حضانت فرزندان اعم از دختر و پسر تا سن هفت سالگی به مادر و پس از آن تا زمانی که کودک از حضانت والدین خود خارج شود ، به پدر اختصاص دارد . در سن بلوغ یعنی در نه سالگی ، دختر از حضانت والدین خود خارج شده و در واقع نه سالگی سن قانونی و اختیار دختر برای تصمیم گیری در خصوص اینکه می خواهد پیش کدام یک از والدین خود زندگی کند محسوب می شود .

در بسیاری از مواقع پیش می آید که زوجین در زمان جدایی و طلاق ، دارای فرزند یا فرزندانی هستند . به غیر از مواردی که طرفین در مورد حضانت فرزندان و نحوه نگهداری از آن ها بین خودشان به توافقی رسیده باشند ، در سایر موارد باید براساس الزامات قانونی عمل کرد .

حضانت در واقع به معنای نگهداری و سعی در تربیت و آموزش کودک می باشد که براساس قانون مدنی حضانت دختران تا سن هفت سالگی با مادر و بعد از آن تا زمانی که دختر به سنی برسد که از حضانت والدین خود خارج شود ، با پدر می باشد .

البته این به آن معنا نیست که والدی که حضانت با او نیست حق ملاقات با فرزند را از دست می دهد ، بلکه والدین در هر صورت حق ملاقات با فرزند خود را در فواصل زمانی تعیین شده و یا توافق شده ، خواهند داشت . اما سوالی که در اینجا مطرح می شود ، آن است که دختر از چه زمانی می تواند در رابطه با انتخاب یکی از والدین برای زندگی تصمیم گیری کند ؟ در ادامه به توضیحات کاملی در خصوص سن قانونی و اختیارات دختر برای تصمیم گیری می پردازیم .

براساس ماده 1169 قانون مدنی : " برای حضانت و نگهداری طفلی که ابوین او جدا از یکدیگر زندگی می‌کنند ، مادر تا سن هفت سالگی اولویت دارد و پس از آن با پدر است . " حضانت دختر تا هفت سالگی با مادر می باشد مگر آنکه طرفین برخلاف آن توافقی کرده باشند .

البته این به آن معنا نیست که ، هزینه و مخارج زندگی فرزند در زمان زندگی با مادر ، برعهده مادر است بلکه پدر موظف است که مخارج و هزینه های زندگی و به اصطلاح نفقه فرزند خود را بپردازد . لازم به ذکر است که اگر پدر از تحویل طفل زیر هفت سال به مادرش امتناع کند ، مادر می تواند در دادگاه درخواست صدور دستور موقت مبنی بر استرداد فرزند را مطرح کند .

در صورتی که مادر در زمان حضانت فرزند ، اقدام به ازدواج کند ، پدر می تواند با مراجعه به دادگاه حضانت را از مادر سلب کرده و خودش حضانت دختر را عهده دار شود . حضانت فرزند دختر ، قانونا بعد از هفت سالگی تا زمانی که وی از حضانت خارج شده و بتواند در مورد آنکه پیش چه کسی می خواهد زندگی کند تصمیم بگیرد ، با پدر است .

براساس ماده 1169 قانون مدنی : " برای حضانت و نگهداری طفلی که ابوین او جدا از یکدیگر زندگی می‌کنند ، مادر تا سن هفت سالگی اولویت دارد و پس از آن با پدر است . " حضانت دختر تا هفت سالگی با مادر می باشد مگر آنکه طرفین برخلاف آن توافقی کرده باشند .

البته این به آن معنا نیست که ، هزینه و مخارج زندگی فرزند در زمان زندگی با مادر ، برعهده مادر است بلکه پدر موظف است که مخارج و هزینه های زندگی و به اصطلاح نفقه فرزند خود را بپردازد . لازم به ذکر است که اگر پدر از تحویل طفل زیر هفت سال به مادرش امتناع کند ، مادر می تواند در دادگاه درخواست صدور دستور موقت مبنی بر استرداد فرزند را مطرح کند .

در صورتی که مادر در زمان حضانت فرزند ، اقدام به ازدواج کند ، پدر می تواند با مراجعه به دادگاه حضانت را از مادر سلب کرده و خودش حضانت دختر را عهده دار شود . حضانت فرزند دختر ، قانونا بعد از هفت سالگی تا زمانی که وی از حضانت خارج شده و بتواند در مورد آنکه پیش چه کسی می خواهد زندگی کند تصمیم بگیرد ، با پدر است .

براساس ماده 1169 قانون مدنی : " برای حضانت و نگهداری طفلی که ابوین او جدا از یکدیگر زندگی می‌کنند ، مادر تا سن هفت سالگی اولویت دارد و پس از آن با پدر است . " حضانت دختر تا هفت سالگی با مادر می باشد مگر آنکه طرفین برخلاف آن توافقی کرده باشند .

البته این به آن معنا نیست که ، هزینه و مخارج زندگی فرزند در زمان زندگی با مادر ، برعهده مادر است بلکه پدر موظف است که مخارج و هزینه های زندگی و به اصطلاح نفقه فرزند خود را بپردازد . لازم به ذکر است که اگر پدر از تحویل طفل زیر هفت سال به مادرش امتناع کند ، مادر می تواند در دادگاه درخواست صدور دستور موقت مبنی بر استرداد فرزند را مطرح کند .

در صورتی که مادر در زمان حضانت فرزند ، اقدام به ازدواج کند ، پدر می تواند با مراجعه به دادگاه حضانت را از مادر سلب کرده و خودش حضانت دختر را عهده دار شود . حضانت فرزند دختر ، قانونا بعد از هفت سالگی تا زمانی که وی از حضانت خارج شده و بتواند در مورد آنکه پیش چه کسی می خواهد زندگی کند تصمیم بگیرد ، با پدر است .