دینا / آیین دادرسی / ادله اثبات دعوی / درخواست ابراز یا ارائه سند از طرف مقابل در دادگاه

درخواست ابراز یا ارائه سند از طرف مقابل در دادگاه

ارتباط با ما

درصورتی که برای مشاوره در تمامی زمینه های ذکر شده در سایت، به دانش چندین ساله ما در این زمینه نیاز داشتید می توانید با شماره تلفن 9099075303 ( تماس با تلفن ثابت از سراسر کشور و به ازای هر دقیقه 290000 ریال ) در ارتباط باشید. سایت مشاوره دینا یک مرکز خصوصی و غیرانتفاعی است و به هیچ ارگان دولتی و خصوصی دیگر اعم از قوه قضاییه ، کانون وکلا ، کانون کارشناسان رسمی دادگستری و .... هیچگونه وابستگی ندارد.
جهت ارئه انتقادات، پیشنهادات و شکایات با شماره تلفن 54787900-021 تماس حاصل فرمایید.

logo-samandehi

تمامی حقوق این سایت متعلق به دینا می باشد ©

تماس از کل کشور : ۳ ۰ ۳ ۵ ۷ ۰ ۹ ۹ ۰ ۹
همه روزه حتی ایام تعطیل از :  ۸ صبح   الی ۱  شب

در این مقاله درخواست ابراز یا ارائه سند از طرف مقابل در دادگاه را بررسی می نماییم .

 

همانگونه که در مقاله ادله اثبات دعوا در امور حقوقی و امور کیفری اشاره گردید ، یکی از مهم ترین دلایلی که می توان با آن یک ادعا را ثابت نمود یا در مقابل یک ادعا از خود دفاع کرد ، سند می باشد ؛ لکن گاهی این سند در دسترس شخص نیست و به همین دلیل ، استناد به آن با چالش مواجه می شود . لکن به موجب قانون آیین دادرسی مدنی ، هرگاه دعوایی اقامه شود و سند معینی که مدرک ادعا یا اظهار یکی از طرفین دعواست ، نزد طرف مقابل باشد ، در چهار مورد او این اختیار را دارد که از طریق دادگاهی که به اصل دعوا رسیدگی می کند ، طرف مقابل را ملزم به ابراز یا ارئه سند نماید . برای بررسی بهتر این موارد ، مقرراتی که تمامی اشخاص را در بر می گیرد و مقرراتی که اشخاص معینی را در بر می گیرد را به صورت جداگانه مورد بررسی قرار می دهیم .

قانونگذار تمامی اشخاص را در دو مورد ملزم نموده است که هر گاه از اصحاب دعوا شمرده شوند ، ( خواهان ، خوانده ، وارد ثالث و ... ) ، به درخواست طرف مقابل و دستور دادگاه ، برای ارائه اصل سند به دادگاه اقدام نموده و سند معینی را که مدرک ادعا یا اظهار درخواست کننده است به دادگاهی که به دعوای مزبور رسیدگی می کند ارائه نماید .

الف ) در سند ابراز شده به سند معینی رجوع شده باشد ؛

بر اساس ماده 208 قانون آیین دادرسی مدنی ، " هرگاه یکی از طرفین سندی ابراز کند که در آن به سند دیگری رجوع شده و مربوط به دادرسی باشد ، طرف مقابل حق دارد ابراز سند دیگر را از دادگاه درخواست نماید و دادگاه به این درخواست ترتیب اثر خواهد داد " . برای نمونه اگر خواهان به استناد چکی اقامه دعوا و مطالبه وجه چک را نموده باشد و در آن چک تصریح شده باشد که بابت قرارداد مورخ ..... است و خوانده ( صادر کننده چک ) ادعا کند که قرارداد مزبور فسخ شده است ، دادگاه باید به درخواست خوانده بها داده و خواهان را ملزم به ارائه سند نماید .  برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد ارائه دلیل در دادگاه به عهده کیست کلیک کنید .

ب ) به وجود سند اعتراف شده باشد ؛

بر اساس ماده 209 قانون آیین دادرسی مدنی ، " هر گاه سند معینی که مدرک ادعا یا اظهار یکی از طرفین است نزد طرف دیگر باشد ، به درخواست طرف ، باید آن سند ابراز شود . هر گاه طرف مقابل به وجود سند نزد خود اعتراف کند ولی از ابراز آن امتناع نماید ، دادگاه می تواند آن را از قرائن مثبته ( ثابت کننده ) بداند " . البته بر اساس این ماده ، عدم ارائه سند به تنهایی نمی تواند ادعای درخواست کننده را اثبات کند ؛ بلکه باید قرائن دیگری نیز مبنی بر صحت ادعای وی در پرونده وجود داشته باشد . برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد سند عادی و سند رسمی کلیک کنید .

قانونگذار تمامی اشخاص را در دو مورد ملزم نموده است که هر گاه از اصحاب دعوا شمرده شوند ، ( خواهان ، خوانده ، وارد ثالث و ... ) ، به درخواست طرف مقابل و دستور دادگاه ، برای ارائه اصل سند به دادگاه اقدام نموده و سند معینی را که مدرک ادعا یا اظهار درخواست کننده است به دادگاهی که به دعوای مزبور رسیدگی می کند ارائه نماید .

الف ) در سند ابراز شده به سند معینی رجوع شده باشد ؛

بر اساس ماده 208 قانون آیین دادرسی مدنی ، " هرگاه یکی از طرفین سندی ابراز کند که در آن به سند دیگری رجوع شده و مربوط به دادرسی باشد ، طرف مقابل حق دارد ابراز سند دیگر را از دادگاه درخواست نماید و دادگاه به این درخواست ترتیب اثر خواهد داد " . برای نمونه اگر خواهان به استناد چکی اقامه دعوا و مطالبه وجه چک را نموده باشد و در آن چک تصریح شده باشد که بابت قرارداد مورخ ..... است و خوانده ( صادر کننده چک ) ادعا کند که قرارداد مزبور فسخ شده است ، دادگاه باید به درخواست خوانده بها داده و خواهان را ملزم به ارائه سند نماید .  برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد ارائه دلیل در دادگاه به عهده کیست کلیک کنید .

ب ) به وجود سند اعتراف شده باشد ؛

بر اساس ماده 209 قانون آیین دادرسی مدنی ، " هر گاه سند معینی که مدرک ادعا یا اظهار یکی از طرفین است نزد طرف دیگر باشد ، به درخواست طرف ، باید آن سند ابراز شود . هر گاه طرف مقابل به وجود سند نزد خود اعتراف کند ولی از ابراز آن امتناع نماید ، دادگاه می تواند آن را از قرائن مثبته ( ثابت کننده ) بداند " . البته بر اساس این ماده ، عدم ارائه سند به تنهایی نمی تواند ادعای درخواست کننده را اثبات کند ؛ بلکه باید قرائن دیگری نیز مبنی بر صحت ادعای وی در پرونده وجود داشته باشد . برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد سند عادی و سند رسمی کلیک کنید .