با استفاده از هر وسیله ای همچون یک نامه ساده اداری یا اعلام شفاهی در جلسه مجمع عمومی به اطلاع سایر شرکا برسد. با این وجود، از آنجا که اظهارنامه در انواع مختلف آن همچون اظهارنامه قضایی ، همواره به عنوان وسیله رسمی اعلام حق شناخته شده، اطلاع خروج از شرکت به طور معمول از طریق ارسال اظهارنامه انجام می گیرد.

برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد اظهارنامه خروج از شرکت در کانال تلگرام حقوق تجاری عضو شوید . کارشناسان مرکز مشاوره حقوقی دینا نیز آماده اند تا با ارائه خدمات مشاوره حقوقی تلفنی دینا به سوالات شما عزیزان پیرامون اظهارنامه خروج از شرکت پاسخ دهند.