اگر زن برای پرداخت مهریه در دادگاه دعوایی مطرح کند و دادگاه به صورت غیابی حکم به پرداخت مهریه توسط مرد صادر کند زمانی مرد می تواند به حکم دادگاه خانواده برای پرداخت مهریه به زن اعتراضی تحت عنوان واخواهی مطرح کند که به دادگاه ثابت کند کل مهریه یا بخشی از آن از جانب مرد پرداخته شده است یا زن آن را بخشیده است .

مهریه حق مالی است و به عنوان دینی بر عهده مرد است تا آن را به زن کند ، زن می تواند مهریه اش را هر موقع بخواهد چه در ایام زندگی زناشویی چه هنگام طلاق از طریق دادگاه خانواده یا اجرای ثبت به اجرا گذاشته و مرد را ملزم به پرداخت کند . 

واخواهی در لغت به معنای اعتراض است اما اصطلاح حقوقی واخواهی در قانون آیین دادرسی مدنی ، تنها به اعتراضی گفته می ‌شود که محکوم‌ علیه غایب نسبت به حکم غیابی مطرح می‌ کند .

به این اعتراض در همان دادگاه صادرکننده حکم غیابی رسیدگی می شود و دادگاه در مورد آن رأی مقتضی صادر می‌کند . لذا به صراحت ماده ۳۰۵ قانون مذکور ، تنها نسبت به احکام ، آن هم احکام غیابی می‌ توان واخواهی کرد .

حال سوالی که مطرح می شود این است که اگر مردی مدعی پرداخت یا بخشیدن تمام یا قسمتی از مهریه به زن باشد اما با حکم دادگاه به صورت غیابی محکوم به پرداخت مهریه شده باشد می تواند به دادگاهی که او را محکوم به پرداخت مهریه کرده است اعتراض کند ؟ برای پاسخ به این سوالات در این مقاله ضمن تعریف واخواهی مهریه در مورد شرایط واخواهی مهریه هم صحبت خواهیم کرد .

 مطابق ماده ۳۰۳ قانون آیین دادرسی مدنی ، اصل بر این است که حکم صادره از دادگاه بدوی حضوری است مگر این که خوانده یا وکیل یا قائم ‌مقام یا نماینده قانونی وی در هیچ ‌یک از جلسات دادگاه حاضر نشده و به طور کتبی نیز دفاع نکرده باشد یا اخطاریه ، ابلاغ واقعی نشده باشد . در چنین حالتی رای دادگاه به صورت غیابی صادر می ‌‎شود و امکان اعتراض به حکم غیابی از جان محکوم علیه وجود دارد که واخواهی نامیده می شود .

 بنا بر تبصره یک ماده ۳۰۶ ‌قانون آیین دادرسی مدنی ، چنانچه ابلاغ واقعی به شخص محکوم ‌علیه امکان پذیر نباشد و ابلاغ به صورت قانونی انجام شود نه به صورت واقعی ، آن ابلاغ معتبر بوده و حکم غیابی پس از انقضای ‌مهلت قانونی 20 روزه قطعی شده و به‌ موقع اجرا خواهد شد ، اما به محض ارائه درخواست واخواهی از جانب محکوم علیه غایب اجرا متوقف و به درخواست او رسیدگی خواهد شد .

 واخواهی از مهریه به این صورت است که بعد از رسیدگی در دادگاه اولیه یا تجدید نظر اگر مرد خودش در جلسه رسیدگی دادگاه حاضر نشده باشد وکیل او هم در دادگاه حاضر نشده باشد و لایحه هم ارسال نکرده باشد اما محکوم به پرداخت مهریه زن شده باشد و حکم محکومیت به او ابلاغ واقعی نشده باشد رای صادره غیابی خواهد بود .

 اگر مرد محکوم‌ به پرداخت مهریه مدعی عدم اطلاع از مفاد رأی صادره از دادگه مبنی بر پرداخت مهریه زن باشد، می تواند، در اعتراض به حکم مهریه، درخواست واخواهی به دادگاه صادر کننده حکم محکومیتش را ارائه کند .

 واخواهی از مهریه از جانب مرد غایب زمانی از طرف دادگاه مورد قبول قرار خواهد گرفت که مرد بتواند ثابت کند تمام مهریه یا قسمتی از آن را به زن پرداخت کرده است اما با حکم دادگاه محکوم به پرداخت کل مهریه شده است .

 مطابق ماده ۳۰۳ قانون آیین دادرسی مدنی ، اصل بر این است که حکم صادره از دادگاه بدوی حضوری است مگر این که خوانده یا وکیل یا قائم ‌مقام یا نماینده قانونی وی در هیچ ‌یک از جلسات دادگاه حاضر نشده و به طور کتبی نیز دفاع نکرده باشد یا اخطاریه ، ابلاغ واقعی نشده باشد . در چنین حالتی رای دادگاه به صورت غیابی صادر می ‌‎شود و امکان اعتراض به حکم غیابی از جان محکوم علیه وجود دارد که واخواهی نامیده می شود .

 بنا بر تبصره یک ماده ۳۰۶ ‌قانون آیین دادرسی مدنی ، چنانچه ابلاغ واقعی به شخص محکوم ‌علیه امکان پذیر نباشد و ابلاغ به صورت قانونی انجام شود نه به صورت واقعی ، آن ابلاغ معتبر بوده و حکم غیابی پس از انقضای ‌مهلت قانونی 20 روزه قطعی شده و به‌ موقع اجرا خواهد شد ، اما به محض ارائه درخواست واخواهی از جانب محکوم علیه غایب اجرا متوقف و به درخواست او رسیدگی خواهد شد .

 واخواهی از مهریه به این صورت است که بعد از رسیدگی در دادگاه اولیه یا تجدید نظر اگر مرد خودش در جلسه رسیدگی دادگاه حاضر نشده باشد وکیل او هم در دادگاه حاضر نشده باشد و لایحه هم ارسال نکرده باشد اما محکوم به پرداخت مهریه زن شده باشد و حکم محکومیت به او ابلاغ واقعی نشده باشد رای صادره غیابی خواهد بود .

 اگر مرد محکوم‌ به پرداخت مهریه مدعی عدم اطلاع از مفاد رأی صادره از دادگه مبنی بر پرداخت مهریه زن باشد، می تواند، در اعتراض به حکم مهریه، درخواست واخواهی به دادگاه صادر کننده حکم محکومیتش را ارائه کند .

 واخواهی از مهریه از جانب مرد غایب زمانی از طرف دادگاه مورد قبول قرار خواهد گرفت که مرد بتواند ثابت کند تمام مهریه یا قسمتی از آن را به زن پرداخت کرده است اما با حکم دادگاه محکوم به پرداخت کل مهریه شده است .

 مطابق ماده ۳۰۳ قانون آیین دادرسی مدنی ، اصل بر این است که حکم صادره از دادگاه بدوی حضوری است مگر این که خوانده یا وکیل یا قائم ‌مقام یا نماینده قانونی وی در هیچ ‌یک از جلسات دادگاه حاضر نشده و به طور کتبی نیز دفاع نکرده باشد یا اخطاریه ، ابلاغ واقعی نشده باشد . در چنین حالتی رای دادگاه به صورت غیابی صادر می ‌‎شود و امکان اعتراض به حکم غیابی از جان محکوم علیه وجود دارد که واخواهی نامیده می شود .

 بنا بر تبصره یک ماده ۳۰۶ ‌قانون آیین دادرسی مدنی ، چنانچه ابلاغ واقعی به شخص محکوم ‌علیه امکان پذیر نباشد و ابلاغ به صورت قانونی انجام شود نه به صورت واقعی ، آن ابلاغ معتبر بوده و حکم غیابی پس از انقضای ‌مهلت قانونی 20 روزه قطعی شده و به‌ موقع اجرا خواهد شد ، اما به محض ارائه درخواست واخواهی از جانب محکوم علیه غایب اجرا متوقف و به درخواست او رسیدگی خواهد شد .

 واخواهی از مهریه به این صورت است که بعد از رسیدگی در دادگاه اولیه یا تجدید نظر اگر مرد خودش در جلسه رسیدگی دادگاه حاضر نشده باشد وکیل او هم در دادگاه حاضر نشده باشد و لایحه هم ارسال نکرده باشد اما محکوم به پرداخت مهریه زن شده باشد و حکم محکومیت به او ابلاغ واقعی نشده باشد رای صادره غیابی خواهد بود .

 اگر مرد محکوم‌ به پرداخت مهریه مدعی عدم اطلاع از مفاد رأی صادره از دادگه مبنی بر پرداخت مهریه زن باشد، می تواند، در اعتراض به حکم مهریه، درخواست واخواهی به دادگاه صادر کننده حکم محکومیتش را ارائه کند .

 واخواهی از مهریه از جانب مرد غایب زمانی از طرف دادگاه مورد قبول قرار خواهد گرفت که مرد بتواند ثابت کند تمام مهریه یا قسمتی از آن را به زن پرداخت کرده است اما با حکم دادگاه محکوم به پرداخت کل مهریه شده است .