دینا / خانواده / حضانت / حضانت فرزند در صورت تغییر محل زندگی

ملاقات فرزند در شهر دیگر

ارتباط با ما

درصورتی که برای مشاوره در تمامی زمینه های ذکر شده در سایت، به دانش چندین ساله ما در این زمینه نیاز داشتید می توانید با شماره تلفن 9099075303 ( تماس با تلفن ثابت از سراسر کشور و به ازای هر دقیقه 290000 ریال ) در ارتباط باشید. سایت مشاوره دینا یک مرکز خصوصی و غیرانتفاعی است و به هیچ ارگان دولتی و خصوصی دیگر اعم از قوه قضاییه ، کانون وکلا ، کانون کارشناسان رسمی دادگستری و .... هیچگونه وابستگی ندارد.
جهت ارئه انتقادات، پیشنهادات و شکایات با شماره تلفن 54787900-021 تماس حاصل فرمایید.

logo-samandehi

تمامی حقوق این سایت متعلق به دینا می باشد ©

تماس از کل کشور : ۳ ۰ ۳ ۵ ۷ ۰ ۹ ۹ ۰ ۹
همه روزه حتی ایام تعطیل از :  ۸ صبح   الی ۱  شب

ملاقات فرزند در شهر دیگر عموما برای والدین دشوار می باشد، بنابراین در صورتی که محل ملاقات تغییر کند، طرفین باید با توافق قبلی مکان و زمان جدید را تعیین کرده و از طریق کانال‌ های ارتباطی مناسب این تغییرات را اطلاع دهند. در غیر این صورت  اگر سبب محرومیت از ملاقات فرزند شود، ممنوع است و ممکن است در شرایطی حضانت فرزند در صورت تغییر محل زندگی توسط پدر و یا مادر از آنها سلب شده و به شخص دیگری سپرده شود.

 

 

بر اساس قانون مدنی حضانت فرزندان حق و تکلیف والدین است و در صورتی هم که والدین بنا به دلایلی جدا از هم زندگی کنند، سن فرزند، تعیین کننده شخص عهده دار حضانت خواهد بود. فرزند با والدی که حضانت وی را بر عهده دارد زندگی خواهد کرد و حق ملاقات با وی برای طرف مقابل محفوظ است.

 

به همین دلیل پاسخ به این سوال مهم است که حکم تغییر محل سکونت توسط مادر یا پدر در زمان حضانت فرزند چیست؟ تغییر محل زندگی توسط مادر و پدر چه آثاری بر حضانت فرزندان دارد و حضانت فرزند در صورت تغییر دادن محل زندگی پدر و مادر به عهده چه کسی است؟

 

برای پاسخ دادن به سوالات فوق، بحث را در سه موضوع مطرح می کنیم. نخست حضانت فرزند در صورت تغییر محل زندگی توسط مادر را بررسی کرده، سپس حضانت فرزند در صورت تغییر محل زندگی توسط پدر را توضیح خواهیم داد و در خاتمه توضیحاتی در مورد حکم ملاقات با فرزند در صورت تغییر محل زندگی ارائه خواهیم داد.

ملاقات فرزند در شهر دیگر

بر اساس حکم قانون مدنی، حضانت فرزند دختر و فرزند پسر تا رسیدن به سن هفت سالگی به عهده مادر است. به این معنا که به دلیل نیاز جسمی و روانی خردسالان به مادر، قانونگذار حضانت مادر را بر پدر مقدم داشته و او را اولویت داده تا رسیدن به سن هفت سالگی مراقبت و حمایت جسمی و عاطفی از فرزند را بر عهده داشته باشد.

 

البته قانونگذار، مسئول تربیت اطفال و فرزندان و کسی که حضانت فرزندان را به عهده دارد، (مادر و یا پدر) را مکلف کرده است که زمینه ملاقات فرزند با دیگری را فراهم نموده و یا لااقل مانعی جهت دیدار و ملاقات دیگری با فرزند به وجود نیاورند. به همین دلیل است که تغییر محل سکونت یا زندگی توسط شخص عهده دار حضانت (مادر و پدر یا حتی دیگرانی که عهده دار حضانت هستند) ممنوع شده است.

 

چرا که تغییر محل زندگی سبب می شود و این محدود شدن آثار مخرب عاطفی و روانی برای طفل به همراه خواهد داشت. در همین راستا قانون حمایت خانواده احکامی را در خصوص حضانت فرزند پسر و دختر مقرر نموده است که به آنها اشاره می کنیم. البته حکم قانون، مربوط به هر دوی والدین یعنی مادر و پدر است و اختصاص به مادر ندارد. از جمله می توان به ماده 42 قانون حمایت خانواده اشاره نمود که چنین مقرر نموده است:

 

صغیر و مجنون را نمی‌ توان بدون رضایت ولی، قیم، مادر یا شخصی که حضانت و نگهداری آنان به او واگذار شده است، از محل اقامت مقرر بین طرفین یا محل اقامت قبل از وقوع طلاق، به محل دیگر یا خارج از کشور فرستاد، مگر اینکه دادگاه آن را به مصلحت صغیر و مجنون بداند و با در نظر گرفتن حق ملاقات اشخاص ذی‌ حق، این امر را اجازه دهـد. دادگاه درصـورت موافقت با خـارج کردن صغیر و مجنون از کشور، بنابر درخواست ذی‌ نفع، برای تضمین بازگرداندن صغیر و مجنون تامین مناسبی اخذ می‌ کند».

 

همانگونه که از این ماده استنباط می شود، مادر نمی تواند طفل صغیر تحت حضانت خود را بدون کسب رضایت پدر از محل اقامت یا سکونت مقرر شده بین طرفین یا محل اقامت قبل از وقوع طلاق، به محل دیگری ببرد و باعث سلب حق ملاقات بشود و فرقی هم ندارد که فرزند را به شهر دیگری ببرد، یا به استان دیگر و یا وی را همراه خود به خارج از کشور ببرد.

 

تنها در شرایطی تغییر محل سکونت شخص عهده دار حضانت یعنی مادر امکان پذیر می باشد که دادگاه آن را به مصلحت فرزند بداند. در این صورت، دادگاه با مشخص کردن حق ملاقات دیگری، تغییر محل سکونت توسط مادر را اجازه می دهد.

 

البته برای جلوگیری از سواستفاده از این موضوع و در نتیجه سلب حق ملاقات پدر، دادگاه می تواند به درخواست پدر تامین مناسبی از مادر بگیرد که بازگرداندن فرزند تضمین شود. لازم به ذکر است که این موضوع مختص مادر نیست؛ یعنی پدر نیز با استناد به همین ماده نمی تواند اقدام به تغییر محل سکونت حین حضانت نماید که این موضوع را در ادامه توضیح داده و خواهیم گفت که حضانت فرزند در صورت تغییر محل زندگی توسط مادر یا پدر چه آثاری را به دنبال خواهد داشت.

ملاقات فرزند در شهر دیگر

بر اساس حکم قانون مدنی، حضانت فرزند دختر و فرزند پسر تا رسیدن به سن هفت سالگی به عهده مادر است. به این معنا که به دلیل نیاز جسمی و روانی خردسالان به مادر، قانونگذار حضانت مادر را بر پدر مقدم داشته و او را اولویت داده تا رسیدن به سن هفت سالگی مراقبت و حمایت جسمی و عاطفی از فرزند را بر عهده داشته باشد.

 

البته قانونگذار، مسئول تربیت اطفال و فرزندان و کسی که حضانت فرزندان را به عهده دارد، (مادر و یا پدر) را مکلف کرده است که زمینه ملاقات فرزند با دیگری را فراهم نموده و یا لااقل مانعی جهت دیدار و ملاقات دیگری با فرزند به وجود نیاورند. به همین دلیل است که تغییر محل سکونت یا زندگی توسط شخص عهده دار حضانت (مادر و پدر یا حتی دیگرانی که عهده دار حضانت هستند) ممنوع شده است.

 

چرا که تغییر محل زندگی سبب می شود و این محدود شدن آثار مخرب عاطفی و روانی برای طفل به همراه خواهد داشت. در همین راستا قانون حمایت خانواده احکامی را در خصوص حضانت فرزند پسر و دختر مقرر نموده است که به آنها اشاره می کنیم. البته حکم قانون، مربوط به هر دوی والدین یعنی مادر و پدر است و اختصاص به مادر ندارد. از جمله می توان به ماده 42 قانون حمایت خانواده اشاره نمود که چنین مقرر نموده است:

 

صغیر و مجنون را نمی‌ توان بدون رضایت ولی، قیم، مادر یا شخصی که حضانت و نگهداری آنان به او واگذار شده است، از محل اقامت مقرر بین طرفین یا محل اقامت قبل از وقوع طلاق، به محل دیگر یا خارج از کشور فرستاد، مگر اینکه دادگاه آن را به مصلحت صغیر و مجنون بداند و با در نظر گرفتن حق ملاقات اشخاص ذی‌ حق، این امر را اجازه دهـد. دادگاه درصـورت موافقت با خـارج کردن صغیر و مجنون از کشور، بنابر درخواست ذی‌ نفع، برای تضمین بازگرداندن صغیر و مجنون تامین مناسبی اخذ می‌ کند».

 

همانگونه که از این ماده استنباط می شود، مادر نمی تواند طفل صغیر تحت حضانت خود را بدون کسب رضایت پدر از محل اقامت یا سکونت مقرر شده بین طرفین یا محل اقامت قبل از وقوع طلاق، به محل دیگری ببرد و باعث سلب حق ملاقات بشود و فرقی هم ندارد که فرزند را به شهر دیگری ببرد، یا به استان دیگر و یا وی را همراه خود به خارج از کشور ببرد.

 

تنها در شرایطی تغییر محل سکونت شخص عهده دار حضانت یعنی مادر امکان پذیر می باشد که دادگاه آن را به مصلحت فرزند بداند. در این صورت، دادگاه با مشخص کردن حق ملاقات دیگری، تغییر محل سکونت توسط مادر را اجازه می دهد.

 

البته برای جلوگیری از سواستفاده از این موضوع و در نتیجه سلب حق ملاقات پدر، دادگاه می تواند به درخواست پدر تامین مناسبی از مادر بگیرد که بازگرداندن فرزند تضمین شود. لازم به ذکر است که این موضوع مختص مادر نیست؛ یعنی پدر نیز با استناد به همین ماده نمی تواند اقدام به تغییر محل سکونت حین حضانت نماید که این موضوع را در ادامه توضیح داده و خواهیم گفت که حضانت فرزند در صورت تغییر محل زندگی توسط مادر یا پدر چه آثاری را به دنبال خواهد داشت.

ملاقات فرزند در شهر دیگر

بر اساس حکم قانون مدنی، حضانت فرزند دختر و فرزند پسر تا رسیدن به سن هفت سالگی به عهده مادر است. به این معنا که به دلیل نیاز جسمی و روانی خردسالان به مادر، قانونگذار حضانت مادر را بر پدر مقدم داشته و او را اولویت داده تا رسیدن به سن هفت سالگی مراقبت و حمایت جسمی و عاطفی از فرزند را بر عهده داشته باشد.

 

البته قانونگذار، مسئول تربیت اطفال و فرزندان و کسی که حضانت فرزندان را به عهده دارد، (مادر و یا پدر) را مکلف کرده است که زمینه ملاقات فرزند با دیگری را فراهم نموده و یا لااقل مانعی جهت دیدار و ملاقات دیگری با فرزند به وجود نیاورند. به همین دلیل است که تغییر محل سکونت یا زندگی توسط شخص عهده دار حضانت (مادر و پدر یا حتی دیگرانی که عهده دار حضانت هستند) ممنوع شده است.

 

چرا که تغییر محل زندگی سبب می شود و این محدود شدن آثار مخرب عاطفی و روانی برای طفل به همراه خواهد داشت. در همین راستا قانون حمایت خانواده احکامی را در خصوص حضانت فرزند پسر و دختر مقرر نموده است که به آنها اشاره می کنیم. البته حکم قانون، مربوط به هر دوی والدین یعنی مادر و پدر است و اختصاص به مادر ندارد. از جمله می توان به ماده 42 قانون حمایت خانواده اشاره نمود که چنین مقرر نموده است:

 

صغیر و مجنون را نمی‌ توان بدون رضایت ولی، قیم، مادر یا شخصی که حضانت و نگهداری آنان به او واگذار شده است، از محل اقامت مقرر بین طرفین یا محل اقامت قبل از وقوع طلاق، به محل دیگر یا خارج از کشور فرستاد، مگر اینکه دادگاه آن را به مصلحت صغیر و مجنون بداند و با در نظر گرفتن حق ملاقات اشخاص ذی‌ حق، این امر را اجازه دهـد. دادگاه درصـورت موافقت با خـارج کردن صغیر و مجنون از کشور، بنابر درخواست ذی‌ نفع، برای تضمین بازگرداندن صغیر و مجنون تامین مناسبی اخذ می‌ کند».

 

همانگونه که از این ماده استنباط می شود، مادر نمی تواند طفل صغیر تحت حضانت خود را بدون کسب رضایت پدر از محل اقامت یا سکونت مقرر شده بین طرفین یا محل اقامت قبل از وقوع طلاق، به محل دیگری ببرد و باعث سلب حق ملاقات بشود و فرقی هم ندارد که فرزند را به شهر دیگری ببرد، یا به استان دیگر و یا وی را همراه خود به خارج از کشور ببرد.

 

تنها در شرایطی تغییر محل سکونت شخص عهده دار حضانت یعنی مادر امکان پذیر می باشد که دادگاه آن را به مصلحت فرزند بداند. در این صورت، دادگاه با مشخص کردن حق ملاقات دیگری، تغییر محل سکونت توسط مادر را اجازه می دهد.

 

البته برای جلوگیری از سواستفاده از این موضوع و در نتیجه سلب حق ملاقات پدر، دادگاه می تواند به درخواست پدر تامین مناسبی از مادر بگیرد که بازگرداندن فرزند تضمین شود. لازم به ذکر است که این موضوع مختص مادر نیست؛ یعنی پدر نیز با استناد به همین ماده نمی تواند اقدام به تغییر محل سکونت حین حضانت نماید که این موضوع را در ادامه توضیح داده و خواهیم گفت که حضانت فرزند در صورت تغییر محل زندگی توسط مادر یا پدر چه آثاری را به دنبال خواهد داشت.