در پاسخ به این سوال که مبایعه نامه چیست؟ باید گفت مبایعه نامه که بیع نامه نیز نامیده می شود، نوشته ای است که در مورد یک بیع یا قراداد خرید و فروش تنظیم می شود. مهم ترین شرایط و ویژگی های مبایعه نامه عبارتند از: به قرارداد خرید و فروش اختصاص دارد، یک سند عادی است و هیچ یک از طرفین حق نداشته به صورت یک طرفه آن را فسخ نماید. 

یکی از شاخه های حقوق، حقوق عقود و قراردادها می باشد. در این شاخه از حقوق، همانطور که از عنوان آن مشخص است،  عقود و قراردادها مورد مطالعه قرار می گیرند. در حقوق کشور ما نام قرادرادها اغلب از فقه اسلامی گرفته شده و سپس وارد حقوق کشور ما و به تبع آن زبان فارسی شده است. مزارعه، مساقات، هبه و کفالت، نمونه هایی از این نام گذاری می باشد.

یکی از اصطلاحات عرصه قراردادها که تقریبا تمامی افراد جامعه حداقل یک مرتبه آن را شنیده و بسیاری از افراد نیز با آن سر و کار داشته، اصطلاح مبایعه نامه می باشد. اما در کنار اصطلاح مبایعه نامه، اصطلاحات دیگری همچون بیع نامه، قول نامه و سند نیز وجود داشته که تفاوت آن ها با مبایعه نامه ممکن است برای بسیاری از اشخاص هنوز مبهم باشد.

به همین دلیل در این مقاله، به بررسی حقوقی اصطلاح مبایعه نامه پرداخته؛ ابتدا به این سوال پاسخ می دهیم که مبایعه نامه چیست ؟ سپس، شرایط و ویژگی های مبایعه نامه را معرفی نموده و به توضیح این شرایط و ویژگی ها می پردازیم.

اصطلاح مبایعه نامه یکی از اصطلاحاتی است که تقریبا تمامی افراد جامعه حداقل یک مرتبه آن را شنیده و بسیاری از افراد نیز اقدام به انعقاد آن کرده اند. اما در کنار اصطلاح مبایعه نامه، اصطلاحات دیگری همچون بیع نامه، قول نامه و سند نیز وجود داشته که تفاوت آن ها با مبایعه نامه ممکن است برای بسیاری از اشخاص هنوز مبهم باشد.

برای اینکه به این سوال پاسخ دهیم که مبایعه نامه چیست؟ ابتدا بهتر است که به تعریف بیع بپردازیم، چرا که مبایعه نامه، من جمله مبایعه نامه خودرو، در ریشه خود، دربردارنده کلمه بیع می باشد. بیع به کسره ب و سکون یاء، کلمه ای عربی است که از طریق فقه اسلامی وارد زبان فارسی و حوزه قرادادها در حقوق ایران شده است. ساده ترین ترین تعریف برای بیع و اوصاف عقد بیع، خرید و فروش می باشد. به عبارت دیگر، هر عقد و قراردادی که در ضمن آن ، یک طرف اقدام به فروش مال خود کرده و دیگری برای خرید آن مال و پرداخت قیمت آن اقدام نماید، بیع نامیده می شود.

نکته ای که باید به آن توجه نمود آن است که مبایعه نامه سند عادی ای است که اغلب در دفاتر املاک و با دریافت کد رهگیری میان طرفین تنظیم گردیده و بنابراین در اصطلاح عرفی و حقوقی به سند انتقالی که در دفتر اسناد رسمی تنظیم می گردد، مبایعه نامه گفته نشده و این سند، سند رسمی نامیده می شود.

در پایان این بخش، لازم است تا تفاوت مبایعه نامه با یک اصطلاح دیگر یعنی قول نامه نیز توضیح داده شود. در عرف عامه ، اغلب قول نامه به همان معنای مبایعه نامه استفاده شده و به معنی سند عادی ای است که برای خرید و فروش تنظیم می شود. اما این دو در اصطلاح حقوقی متفاوت می باشند؛

با این توضیح که مبایعه نامه یا بیع نامه همانطور که گفته شد، به سندی عادی گفته می شود که ضمن آن قرارداد فروش یک مال غیر منقول یا مال منقول نوشته و ثبت می گردد؛ در حالی که در قولنامه، سند تعهد به بیع یا تعهد به انتقال بوده که ضمن آن، طرفین به طور مقدماتی توافق می کنند که در صورت فراهم شدن شرایط درتاریخ معینی جهت انعقاد قرارداد و انتقال مال در آن زمان در محل خاصی حاضر شوند. بنابراین قولنامه، سند تعهد به انتقال می باشد و مبایعه نامه، سند انتقال.   

اصطلاح مبایعه نامه یکی از اصطلاحاتی است که تقریبا تمامی افراد جامعه حداقل یک مرتبه آن را شنیده و بسیاری از افراد نیز اقدام به انعقاد آن کرده اند. اما در کنار اصطلاح مبایعه نامه، اصطلاحات دیگری همچون بیع نامه، قول نامه و سند نیز وجود داشته که تفاوت آن ها با مبایعه نامه ممکن است برای بسیاری از اشخاص هنوز مبهم باشد.

برای اینکه به این سوال پاسخ دهیم که مبایعه نامه چیست؟ ابتدا بهتر است که به تعریف بیع بپردازیم، چرا که مبایعه نامه، من جمله مبایعه نامه خودرو، در ریشه خود، دربردارنده کلمه بیع می باشد. بیع به کسره ب و سکون یاء، کلمه ای عربی است که از طریق فقه اسلامی وارد زبان فارسی و حوزه قرادادها در حقوق ایران شده است. ساده ترین ترین تعریف برای بیع و اوصاف عقد بیع، خرید و فروش می باشد. به عبارت دیگر، هر عقد و قراردادی که در ضمن آن ، یک طرف اقدام به فروش مال خود کرده و دیگری برای خرید آن مال و پرداخت قیمت آن اقدام نماید، بیع نامیده می شود.

نکته ای که باید به آن توجه نمود آن است که مبایعه نامه سند عادی ای است که اغلب در دفاتر املاک و با دریافت کد رهگیری میان طرفین تنظیم گردیده و بنابراین در اصطلاح عرفی و حقوقی به سند انتقالی که در دفتر اسناد رسمی تنظیم می گردد، مبایعه نامه گفته نشده و این سند، سند رسمی نامیده می شود.

در پایان این بخش، لازم است تا تفاوت مبایعه نامه با یک اصطلاح دیگر یعنی قول نامه نیز توضیح داده شود. در عرف عامه ، اغلب قول نامه به همان معنای مبایعه نامه استفاده شده و به معنی سند عادی ای است که برای خرید و فروش تنظیم می شود. اما این دو در اصطلاح حقوقی متفاوت می باشند؛

با این توضیح که مبایعه نامه یا بیع نامه همانطور که گفته شد، به سندی عادی گفته می شود که ضمن آن قرارداد فروش یک مال غیر منقول یا مال منقول نوشته و ثبت می گردد؛ در حالی که در قولنامه، سند تعهد به بیع یا تعهد به انتقال بوده که ضمن آن، طرفین به طور مقدماتی توافق می کنند که در صورت فراهم شدن شرایط درتاریخ معینی جهت انعقاد قرارداد و انتقال مال در آن زمان در محل خاصی حاضر شوند. بنابراین قولنامه، سند تعهد به انتقال می باشد و مبایعه نامه، سند انتقال.   

اصطلاح مبایعه نامه یکی از اصطلاحاتی است که تقریبا تمامی افراد جامعه حداقل یک مرتبه آن را شنیده و بسیاری از افراد نیز اقدام به انعقاد آن کرده اند. اما در کنار اصطلاح مبایعه نامه، اصطلاحات دیگری همچون بیع نامه، قول نامه و سند نیز وجود داشته که تفاوت آن ها با مبایعه نامه ممکن است برای بسیاری از اشخاص هنوز مبهم باشد.

برای اینکه به این سوال پاسخ دهیم که مبایعه نامه چیست؟ ابتدا بهتر است که به تعریف بیع بپردازیم، چرا که مبایعه نامه، من جمله مبایعه نامه خودرو، در ریشه خود، دربردارنده کلمه بیع می باشد. بیع به کسره ب و سکون یاء، کلمه ای عربی است که از طریق فقه اسلامی وارد زبان فارسی و حوزه قرادادها در حقوق ایران شده است. ساده ترین ترین تعریف برای بیع و اوصاف عقد بیع، خرید و فروش می باشد. به عبارت دیگر، هر عقد و قراردادی که در ضمن آن ، یک طرف اقدام به فروش مال خود کرده و دیگری برای خرید آن مال و پرداخت قیمت آن اقدام نماید، بیع نامیده می شود.

نکته ای که باید به آن توجه نمود آن است که مبایعه نامه سند عادی ای است که اغلب در دفاتر املاک و با دریافت کد رهگیری میان طرفین تنظیم گردیده و بنابراین در اصطلاح عرفی و حقوقی به سند انتقالی که در دفتر اسناد رسمی تنظیم می گردد، مبایعه نامه گفته نشده و این سند، سند رسمی نامیده می شود.

در پایان این بخش، لازم است تا تفاوت مبایعه نامه با یک اصطلاح دیگر یعنی قول نامه نیز توضیح داده شود. در عرف عامه ، اغلب قول نامه به همان معنای مبایعه نامه استفاده شده و به معنی سند عادی ای است که برای خرید و فروش تنظیم می شود. اما این دو در اصطلاح حقوقی متفاوت می باشند؛

با این توضیح که مبایعه نامه یا بیع نامه همانطور که گفته شد، به سندی عادی گفته می شود که ضمن آن قرارداد فروش یک مال غیر منقول یا مال منقول نوشته و ثبت می گردد؛ در حالی که در قولنامه، سند تعهد به بیع یا تعهد به انتقال بوده که ضمن آن، طرفین به طور مقدماتی توافق می کنند که در صورت فراهم شدن شرایط درتاریخ معینی جهت انعقاد قرارداد و انتقال مال در آن زمان در محل خاصی حاضر شوند. بنابراین قولنامه، سند تعهد به انتقال می باشد و مبایعه نامه، سند انتقال.