اشتغال به کار به لحاظ شخصی و اجتماعی آثار مهمی خواهد داشت و راهی مناسب جهت تامین نیازهای مادی است . به لحاظ تاریخی ، اشتغال به کار عمدتا وظیفه مرد تلقی می شده و گاهی حق او تلقی می شد . اما امروزه اشتغال زنان به عنوان نوعی حق برای آنان مورد شناسایی و تضمین قرار گرفته است . البته ، در قانون برای اشتغال به کار زنان محدودیت هایی نیز پیش بینی شده است . در این مقاله قصد داریم به بررسی حق اشتغال زوجه مطابق قانون بپردازیم و این سوال را پاسخ دهیم که وضعیت حق اشتغال زنان در حقوق ایران چگونه است . به همین مناسبت ابتدا حق اشتغال زن در قانون اساسی ، حق اشتغال زن در عقدنامه و محدودیت های اشتغال زنان خواهیم پرداخت .

حق اشتغال زن در قانون اساسی

یکی از مهم ترین حقوقی که در قانون اساسی برای همه افراد در نظر گرفته شده است ، حق اشتغال به کار است . حق اشتغال همه افراد جامعه در اصل بیست و هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران تضمین شده که بر اساس آن ، هرکس حق دارد شغلی را که بدان مایل است و مخالف اسلام و مصالح عمومی و حقوق دیگران نیست ، بر گزیند و دولت موظف است با رعایت نیاز جامعه به مشاغل گوناگون ، برای همه افراد اشتغال به کار و شرایط مساوی را برای احراز مشاغل ایجاد کند . این اصل ، شامل حق اشتغال زنان نیز می شود و دولت موظف به رعایت آن شده است . برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و حق اشتغال زن در قانون اساسی کلیک کنید .

حق اشتغال زن در عقدنامه

حق اشتغال زوجه امری مطلق و همیشگی نیست و در مواردی ممکن است مصداق عدم تمکین زن تلقی شود . به همین دلیل ، زن می تواند حق اشتغال را ضمن عقد نکاح را از همسر خود بگیرد . یعنی اینکه در عقد نامه به عنوان شرط ضمن عقد ، حق اشتغال به کار را قید کند . در این شرایط ، چون اشتغال زن در عقدنامه شرط شده است ، اصولا مرد نمی تواند با آن مخالفتی کند و آن را مصداق عدم تمکین زن تلقی نماید . همچنین ، گاهی زن از ابتدای آشنایی و حین عقد ازدواج شاغل بوده است و مرد با قبول این مسئله با وی اقدام به ازدواج می کند که در این صورت نیز چون عقد بر مبنای آگاهی مرد از اشتغال زن انجام شده است ، به معنای موافقت وی با اشتغال همسرش تلقی می شود . برای آشنایی با شروط ضمن عقد نکاح و حق اشتغال زن ضمن عقد نکاح کلیک کنید .

 

محدودیت های اشتغال زنان

همانگونه که اشاره شد ، در قانون اساسی حق اشتغال زنان تضمین شده است . اما در برخی از قوانین عادی محدودیت هایی برای اشتغال زنان قایل شده است . به عنوان مثال ، در ماده 1171 قانون مدنی چنین آمده است : " شوهر می تواند با تایید دادگاه زن خود را از اشتغال به شغلی که منافی مصالح خانوادگی یا حیثیت خود یا زن باشد منع کند . زن نیز می تواند از دادگاه چنین تقاضایی را بنماید . دادگاه در صورتی که اختلالی در امر معیشت خانواده ایجاد نشود ، مرد را از اشتغال به شغل مذکور منع می کند " . بر اساس این ماده ، محدودیت های اشتغال زنان عبارتند از منافی مصالح خانوادگی ، منافی حیثیات خود مرد و یا زن . یعنی اینکه اگر زن شغلی داشته باشد که منافی مصلحت های خانواده باشد و یا حیثیت مرد یا زن خدشه دار شود ، مرد می تواند زن را از آن کار منع کند . البته این محدودیت در صورتی قابل اعمال است که شوهر به دادگاه مراجعه کرده و منافی مصلحت یا حیثیت بودن شغل زن را به اثبات برساند . برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد محدودیت های اشتغال زنان و منع اشتغال زوجه کلیک کنید .

برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد حق اشتغال زنان در حقوق ایران در کانال تلگرام حقوق خانواده عضو شوید . کارشناسان مرکز مشاوره حقوقی دینا نیز آماده اند تا با ارائه خدمات مشاوره حقوقی تلفنی دینا به سوالات شما عزیزان پیرامون حق اشتغال زنان در حقوق ایران پاسخ دهند .

 

 

---

نظرات کاربران