دینا / خانواده / ازدواج / احکام و آثار دوران نامزدی در قانون مدنی

احکام و آثار دوران نامزدی در قانون مدنی

ارتباط با ما

درصورتی که برای مشاوره در تمامی زمینه های ذکر شده در سایت، به دانش چندین ساله ما در این زمینه نیاز داشتید می توانید با شماره تلفن 9099075303 ( تماس با تلفن ثابت از سراسر کشور و به ازای هر دقیقه 290000 ریال ) در ارتباط باشید. سایت مشاوره دینا یک مرکز خصوصی و غیرانتفاعی است و به هیچ ارگان دولتی و خصوصی دیگر اعم از قوه قضاییه ، کانون وکلا ، کانون کارشناسان رسمی دادگستری و .... هیچگونه وابستگی ندارد.
جهت ارئه انتقادات، پیشنهادات و شکایات با شماره تلفن 54787900-021 تماس حاصل فرمایید.

logo-samandehi

تمامی حقوق این سایت متعلق به دینا می باشد ©

تماس از کل کشور : ۳ ۰ ۳ ۵ ۷ ۰ ۹ ۹ ۰ ۹
همه روزه حتی ایام تعطیل از :  ۸ صبح   الی ۱  شب

در این مقاله به بررسی احکام و آثار دوران نامزدی در قانون مدنی خواهیم پرداخت .

 

قواعد مربوط به دوران نامزدی در حقوق ایران ، ضمن مواد 1035 الی 1040 قانون مدنی مورد پیش بینی قرار گرفته است که این مواد در واقع با الهام از قانون مدنی سوییس وضع شده اند . البته قانونگذار دو ماده از مواد مذکور را به علت آنکه با فقه اسلامی هماهنگی و سازگاری ندارد را حذف نموده است که این دو ، ماده 1036 و 1039 قانون مدنی هستند . با این حال ، دوران نامزدی در قانون مدنی و احکام مربوط به آن تا حد اندکی مورد اشاره قرار گرفته است و این به دلیل آن است که نامزدی در قانون مدنی به نوعی قرارداد و یا تعهد دانسته شده است ؛ البته تعهد یا قراداد مذکور در دوران نامزدی ، نوعی عقد جایز می باشد که هر یک از طرفین می تواند آن را فسخ کند . کسب اطلاعات و شناخت بیشتر از احکام مربوط به دوران نامزدی در قانون مدنی ، منوط به تعریف نامزدی در قانون مدنی و بررسی آثار دوران نامزدی بر اساس قانون است که در ادامه این مقاله مورد بررسی قرار خواهند گرفت .

به طور کلی ، با توجه به قانون و همچنین عرف اجتماعی ، نامزدی را می توان مرحله ای دانست که پیش از ازدواج و به منظور آشنایی طرفین برای ادامه زندگی و تشکیل خانواده انجام می شود . لذا در تعریف نامزدی بر اساس قانون مدنی می توان گفت : " نامزدی یا وعده ازدواج قراردادی است که بین دو نفر به منظور ازدواج در آینده بسته می شود " . بنابراین ، نامزدی همان وعده ازدواج است و خود ازدواج نیست ؛ چرا که بر اساس قانون مدنی ، ازدواج میان دو نفر با انجام تشریفات مربوط به عقد نکاح انجام می گیرد و صرفا پس از انجام عقد نکاح است که زن و مرد به هم محرم می شوند و رابطه ای حقوقی یعنی رابطه زوجیت میان آنها برقرار می گردد . لذا تا پیش از عقد نکاح ، نمی توان طرفین را زوج دانست و احکام مربوط به رابطه زوجیت را میان آن دو برقرار دانست . به همین دلیل است که ماده 1035 قانون مدنی ضمن تعریف دوران نامزدی ، چنین مقرر نموده است : " وعده ازدواج ایجاد علقه زوجیت نمی کند " . بر این اساس ، لفظ نامزد و نامزدی صرفا شامل اشخاصی می شود که در مرحله قبل از عقد نکاح هستند و پس از عقد نکاح ، دیگر به لحاظ قانونی نمی توان از نامزدی صحبت کرد . بلکه در این صورت ، زن و مرد به هم محرم شده و به آنها زوج گفته می شود ؛ نه نامزد . البته گفتنی است که علاوه بر پیش بینی دوران نامزدی در قانون مدنی ، احکام و آثار خواستگاری نیز ضمن برخی از مواد قانون مدنی مشخص شده است که در مقاله ای جداگانه مورد بررسی قرار گرفته است .

به طور کلی ، با توجه به قانون و همچنین عرف اجتماعی ، نامزدی را می توان مرحله ای دانست که پیش از ازدواج و به منظور آشنایی طرفین برای ادامه زندگی و تشکیل خانواده انجام می شود . لذا در تعریف نامزدی بر اساس قانون مدنی می توان گفت : " نامزدی یا وعده ازدواج قراردادی است که بین دو نفر به منظور ازدواج در آینده بسته می شود " . بنابراین ، نامزدی همان وعده ازدواج است و خود ازدواج نیست ؛ چرا که بر اساس قانون مدنی ، ازدواج میان دو نفر با انجام تشریفات مربوط به عقد نکاح انجام می گیرد و صرفا پس از انجام عقد نکاح است که زن و مرد به هم محرم می شوند و رابطه ای حقوقی یعنی رابطه زوجیت میان آنها برقرار می گردد . لذا تا پیش از عقد نکاح ، نمی توان طرفین را زوج دانست و احکام مربوط به رابطه زوجیت را میان آن دو برقرار دانست . به همین دلیل است که ماده 1035 قانون مدنی ضمن تعریف دوران نامزدی ، چنین مقرر نموده است : " وعده ازدواج ایجاد علقه زوجیت نمی کند " . بر این اساس ، لفظ نامزد و نامزدی صرفا شامل اشخاصی می شود که در مرحله قبل از عقد نکاح هستند و پس از عقد نکاح ، دیگر به لحاظ قانونی نمی توان از نامزدی صحبت کرد . بلکه در این صورت ، زن و مرد به هم محرم شده و به آنها زوج گفته می شود ؛ نه نامزد . البته گفتنی است که علاوه بر پیش بینی دوران نامزدی در قانون مدنی ، احکام و آثار خواستگاری نیز ضمن برخی از مواد قانون مدنی مشخص شده است که در مقاله ای جداگانه مورد بررسی قرار گرفته است .