دینا / آیین دادرسی / ادله اثبات دعوی / وجوه شباهت انکار و تردید

وجوه شباهت انکار و تردید

ارتباط با ما

درصورتی که برای مشاوره در تمامی زمینه های ذکر شده در سایت، به دانش چندین ساله ما در این زمینه نیاز داشتید می توانید با شماره تلفن 9099075303 ( تماس با تلفن ثابت از سراسر کشور و به ازای هر دقیقه 290000 ریال ) در ارتباط باشید. سایت مشاوره دینا یک مرکز خصوصی و غیرانتفاعی است و به هیچ ارگان دولتی و خصوصی دیگر اعم از قوه قضاییه ، کانون وکلا ، کانون کارشناسان رسمی دادگستری و .... هیچگونه وابستگی ندارد.
جهت ارئه انتقادات، پیشنهادات و شکایات با شماره تلفن 54787900-021 تماس حاصل فرمایید.

logo-samandehi

تمامی حقوق این سایت متعلق به دینا می باشد ©

تماس از کل کشور : ۳ ۰ ۳ ۵ ۷ ۰ ۹ ۹ ۰ ۹
همه روزه حتی ایام تعطیل از :  ۸ صبح   الی ۱  شب

در این مقاله به بررسی وجوه شباهت انکار و تردید خواهیم پرداخت .

 

بر اساس قانون آیین دادرسی مدنی ، یکی از مهم ترین ادله اثبات دعوا سند است که توان اثباتی زیادی داشته و می توان به کمک آن به راحتی یک ادعا را ثابت نمود ؛ که البته در مقابل این اسناد ارائه شده نیز می توان دفاع ماهوی و شکلی نموده و به عبارت دیگر ، نسبت به این اسناد ادعای انکار ، تردید و جعل نمود . مفهوم ادعای انکار و تردید نسبت به سند عادی و جعل سند رسمی و عادی را در مطالب جداگاه مورد بررسی قرار دادیم ؛ اما آنچه در این مقاله قصد داریم بررسی نماییم شباهت های انکار و تردید یا وجوه شباهت انکار با تردید است که برای بررسی دقیق تر موضوع ، نخست انکار و تردید سند عادی را مورد بررسی قرار داده و سپس به بررسی مشابهت های انکار و تردید بر اساس قانون آیین دادرسی مدنی خواهیم پرداخت .

یکی از مهم ترین شیوه های دفاع شکلی در برابر اسناد عادی ، اظهار انکار و تردید نسبت به آنهاست که در ماده 216 قانون آیین دادرسی مدنی ، مفهوم انکار و تردید در سند عادی مطرح شده است . بر اساس این ماده ، " کسی که علیه او سند غیر رسمی ( سند عادی ) ابراز شود ، می تواند خط یا مهر یا امضاء و یا اثر انگشت منتسب به خود را انکار نماید و احکام منکر بر او مترتب می گردد . اگر سند ابرازی منتسب به شخص او نباشد ، می تواند تردید کند " . بر اساس این ماده ، تفاوت بین انکار و تردید آن است که شخصی که سندی عادی در دادگاه علیه او ارائه شده است و آن سند منتسب به خود او باشد ، برای اعتراض به اصالت آن سند و عدم تعلق دست خط ، مهر یا امضای آن سند به خودش ، فقط باید اصطلاح " انکار سند  " را به کار ببرد و در مقابل ، زمانی که سندی علیه شخصی ارائه شده باشد در حالی که آن سند منتسب به خود او نبوده و به شخص دیگری منتسب باشد ، می تواند از اصطلاح " تردید در سند " استفاده کند . برای دریافت اطلاعات کامل تر در خصوص اینکه فرق بین انکار و تردید چیست کلیک کنید .

یکی از مهم ترین شیوه های دفاع شکلی در برابر اسناد عادی ، اظهار انکار و تردید نسبت به آنهاست که در ماده 216 قانون آیین دادرسی مدنی ، مفهوم انکار و تردید در سند عادی مطرح شده است . بر اساس این ماده ، " کسی که علیه او سند غیر رسمی ( سند عادی ) ابراز شود ، می تواند خط یا مهر یا امضاء و یا اثر انگشت منتسب به خود را انکار نماید و احکام منکر بر او مترتب می گردد . اگر سند ابرازی منتسب به شخص او نباشد ، می تواند تردید کند " . بر اساس این ماده ، تفاوت بین انکار و تردید آن است که شخصی که سندی عادی در دادگاه علیه او ارائه شده است و آن سند منتسب به خود او باشد ، برای اعتراض به اصالت آن سند و عدم تعلق دست خط ، مهر یا امضای آن سند به خودش ، فقط باید اصطلاح " انکار سند  " را به کار ببرد و در مقابل ، زمانی که سندی علیه شخصی ارائه شده باشد در حالی که آن سند منتسب به خود او نبوده و به شخص دیگری منتسب باشد ، می تواند از اصطلاح " تردید در سند " استفاده کند . برای دریافت اطلاعات کامل تر در خصوص اینکه فرق بین انکار و تردید چیست کلیک کنید .