در عقد دائم، مرد مکلف است، به همسر خود، نفقه، پرداخت نماید. در صورتی که زن، تمکین نموده و مرد نیز با وجود استطاعت مالی، نفقه زن خود ندهد، مرتکب جرم ترک نفقه، شده است و به حبس تعزیری درجه شش محکوم می‌شود. حبس تعزیری درجه شش، بیش از شش ماه تا دو سال می باشد.

تامین نیازهای مادی زن، در زندگی زناشویی، از اهمیت وافری، برخوردار بوده و در دین اسلام، بدان، تاکید فراوان، شده است. بر اساس مقررات قانونی نیز پرداخت نفقه زن، به عهده شوهر قرار گرفته و عدم پرداخت آن، برخی آثار حقوقی از جمله، حق طلاق برای زن را به همراه خواهد داشت.

عدم پرداخت نفقه زن، علاوه بر آثار حقوقی، آثار کیفری نیز به همراه داشته و در قانون مجازات اسلامی، جرم انگاری شده و برای آن، مجازات تعیین شده است. از آنجا که، لازمه آگاهی از حقوق خانوادگی و اقدام برای دریافت این حقوق در صورت بروز اختلاف، آشنایی با قوانین حقوقی مربوطه می باشد، لازم است، راجع به میزان نفقه، مجازات ترک نفقه و سایر تبعات حقوقی مربوط به آن، اطلاعات کافی را کسب نمود.

در همین راستا، در این مقاله، قصد داریم، ترک انفاق را تعریف نموده و در ادامه، جرم ترک انفاق و مجازات ترک نفقه را بررسی نماییم. برای کسب اطلاعات بیشتر، در این زمینه، در ادامه مقاله، با ما، همراه باشید.

مجازات جرم ترک انفاق

بر اساس ماده 1106 قانون مدنی، در عقد دائم، مرد مکلف است، به همسر خود، نفقه، پرداخت نماید. بر اساس ماده 1107 قانون مدنی نیز نفقه زن، شامل همه نیازهای متعارف و متناسب با وضعیت زن، از جمله مسکن، البسه، نان، اثاث منزل، هزینه های درمانی و بهداشتی و خادم، در صورت عادت یا احتیاج است.

ماده 1108 قانون مدنی، علاوه بر رابطه زوجیت دائم، شرط دیگری را نیز برای وجوب پرداخت نفقه زن بیان نموده است و آن، تمکین زن از شوهر می باشد. این ماده مقرر نموده است: «هر گاه زن، بدون مانع مشروع، از ادای وظائف زوجیت، امتناع کند، مستحق نفقه نخواهد بود.»

انجام وظایف همسری، از سوی زوجه، تمکین، نامیده می شود. از آنجا که مرد، ریاست خانواده را بر عهده دارد، تمکین و اجرای وظایف همسری نیز برعهده زن می باشد. تمکین در حقوق، به دو نوع تمکین عام و تمکین خاص، تقسیم می شود. تمکین خاص، به معنای اطاعت زن در امور جنسی، به حد متعارف بوده و تمکین عام، به معنای تبعیت زوجه از شوهر در دیگر امور زندگی، در راستای ریاست مرد بر خانواده است.

بنابراین، اثبات عدم تمکین زن از شوهر یا ناشزه بودن او، سبب می شود که دادخواست نفقه او، رد شود. البته، اصل بر این است که زنی که در منزل شوهر خود، سکونت دارد، از او، تمکین عام و خاص می نماید و اگر شوهر، ادعا  نماید که همسر، از وی تمکین نمی کند، خود او، باید این موضوع را در دادگاه، اثبات نماید.

با توجه به توضیحات فوق، در تعریف ترک انفاق، می توان گفت در صورتیکه زوجه تمکین نموده و مرد نیز استطاعت مالی، در پرداخت نفقه را داشته اما از پرداخت آن، استنکاف نماید، جرم ترک انفاق، محقق گشته است. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد نفقه زن، مقاله زیر را مطالعه نمایید.

مجازات جرم ترک انفاق

بر اساس ماده 1106 قانون مدنی، در عقد دائم، مرد مکلف است، به همسر خود، نفقه، پرداخت نماید. بر اساس ماده 1107 قانون مدنی نیز نفقه زن، شامل همه نیازهای متعارف و متناسب با وضعیت زن، از جمله مسکن، البسه، نان، اثاث منزل، هزینه های درمانی و بهداشتی و خادم، در صورت عادت یا احتیاج است.

ماده 1108 قانون مدنی، علاوه بر رابطه زوجیت دائم، شرط دیگری را نیز برای وجوب پرداخت نفقه زن بیان نموده است و آن، تمکین زن از شوهر می باشد. این ماده مقرر نموده است: «هر گاه زن، بدون مانع مشروع، از ادای وظائف زوجیت، امتناع کند، مستحق نفقه نخواهد بود.»

انجام وظایف همسری، از سوی زوجه، تمکین، نامیده می شود. از آنجا که مرد، ریاست خانواده را بر عهده دارد، تمکین و اجرای وظایف همسری نیز برعهده زن می باشد. تمکین در حقوق، به دو نوع تمکین عام و تمکین خاص، تقسیم می شود. تمکین خاص، به معنای اطاعت زن در امور جنسی، به حد متعارف بوده و تمکین عام، به معنای تبعیت زوجه از شوهر در دیگر امور زندگی، در راستای ریاست مرد بر خانواده است.

بنابراین، اثبات عدم تمکین زن از شوهر یا ناشزه بودن او، سبب می شود که دادخواست نفقه او، رد شود. البته، اصل بر این است که زنی که در منزل شوهر خود، سکونت دارد، از او، تمکین عام و خاص می نماید و اگر شوهر، ادعا  نماید که همسر، از وی تمکین نمی کند، خود او، باید این موضوع را در دادگاه، اثبات نماید.

با توجه به توضیحات فوق، در تعریف ترک انفاق، می توان گفت در صورتیکه زوجه تمکین نموده و مرد نیز استطاعت مالی، در پرداخت نفقه را داشته اما از پرداخت آن، استنکاف نماید، جرم ترک انفاق، محقق گشته است. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد نفقه زن، مقاله زیر را مطالعه نمایید.

مجازات جرم ترک انفاق

بر اساس ماده 1106 قانون مدنی، در عقد دائم، مرد مکلف است، به همسر خود، نفقه، پرداخت نماید. بر اساس ماده 1107 قانون مدنی نیز نفقه زن، شامل همه نیازهای متعارف و متناسب با وضعیت زن، از جمله مسکن، البسه، نان، اثاث منزل، هزینه های درمانی و بهداشتی و خادم، در صورت عادت یا احتیاج است.

ماده 1108 قانون مدنی، علاوه بر رابطه زوجیت دائم، شرط دیگری را نیز برای وجوب پرداخت نفقه زن بیان نموده است و آن، تمکین زن از شوهر می باشد. این ماده مقرر نموده است: «هر گاه زن، بدون مانع مشروع، از ادای وظائف زوجیت، امتناع کند، مستحق نفقه نخواهد بود.»

انجام وظایف همسری، از سوی زوجه، تمکین، نامیده می شود. از آنجا که مرد، ریاست خانواده را بر عهده دارد، تمکین و اجرای وظایف همسری نیز برعهده زن می باشد. تمکین در حقوق، به دو نوع تمکین عام و تمکین خاص، تقسیم می شود. تمکین خاص، به معنای اطاعت زن در امور جنسی، به حد متعارف بوده و تمکین عام، به معنای تبعیت زوجه از شوهر در دیگر امور زندگی، در راستای ریاست مرد بر خانواده است.

بنابراین، اثبات عدم تمکین زن از شوهر یا ناشزه بودن او، سبب می شود که دادخواست نفقه او، رد شود. البته، اصل بر این است که زنی که در منزل شوهر خود، سکونت دارد، از او، تمکین عام و خاص می نماید و اگر شوهر، ادعا  نماید که همسر، از وی تمکین نمی کند، خود او، باید این موضوع را در دادگاه، اثبات نماید.

با توجه به توضیحات فوق، در تعریف ترک انفاق، می توان گفت در صورتیکه زوجه تمکین نموده و مرد نیز استطاعت مالی، در پرداخت نفقه را داشته اما از پرداخت آن، استنکاف نماید، جرم ترک انفاق، محقق گشته است. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد نفقه زن، مقاله زیر را مطالعه نمایید.