دینا / عقود و قراردادها / سایر عقود / مفهوم عقد و قرارداد

مفهوم عقد و قرارداد

ارتباط با ما

درصورتی که برای مشاوره در تمامی زمینه های ذکر شده در سایت، به دانش چندین ساله ما در این زمینه نیاز داشتید می توانید با شماره تلفن 9099075303 ( تماس با تلفن ثابت از سراسر کشور و به ازای هر دقیقه 230000 ریال ) در ارتباط باشید. سایت مشاوره دینا یک مرکز خصوصی و غیرانتفاعی است و به هیچ ارگان دولتی و خصوصی دیگر اعم از قوه قضاییه ، کانون وکلا ، کانون کارشناسان رسمی دادگستری و .... هیچگونه وابستگی ندارد.
جهت ارئه انتقادات، پیشنهادات و شکایات با شماره تلفن 54787900-021 تماس حاصل فرمایید.

logo-samandehi

تمامی حقوق این سایت متعلق به دینا می باشد ©

تماس از کل کشور : ۳ ۰ ۳ ۵ ۷ ۰ ۹ ۹ ۰ ۹
همه روزه حتی ایام تعطیل از :  ۸ صبح   الی ۱  شب

در علم حقوق منظور از اصطلاح عقد، عقود معین  آن دسته از عقد هایی که در قانون مدنی شرایط و چگونگی آن­ها ذکر شده است مثل عقد بیع، عقد اجاره، عقد رهن و عقد وکالت و همچنین عقد مضاربه و غیره استعمال می­ شود و حال آنکه کلمه قرارداد، بر تمامی عقود خواه معین باشد یا نباشد اطلاق می­ شود.

 

افراد همواره در طول زندگی اعمالی انجام می دهند که در قانون مدنی تحت عنوان عقد و قرارداد شناخته شده است. در واقع زمانی که دو نفر توافق می کنند که عمل حقوقی را انجام دهند یا تعهد به انجام کاری می کنند سعی در انعقاد عقد یا قرارداد دارند.

 

در این موضوع ما به دنبال تشریح مفاهیم عقد و قرارداد هستیم . از همین رو به ارکان تعهد برای فهم بهتر مطلب اشاره کردیم. در این مقاله به بررسی مفهوم عقد و قرارداد و اینکه عقد به چه معنا است و همچنین تفاوت عقد و قرارداد به چه صورت است و ارکان یک تعهد می پردازیم. در آخر نیز به این پرسش که تفاوت مدت قرارداد و مدت تعهد چیست پاسخ داده شده است.

عقد به چه معنا است؟

ماده 183 قانون مدنی در خصوص تعریف عقد اینگونه مقرر می‌ دارد: «عقد عبارت است از اینکه، یک یا چند نفر در مقابل یک یا چند نفر دیگر تعهد به امری نمایند و مورد قبول آن‌ها قرار گیرد.»

 

برای درک بهتر این ماده که به شرح موضوع ما می‌پردازد نیاز به تحلیل آن داریم. تعهد مصدر باب تفعل است. این واژه بر گرفته از واژه عهد است. که در لغت به معنی بر عهده گرفتن، خود را مدیون کردن و عهد و پیمان بستن است. سوای از تعریف لغتی این واژه، این واژه از حیث اصطلاحی به این معنی است که رابطه حقوقی بین طرفین عقد ایجاد شده است که شخصی در برابر دیگری ملزم به امری اعم از فعل یا ترک فعل می‌ شود.

 

در اینکه آیا عقد نتیجه تعهد طرفین است یا اینکه بر عکس اثر عقد تعهد است. البته این به این معنا نیست که تعهد تنها ناشی از عقد است. در همین راستا تعهد ممکن است ناشی از الزامات خارج قرارداد باشد. بنابراین دین ناشی از عقد را تعهد می‌نامند. طبق قانون مدنی اسباب ایجاد تعهد به دو دسته تقسیم شده‌اند:

 

الف- تعدات ناشی از قرارداد که در مواد 183 تا 300 قانون مدنی به آن پرداخته شده است.

 

ب- تعدات ناشی از الزامات خارج از قرارداد که در مواد 301 تا 337 قانون مدنی به آن پرداخته شده است.

 

یکی از تقسیمات که نسبت به مصادیق عقد انجام داده‌ اند بر حسب اثر حقوقی است که به جای می گذارد. در همین راستا به تشریح این موضوع می‌ پردازیم:

 

1 عقود تملیکی: عقدی است که انتقال مال یا تعهد از ناحیه طرفین باشد به عبارت دیگر عقدی است که هر یک از طرفین در ازا چیزی می دهد چیز دیگری می گیرد. عقودی چون بیع، معاوضه، اجاره، قرض و وصیت تملیکی از این دسته موارد هستند.

 

2 عقود عهدی: عقدی است که بموجب آن یک طرق متعهد انجام کاری می شود. از جمله این عقود می توان به عقد مساقات، حواله، کفالت تبدیل تعهد و نامزدی اشاره کرد.

 

3 عقود اذنی: مورد سوم این تقسیم بندی عقود اذنی است. عقود اذنی، بر عقدهایی اطلاق می‌ شود که در آن‌ها تعهد و التزام وجود ندارد؛ بلکه تحقق و بقای آن‌ها تنها در گرو اذن است و با برداشته شدن اذن، آن عقود نیز به هم می‌ خورند. بنابراین در این عقود تحقق و قوام عقود اذنی بسته به اذن و رضایت است. از جمله این عقود می‌ توان به ودیعه، عاریه، وکالت و مضاربه اشاره کرد.

تفاوت عقد و قرارداد به چه صورت است؟

در رابطه با تفاوت عقد و قرارداد باید یک تفکیک بین عقود معین و غیر معین قائل شویم. زیرا عقود معین و غیر معین موضوع عقد و قرارداد است و این تفکیک از همین جا نشات می‌ گیرد.

 

در زبان غیرتخصصی عقد و قرارداد به یک معنی است، اما در علم حقوق منظور از اصطلاح عقد، عقود معین (آن دسته از عقد هایی که در قانون مدنی شرایط و چگونگی آن­ها ذکر شده است مثل عقد بیع، عقد اجاره، عقد رهن، عقد وکالت، عقد مضاربه و غیره) استعمال می­ شود و حال آنکه کلمه قرارداد، بر تمامی عقود (خواه معین باشد یا نباشد) اطلاق می­ شود.

 

قرارداد در صورتی معتبر است که مخالف نظم عمومی (اخلاق حسنه و قانون آمره) نباشد. ارائه تعریف کاملی از نظم عمومی بسیار دشوار است. اما به طور کلی نظم عمومی عبارت است از مجموعه تاسیسات حقوقی و قوانین وابسته به حسن جریان لازم امور مربوط به اداره کشور و یا راجع به صیانت امنیت و اخلاق در روابط مردم که اراده افراد جامعه در خلاف جهت آنها بلا اثر باشد.

 

بنابراین نظم عمومی به طور آشکار با منافع و مصالح جامعه مرتبط بوده و طبیعت آن به گونه ­ای است که همه افراد باید آن را محترم شمرده و تجاوز به آن غیر ممکن باشد.

ارکان یک تعهد

تعهد که وجه مشترک عقود و قراردادها به شمار می‎‌رود سه رکن دارد:

 

1. طرفین تعهد : منظور از طرفین تعهد دو یا چند شخص حقیقی یا حقوقی است. بنابراین، برای تصور تعهد، وجود شخصی به عنوان طلبکار یا متعهدله و شخص دیگری به عنوان متعهد یا مدیون ضروری است. البته این نکته را نباید فراموش کرد که ممکن است استثنائا برخی از تعهدات ایجاد شوند که متعهد له مشخصی نداشته باشند . مانند جعاله عام یا بیمه عمر که ممکن است ذینفع آن در حین انعقاد عقد معدوم باشد.

 

2. موضوع تعهد : اعم است از اینکه فعل ( انجام کار ) که ممکن است مادی مثل تعهد به ساخت آپارتمان یا حقوقی مثل تعهد به فروش یا اسقاط حق یا ترک فعل باشد. این موضوع نیز به مانند فعل ممکن است مادی به مانند تعهد به عدم اشتغال به شغل پر سر و صدا یا تعهد به عدم افشای اسرار تجاری و یا حقوقی به مانند تعهد به عدم انتقال عین مستاجره. بنابراین موضوع تعهد باید معلوم و معین و مقدور بودن باشد.

 

3. رابطه حقوقی. به موجب آن متعهد له می‌تواند الزام متعهد را به ایفای تعهد خود درخواست کند. دلیل تکیه بر حقوقی بودن رابطه دینی آن است که به طور معمول دین همراه با ضمانت اجرایی است که به موجب آن طلبکار حق رجوع به دادگاه یا سایر مقامات عمومی را برای اجبار مدیون می‌دهد. همین ضمانت اجرا وجه تمایز دیون حقوقی از تعهدات اخلاقی است.

 

تفاوت مدت قرارداد و مدت تعهد چیست؟

برای آشنایی بیشتر با مفهوم قرارداد و تعهد در این بخش قصد داریم به این  پرسش که  تفاوت مدت قرارداد و مدت تعهد چیست؟ پاسخ دهیم. منظور از مدت قرارداد، تعیین سقف زمانی برای اتمام اعتبار و بقای قرارداد است. دوره زمانی مشخصی که بعد از پایان و انقضای مدت آن، قرارداد از بین می‌ رود و از درجه اعتبار ساقط و آن قرارداد منفسخ و منحل می‌ شود؛ مدت قرارداد است. در بعضی قرارداد ها مانند قرارداد مزارعه و اجاره شرط صحت قرارداد است چراکه قرارداد در زمان اتفاق می افتد.

 

اما در خصوص مدت تعهد چنین چیزی مطرح نیست، مدت اجرای تعهد در قرارداد به معنای تعیین زمان و سررسید ایفای تعهد شخص متعهد در قرارداد است، برای مثال تعیین زمان برای تنظیم سند رسمی در عقد بیع و یا تعیین مدت برای تحویل کالا در عقد بیع. موارد مذکور مدت زمان اجرای تعهد است، و عدم تعیین آن لطمه ای به اصل قرارداد وارد نمی کند.

 

در خصوص مدت زمان اجرای تعهد باید گفت، پس از سررسید مدت، قرارداد همچنان به قوت خود باقیست و چنانچه متعهد در بازه مشخص مفاد تعهد را اجرا نکرده باشد، نه تنها تعهدات شخص متعهد منحل و بی‌ اعتبار نمی‌ شود بلکه طرف متعهد ملزم به ایفای تعهدات و پرداخت خسارت تاخیر در انجام تعهد نیز می‌ شود.

برای مطالعه بیشتر درباره مفهوم عقد و قرارداد در کانال تلگرام حقوق قراردادها عضو شوید. کارشناسان مرکز مشاوره حقوقی دینا نیز آماده اند تا با ارائه خدمات مشاوره حقوقی تلفنی دینا به سوالات شما عزیزان پیرامون مفهوم عقد و قرارداد پاسخ دهند.