دینا / خانواده / حضانت / حضانت فرزند متولد شده در عقد موقت

حضانت فرزند متولد شده در عقد موقت

ارتباط با ما

درصورتی که برای مشاوره در تمامی زمینه های ذکر شده در سایت، به دانش چندین ساله ما در این زمینه نیاز داشتید می توانید با شماره تلفن 9099075303 ( تماس با تلفن ثابت از سراسر کشور و به ازای هر دقیقه 230000 ریال ) در ارتباط باشید. سایت مشاوره دینا یک مرکز خصوصی و غیرانتفاعی است و به هیچ ارگان دولتی و خصوصی دیگر اعم از قوه قضاییه ، کانون وکلا ، کانون کارشناسان رسمی دادگستری و .... هیچگونه وابستگی ندارد.
جهت ارئه انتقادات، پیشنهادات و شکایات با شماره تلفن 54787900-021 تماس حاصل فرمایید.

logo-samandehi

تمامی حقوق این سایت متعلق به دینا می باشد ©

تماس از کل کشور : ۳ ۰ ۳ ۵ ۷ ۰ ۹ ۹ ۰ ۹
همه روزه حتی ایام تعطیل از :  ۸ صبح   الی ۱  شب

فرزند متولد شده از ازدواج موقت، به عنوان فرزندی مشروط به قوانین حاکم بر صیغه ای در نظر گرفته می شود، و موضوع حضانت فرزند در ازدواج موقت نیز بر اساس اصول حقوق خانواده تعیین می گردد. عبارت «حضانت فرزند در ازدواج موقت» نشان می دهد که حق حضانت مانند حضانت در عقد دائم بوده و تا 7 سالگی با مادر، از 7 تا سن بلوغ با پدر و پس از آن به انتخاب فرزند می باشد. 

 

فرزند متولد شده از عقد موقت، به عنوان فرزندی مشروط به قوانین حاکم بر صیغه ای در نظر گرفته می شود، و موضوع حضانت فرزند ازدواج موقت بر اساس اصول حقوق خانواده تعیین می گردد. عبارت «حضانت فرزند در ازدواج موقت» نشان می دهد که حق حضانت مانند حضانت در عقد دائم بوده و از آن قانون پیروی می کند. البته در تمام موارد، مصلحت فرزند به هر موضوعی ارجحیت دارد. 


موضوع حضانت فرزند متولد شده از عقد موقت از جنبه های مهم و حساس حقوق خانواده است که نیازمند توجه و بررسی دقیق است. این موضوع نه تنها به حقوق والدین مرتبط است، بلکه به بالاترین منافع فرزند معطوف می شود. در چنین شرایطی، دادگاه نقشی کلیدی در ارزیابی شرایط زندگی فرزند و تعیین حضانت دارد. اهمیت این موضوع در آن است که رشد و آرامش کودک باید در محیطی پایدار و مناسب اتفاق بیفتد. 

 

با توجه به اهمیت موضوع، حضانت فرزند صیغه ای، در این مقاله مسئله حضانت فرزند در ازدواج موقت، بررسی شده و مشکلات حضانت فرزند صیغه ای، به صورت موردی توضیج داده شده است. 

حضانت فرزند در ازدواج موقت

حضانت فرزند متولد شده در عقد موقت یا عقد صیغه بر اساس قانون مدنی ایران مشابه حضانت در عقد دائم است. طبق ماده ۱۱۶۹ قانون مدنی، حضانت فرزند چه دختر چه پسر تا سن ۷ سالگی با مادر است و پس از آن به پدر منتقل می شود. این قانون به دلیل وابستگی شدید جسمی و عاطفی کودک به مادر در سال های اولیه زندگی وضع شده است.

 

در مورد حضانت فرزند در ازدواج موقت، اگرچه عقد موقت مدت دار است و پس از انقضای مدت منفسخ می شود، اما حضانت فرزند تا سن ۷ سالگی با مادر خواهد بود. این موضوع نشان می دهد که پایان یافتن عقد موقت تأثیری بر حق حضانت مادر ندارد مگر آنکه شرایط خاصی وجود داشته باشد که نشان دهد او صلاحیت نگهداری ندارد. در چنین مواردی دادگاه ممکن است تصمیم بگیرد که حضانت به جد پدری یا سایر بستگان نزدیک منتقل شود.

 

همچنین طبق قوانین موجود، حضانت فرزند صیغه ای نیز تحت حمایت قانون قرار دارد و والدین باید مسئولیت های خود را بر عهده بگیرند. اگرچه پدر ممکن است تمایل نداشته باشد که بعد از پایان دوره حضانت مادر، مسئولیت نگهداری را بپذیرد اما همچنان موظف به پرداخت نفقه فرزند خواهد بود. این قوانین تضمین می کنند که حقوق فرزندان حاصل از هر نوع ازدواج رعایت شود و منافع آن ها حفظ گردد.

 

مشکلات حضانت فرزند صیغه ای

مشکلات حضانت فرزند صیغه ای از جمله چالش های حقوقی و اجتماعی است که والدین در این شرایط با آن مواجه می شوند. یکی از مهم ترین مشکلات، عدم امنیت حقوقی برای فرزند است. در عقد موقت یا صیغه، پس از انقضای مدت عقد، رابطه والدین به پایان می رسد و ممکن است پدر تمایل نداشته باشد که حضانت یا حتی نفقه فرزند را بپذیرد. این موضوع باعث ایجاد نگرانی برای مادر در خصوص آینده کودک می شود.

 

مشکلات قانونی حضانت فرزند صیغه ای به صورت موردی عبارتند از:

 

عدم ثبت رسمی عقد موقت: در بسیاری از موارد، عقد موقت به صورت رسمی ثبت نمی شود و این باعث می شود که اثبات نسب فرزند با مشکلات زیادی همراه باشد. مادر باید در دادگاه ثابت کند که فرزند متعلق به آن مرد است تا بتواند حقوق قانونی خود را طلب کند.

 

مشکل اثبات پدری: اگر عقد موقت ثبت نشده باشد، اثبات اینکه چه کسی پدر واقعی کودک است بسیار دشوار است. این مشکل تا قبل از پیشرفت های علمی مانند آزمایش دی ان ای بسیار شدید بود اما اکنون با استفاده از این روش ها امکان اثبات نسب وجود دارد.

 

عدم قبول مسئولیت توسط پدر: مردان ممکن است پس از تولد فرزند حاصل از عقد موقت، زیر بار قبول مسئولیت نروند؛ خصوصاً اگر متأهل باشند یا ترس داشته باشند که افشای رابطه باعث ایجاد مشکلات برایشان شود.

 

فقدان حمایت قانونی کافی: قوانین موجود ممکن است کافی نباشند تا حقوق کامل فرزندان حاصل از ازدواج موقت را تضمین کنند؛ بنابراین ممکن است نیاز به اصلاحات بیشتر در قوانین مربوطه وجود داشته باشد تا منافع کودک تضمین شود.

 

سلب حضانت بر اساس شرایط خاص: بر اساس ماده 1173 قانون مدنی، اگر والدین شرایط لازم برای حضانت را نداشته باشند (مانند عدم مراقبت یا انحطاط اخلاقی)، دادگاه می تواند حضانت را سلب کند و شرایط جدیدتری اتخاذ نماید.

 

این مشکلات نشان می دهند که چگونه فرزندان حاصل از ازدواج موقت با چالش هایی بیشتر نسبت به سایر کودکان روبرو هستند و نیاز دارند تا سیستم حمایتی قوی تری برای حل اختلافات خانوادگی و تضمین حقوق آن ها وجود داشته باشد.

 

برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد حضانت فرزند متولد شده در عقد موقت در کانال تلگرام حقوق خانواده عضو شوید. کارشناسان مرکز مشاوره دینا نیز آماده اند تا با ارائه خدمات مشاوره حقوقی تلفنی دینا به سوالات شما عزیزان پیرامون حضانت فرزند متولد شده در عقد موقت پاسخ دهند.