ارث بردن فرزند در ازدواج موقت مطابق قانون مدنی جایز بوده و طفل از پدر و مادر خود ارث می برد. بر طبق ماده 1158قانون مدنی دختر و پسری که در دوران زوجیت متولد می گردد، ملحق به شوهر است و نظر به اینکه زوجیت اعم است از دائم و موقت، بنابراین فرزند ناشی از ازدواج موقت نیز به والدین خود ملحق شده و از آن ها ارث می برد. 

قوانین مختلف در کشور ما با تاثیر از فقه اسلامی، همواره بر تشکیل خانواده تاکید داشته و از روابط آزاد و خارج از چهارچوب ازدواج منع کرده اند. به همین دلیل، در جایی که نکاح دائم امکان پذیر نمی باشد، باز هم قانون گذار با پیش بینی نکاح موقت و مدون کردن مقررات مربوط به آن، سعی داشته تا از رواج روابط آزاد و بدون قید جلوگیری نماید.

ازدواج موقت که در حقوق به آن، متعه یا نکاح منقطع گفته شده و عموم مردم، آن را صیغه می نامند، در فقه شیعه و حقوق ایران، دارای آثاری است، از جمله، ضرورت درج شرط مهریه در عقد و عدم توارث میان زن و شوهر. اما سوالی که در رابطه با این نوع از ازدواج مطرح می شود آن است که اگر در طول عقد موقت، طفلی متولد شود، ارث بردن فرزند در ازدواج موقت به چه صورت خواهد بود؟ ایا فرزند صیغه ای ارث میبرد؟

به دلیل اهمیت این مساله و با توجه به اینکه در قانون مدنی، ماده قانونی صریحی که وضعیت ارث بردن فرزند در ازدواج موقت را مشخص نماید، دیده نمی شود، در این مقاله، ابتدا به پرسش ازدواج موقت چیست پاسخ داده و سپس، به بررسی ارث بردن فرزند در ازدواج موقت پرداخته شده و به پرسش بچه صیغه ای ارث می برد پاسخ داده خواهد شد.

در پاسخ به پرسش ازدواج موقت چیست می توان گفت که ازدواج موقت که در فقه شیعه با نام های «متعه» یا «صیغه» شناخته می شود، نوعی ازدواج محدود به زمان مشخص و با مهریه تعیین شده است. برخلاف ازدواج دائم، این پیوند پس از پایان مدت تعیین شده به صورت خودکار منقضی می شود و نیاز به طلاق ندارد. همچنین، زن پس از پایان این ازدواج باید مدت عده را رعایت کند تا در صورت بارداری، نسب فرزند مشخص شود. همچنین زن و شوهر در ازدواج موقت از یکدیگر ارث نمی برند.

این نوع از نکاح در ماده 1075 قانون مدنی بدین صورت مورد تعریف قرار گرفته است:"نکاح وقتی منقطع است که برای مدت معینی واقع شده باشد." بنابراین مطابق این ماده، عقد موقت، نکاحی است که در آن، مدت ازدواج میان زن و مرد مشخص می گردد. این نوع از ازدواج، دارای احکام خاصی در قانون مدنی می باشد. از جمله اینکه، ذکر مهریه در عقد ازدواج الزامی بوده و در صورت عدم تعیین مهر، نکاح باطل خواهد بود.

شرایط ازدواج موقت شباهت هایی به ازدواج دائم دارد، از جمله لزوم رضایت طرفین، تعیین مهریه و خواندن صیغه عقد. با این حال، تفاوت های مهمی نیز وجود دارد؛ مانند عدم نیاز به طلاق، امکان تعدد همسران موقت برای مردان (در حالی که زنان تنها می توانند با یک مرد ازدواج موقت داشته باشند) و ضرورت اجازه ولی برای دختران باکره. مدت این ازدواج می تواند از چند ساعت تا چند سال متغیر باشد و پس از پایان آن، زن موظف به رعایت عده است.

در پاسخ به پرسش ازدواج موقت چیست می توان گفت که ازدواج موقت که در فقه شیعه با نام های «متعه» یا «صیغه» شناخته می شود، نوعی ازدواج محدود به زمان مشخص و با مهریه تعیین شده است. برخلاف ازدواج دائم، این پیوند پس از پایان مدت تعیین شده به صورت خودکار منقضی می شود و نیاز به طلاق ندارد. همچنین، زن پس از پایان این ازدواج باید مدت عده را رعایت کند تا در صورت بارداری، نسب فرزند مشخص شود. همچنین زن و شوهر در ازدواج موقت از یکدیگر ارث نمی برند.

این نوع از نکاح در ماده 1075 قانون مدنی بدین صورت مورد تعریف قرار گرفته است:"نکاح وقتی منقطع است که برای مدت معینی واقع شده باشد." بنابراین مطابق این ماده، عقد موقت، نکاحی است که در آن، مدت ازدواج میان زن و مرد مشخص می گردد. این نوع از ازدواج، دارای احکام خاصی در قانون مدنی می باشد. از جمله اینکه، ذکر مهریه در عقد ازدواج الزامی بوده و در صورت عدم تعیین مهر، نکاح باطل خواهد بود.

شرایط ازدواج موقت شباهت هایی به ازدواج دائم دارد، از جمله لزوم رضایت طرفین، تعیین مهریه و خواندن صیغه عقد. با این حال، تفاوت های مهمی نیز وجود دارد؛ مانند عدم نیاز به طلاق، امکان تعدد همسران موقت برای مردان (در حالی که زنان تنها می توانند با یک مرد ازدواج موقت داشته باشند) و ضرورت اجازه ولی برای دختران باکره. مدت این ازدواج می تواند از چند ساعت تا چند سال متغیر باشد و پس از پایان آن، زن موظف به رعایت عده است.

در پاسخ به پرسش ازدواج موقت چیست می توان گفت که ازدواج موقت که در فقه شیعه با نام های «متعه» یا «صیغه» شناخته می شود، نوعی ازدواج محدود به زمان مشخص و با مهریه تعیین شده است. برخلاف ازدواج دائم، این پیوند پس از پایان مدت تعیین شده به صورت خودکار منقضی می شود و نیاز به طلاق ندارد. همچنین، زن پس از پایان این ازدواج باید مدت عده را رعایت کند تا در صورت بارداری، نسب فرزند مشخص شود. همچنین زن و شوهر در ازدواج موقت از یکدیگر ارث نمی برند.

این نوع از نکاح در ماده 1075 قانون مدنی بدین صورت مورد تعریف قرار گرفته است:"نکاح وقتی منقطع است که برای مدت معینی واقع شده باشد." بنابراین مطابق این ماده، عقد موقت، نکاحی است که در آن، مدت ازدواج میان زن و مرد مشخص می گردد. این نوع از ازدواج، دارای احکام خاصی در قانون مدنی می باشد. از جمله اینکه، ذکر مهریه در عقد ازدواج الزامی بوده و در صورت عدم تعیین مهر، نکاح باطل خواهد بود.

شرایط ازدواج موقت شباهت هایی به ازدواج دائم دارد، از جمله لزوم رضایت طرفین، تعیین مهریه و خواندن صیغه عقد. با این حال، تفاوت های مهمی نیز وجود دارد؛ مانند عدم نیاز به طلاق، امکان تعدد همسران موقت برای مردان (در حالی که زنان تنها می توانند با یک مرد ازدواج موقت داشته باشند) و ضرورت اجازه ولی برای دختران باکره. مدت این ازدواج می تواند از چند ساعت تا چند سال متغیر باشد و پس از پایان آن، زن موظف به رعایت عده است.