در این مقاله به بررسی قانون ترک کار و اثبات آن می پردازیم .

 کارگر کسی است که طبق قانون کار به هر عنوان در مقابل دریافت حق السعی برای مدت مشخصی کار می کند که به این مدت در حقوق مدت کار گفته می شود . مفهوم مدت کار روزهایی از سال و ماه و هفته و ساعت هایی از شبانه روز است که کارگر طبق قرارداد کار باید مشغول کار باشد . قرارداد کار علاوه بر مدت کار شامل سایر مواردی که کارگر و کارفرما هر دو ملزم به رعایت آن هستند مثل بیمه کردن کارگر و حقوق کار را نیز مشخص می کند .  البته باید در نظر داشت که انواع قرارداد کار باید در شرایط ویژه خود منعقد شوند به طور مسلم شرایط انعقاد قرارداد کار معین با انعقاد قرارداد کار موقت متفاوت است با این حال برخی از قوانین کار آمره هستند و نمی توان تحت هیچ شرایطی مخالف آن توافق کرد . یکی از موضوعات مهمی که در قانون کار و روابط کارگری و کارفرمایی بسیار حائز اهمیت است ، موضوع ترک کار است در این راستا ما در این مقاله به بررسی اینکه قانون ترک کار چیست و اثبات ترک کار بر عهده کیست می پردازیم .

ترک کار اصطلاحی است که در قانون کار صراحتا به آن اشاره ای نشده است و به معنای خاتمه قرارداد کار و پایان یافتن قرارداد کارگری و کارفرمایی است و بعضا در مواردی رخ می دهد که کارگر قصد دارد ، رابطه کاری خود را با کارفرما خاتمه دهد . در ماده 25 قانون کار مصوب سال 1369 آمده است که : "  هر گاه قرارداد کار برای مدت موقت و یا برای انجام کار معین ، منعقد شده باشد هیچ یک از طرفین به تنهایی حق فسخ آن را ندارند" . با توجه به این ماده می توان گفت در صورتی که در یک قرارداد کار معین یا قرارداد کار با مدت موقت ، قبل از انجام کار یا انقضای مدت ،  بدون رعایت مقررات قانونی  و به تنهایی از سوی کارگر فسخ شود ، کارگر عملا ترک کار کرده است و کارفرما می تواند در این رابطه با اختلاف خود را با کارگر در هیات های تشخیص کارگری و کارفرمایی و هیات های حل اختلاف کارگری و کارفرمایی مطرح کند . 
البته وزارت تعاون ، کار و رفاه اجتماعی ، در دستورالعملی اقدام به تعریف ترک کار کرده و آورده است که : " ترک کار عبارت است از فسخ یکجانبه قرارداد کار از طرف کارگر بدون مجوز قانونی ، برای محقق شدن ترک کار کارگر می بایت قصد و نیست انجام چنین عمل حقوقی را داشته باشد . بنابراین در صورتی که قصد و نیت فسخ قرارداد وجود نداشته باشد عمل انجام شده ( عدم حضور در کارگاه ) ترک کار محسوب نمی شود " . بنابراین دو مقوله اصلی برای تحقق ترک کار این است که از طرف کارگر بدون مجوز قانونی صورت بگیرد و همراه با قصد ترک کار باشد . 

ترک کار اصطلاحی است که در قانون کار صراحتا به آن اشاره ای نشده است و به معنای خاتمه قرارداد کار و پایان یافتن قرارداد کارگری و کارفرمایی است و بعضا در مواردی رخ می دهد که کارگر قصد دارد ، رابطه کاری خود را با کارفرما خاتمه دهد . در ماده 25 قانون کار مصوب سال 1369 آمده است که : "  هر گاه قرارداد کار برای مدت موقت و یا برای انجام کار معین ، منعقد شده باشد هیچ یک از طرفین به تنهایی حق فسخ آن را ندارند" . با توجه به این ماده می توان گفت در صورتی که در یک قرارداد کار معین یا قرارداد کار با مدت موقت ، قبل از انجام کار یا انقضای مدت ،  بدون رعایت مقررات قانونی  و به تنهایی از سوی کارگر فسخ شود ، کارگر عملا ترک کار کرده است و کارفرما می تواند در این رابطه با اختلاف خود را با کارگر در هیات های تشخیص کارگری و کارفرمایی و هیات های حل اختلاف کارگری و کارفرمایی مطرح کند . 
البته وزارت تعاون ، کار و رفاه اجتماعی ، در دستورالعملی اقدام به تعریف ترک کار کرده و آورده است که : " ترک کار عبارت است از فسخ یکجانبه قرارداد کار از طرف کارگر بدون مجوز قانونی ، برای محقق شدن ترک کار کارگر می بایت قصد و نیست انجام چنین عمل حقوقی را داشته باشد . بنابراین در صورتی که قصد و نیت فسخ قرارداد وجود نداشته باشد عمل انجام شده ( عدم حضور در کارگاه ) ترک کار محسوب نمی شود " . بنابراین دو مقوله اصلی برای تحقق ترک کار این است که از طرف کارگر بدون مجوز قانونی صورت بگیرد و همراه با قصد ترک کار باشد . 

ترک کار اصطلاحی است که در قانون کار صراحتا به آن اشاره ای نشده است و به معنای خاتمه قرارداد کار و پایان یافتن قرارداد کارگری و کارفرمایی است و بعضا در مواردی رخ می دهد که کارگر قصد دارد ، رابطه کاری خود را با کارفرما خاتمه دهد . در ماده 25 قانون کار مصوب سال 1369 آمده است که : "  هر گاه قرارداد کار برای مدت موقت و یا برای انجام کار معین ، منعقد شده باشد هیچ یک از طرفین به تنهایی حق فسخ آن را ندارند" . با توجه به این ماده می توان گفت در صورتی که در یک قرارداد کار معین یا قرارداد کار با مدت موقت ، قبل از انجام کار یا انقضای مدت ،  بدون رعایت مقررات قانونی  و به تنهایی از سوی کارگر فسخ شود ، کارگر عملا ترک کار کرده است و کارفرما می تواند در این رابطه با اختلاف خود را با کارگر در هیات های تشخیص کارگری و کارفرمایی و هیات های حل اختلاف کارگری و کارفرمایی مطرح کند . 
البته وزارت تعاون ، کار و رفاه اجتماعی ، در دستورالعملی اقدام به تعریف ترک کار کرده و آورده است که : " ترک کار عبارت است از فسخ یکجانبه قرارداد کار از طرف کارگر بدون مجوز قانونی ، برای محقق شدن ترک کار کارگر می بایت قصد و نیست انجام چنین عمل حقوقی را داشته باشد . بنابراین در صورتی که قصد و نیت فسخ قرارداد وجود نداشته باشد عمل انجام شده ( عدم حضور در کارگاه ) ترک کار محسوب نمی شود " . بنابراین دو مقوله اصلی برای تحقق ترک کار این است که از طرف کارگر بدون مجوز قانونی صورت بگیرد و همراه با قصد ترک کار باشد .