ادله اثبات دعوی در امور حقوقی و کیفری، جهت اثبات ادعا و احقاق حق، در آیین دادرسی مدنی و کیفری مشخص شده است. شهادت، قسم، علم قاضی و اقرار، از ادله اثبات و راه های اثبات جرم در امور کیفری می باشند. اقرار، سند، سوگند، شهادت و امارات قضایی نیز، ادله اثبات دعوی در امور حقوقی هستند.

قانون، در روابط اجتماعی و اقتصادی روزمره افراد، اصل را بر صحت و درستی اعمال گذاشته است. بنابراین، اگر کسی ادعا کند، دیگری، امری مخالف قانون انجام داده است، باید آن را ثابت کند. در محاکم دادگستری، اثبات ادعا، تنها با دلایلی امکان پذیر است که در قانون، مشخص و معیین شده اند و بدون آن ها، احقاق حق، یا دفاع از ادعا، ممکن نمی باشد.

بر این اساس، افرادی که به دادگاه ها و دادسرا ها، برای طرح کردن دعوایی مراجعه می کنند، باید از اینکه چگونه می توانند ادعای خود را نزد قاضی ثابت کنند، آگاه باشند. بنابراین، بسته به اینکه خواهان یا شاکی، در یک موضوع حقوقی، اقدام به طرح دعوی نموده است یا در یک موضوع کیفری، راه های اثبات متفاوتی، وجود خواهد داشت.

از این رو، در این مقاله، قصد داریم در این خصوص توضیح دهیم که اثبات ادعا چگونه است و ادله اثبات دعوی در امور حقوقی و کیفری، جهت احقاق حق و اثبات جرم، چه مواردی هستند. چنانچه، سوالاتی پیرامون راه های اثبات جرم و ادله اثبات دعوی در امور حقوقی و کیفری دارید، با ما همراه باشید.

ادله اثبات دعوی در امور کیفری

در پاسخ به این پرسش که اثبات ادعا در امور حقوقی و کیفری چگونه است؟ باید گفت: وقتی کسی، علیه دیگری، در دادسرای کیفری، شکایت می کند یا به دادگاه عمومی، دادخواست حقوقی می دهد، در اصطلاح حقوقی، دعوایی اقامه کرده است. به طرح کننده شکایت در دادسرا و دادگاه، "مدعی" می گویند. مدعی، وظیفه اثبات ادعای خود، نزد قاضی را بر عهده دارد. البته، مدعی، نمی تواند از هر دلیلی، برای اثبات ادعا و احقاق حق خود، استفاده کند و تنها، دلایل و مدارکی که در قانون، مشخص شده اند، مورد قبول دادگاه هستند.

در مقابل، طرف دیگر نیز، بر مبنای قاعده البینه علی المدعی و الیمین علی من انکر، می تواند، منکر دلایل مدعی شود و دلیل یا مدرکی ارایه کند که دلایل مدعی را بی اثر کند. مثلا، در صورتی که " الف " ادعا کند خودرویی که در دست " ب " است متعلق به " الف " است ، باید ادعایش را با ارایه دلیل، در دادگاه ثابت کند. بعد از این، " ب " نیز می تواند، با آوردن مدرک ، دلایل " الف " را رد کند و مالکیت خود را نسبت به خودرو ثابت نماید.

بر اساس مقدمات بالا، باید گفت، در راستای احقاق حق، اثبات ادعا، یا در مقام دفاع، طرفین هر دعوی، باید مطابق آیین دادرسی مراجع دادگستری، با استفاده از ادله اثبات دعوی در امور حقوقی و کیفری، نظیر شهادت بر اقرار، به اثبات ادعا یا دفاع از خود بپردازند. راه های اثبات جرم و دلایلی که می توان با آن، ادعایی را ثابت کرد یا به دفاع از خود پرداخت، در دعاوی کیفری و حقوقی تا حدی متفاوت است؛ به همین دلیل، هنگام استفاده از ادله اثبات دعوی، باید به نوع دعوا، برای ارایه دلیل، دقت کنیم.

ادله اثبات دعوی در امور کیفری

در پاسخ به این پرسش که اثبات ادعا در امور حقوقی و کیفری چگونه است؟ باید گفت: وقتی کسی، علیه دیگری، در دادسرای کیفری، شکایت می کند یا به دادگاه عمومی، دادخواست حقوقی می دهد، در اصطلاح حقوقی، دعوایی اقامه کرده است. به طرح کننده شکایت در دادسرا و دادگاه، "مدعی" می گویند. مدعی، وظیفه اثبات ادعای خود، نزد قاضی را بر عهده دارد. البته، مدعی، نمی تواند از هر دلیلی، برای اثبات ادعا و احقاق حق خود، استفاده کند و تنها، دلایل و مدارکی که در قانون، مشخص شده اند، مورد قبول دادگاه هستند.

در مقابل، طرف دیگر نیز، بر مبنای قاعده البینه علی المدعی و الیمین علی من انکر، می تواند، منکر دلایل مدعی شود و دلیل یا مدرکی ارایه کند که دلایل مدعی را بی اثر کند. مثلا، در صورتی که " الف " ادعا کند خودرویی که در دست " ب " است متعلق به " الف " است ، باید ادعایش را با ارایه دلیل، در دادگاه ثابت کند. بعد از این، " ب " نیز می تواند، با آوردن مدرک ، دلایل " الف " را رد کند و مالکیت خود را نسبت به خودرو ثابت نماید.

بر اساس مقدمات بالا، باید گفت، در راستای احقاق حق، اثبات ادعا، یا در مقام دفاع، طرفین هر دعوی، باید مطابق آیین دادرسی مراجع دادگستری، با استفاده از ادله اثبات دعوی در امور حقوقی و کیفری، نظیر شهادت بر اقرار، به اثبات ادعا یا دفاع از خود بپردازند. راه های اثبات جرم و دلایلی که می توان با آن، ادعایی را ثابت کرد یا به دفاع از خود پرداخت، در دعاوی کیفری و حقوقی تا حدی متفاوت است؛ به همین دلیل، هنگام استفاده از ادله اثبات دعوی، باید به نوع دعوا، برای ارایه دلیل، دقت کنیم.

ادله اثبات دعوی در امور کیفری

در پاسخ به این پرسش که اثبات ادعا در امور حقوقی و کیفری چگونه است؟ باید گفت: وقتی کسی، علیه دیگری، در دادسرای کیفری، شکایت می کند یا به دادگاه عمومی، دادخواست حقوقی می دهد، در اصطلاح حقوقی، دعوایی اقامه کرده است. به طرح کننده شکایت در دادسرا و دادگاه، "مدعی" می گویند. مدعی، وظیفه اثبات ادعای خود، نزد قاضی را بر عهده دارد. البته، مدعی، نمی تواند از هر دلیلی، برای اثبات ادعا و احقاق حق خود، استفاده کند و تنها، دلایل و مدارکی که در قانون، مشخص شده اند، مورد قبول دادگاه هستند.

در مقابل، طرف دیگر نیز، بر مبنای قاعده البینه علی المدعی و الیمین علی من انکر، می تواند، منکر دلایل مدعی شود و دلیل یا مدرکی ارایه کند که دلایل مدعی را بی اثر کند. مثلا، در صورتی که " الف " ادعا کند خودرویی که در دست " ب " است متعلق به " الف " است ، باید ادعایش را با ارایه دلیل، در دادگاه ثابت کند. بعد از این، " ب " نیز می تواند، با آوردن مدرک ، دلایل " الف " را رد کند و مالکیت خود را نسبت به خودرو ثابت نماید.

بر اساس مقدمات بالا، باید گفت، در راستای احقاق حق، اثبات ادعا، یا در مقام دفاع، طرفین هر دعوی، باید مطابق آیین دادرسی مراجع دادگستری، با استفاده از ادله اثبات دعوی در امور حقوقی و کیفری، نظیر شهادت بر اقرار، به اثبات ادعا یا دفاع از خود بپردازند. راه های اثبات جرم و دلایلی که می توان با آن، ادعایی را ثابت کرد یا به دفاع از خود پرداخت، در دعاوی کیفری و حقوقی تا حدی متفاوت است؛ به همین دلیل، هنگام استفاده از ادله اثبات دعوی، باید به نوع دعوا، برای ارایه دلیل، دقت کنیم.

برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد ادله اثبات دعوی در امور حقوقی و کیفری در کانال تلگرام آیین دادرسی و ادله اثبات دعوا عضو شوید. کارشناسان مرکز مشاوره حقوقی دینا نیز آماده اند تا با ارائه خدمات مشاوره حقوقی تلفنی دینا به سوالات شما عزیزان پیرامون ادله اثبات دعوی در امور حقوقی و کیفری پاسخ دهند.