حقوق قانون کار در سال ۱۴۰۴ به عنوان یکی از موضوعات مهم در حوزه حقوق کارگران مورد توجه قرار گرفته است، به طوری که حداقل دستمزد کارگر در قانون کار ۱۴۰۴ بر اساس شاخص های اقتصادی و تورم تعیین شده است. طبق اعلام مقامات ذی ربط، این حداقل دستمزد شامل حقوق پایه و بخش هایی مانند حق جذب و مزایای مستمر می شود که با توجه به شرایط هر صنف و مشاغل مختلف، میزان آن متفاوت است.

حداقل حقوق قانون کار در سال ۱۴۰۴ به عنوان یکی از ارکان اصلی حمایت از حقوق کارگران مطرح است و شامل دستمزد پایه و مزایای مستمر می شود. تعیین حداقل دستمزد کارگر در قانون کار ۱۴۰۴ با توجه به شاخص های اقتصادی مانند تورم و هزینه های زندگی انجام شده است و برای تمام مشاغل و صنایع به صورت یکسان تعیین نشده و با توجه به شرایط هر حوزه کاری و میزان سختی شغل، تنظیم شده است. 

موضوع حداقل حقوق قانون کار و تعیین حداقل دستمزد کارگر در قانون کار ۱۴۰۴ از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا مستقیماً به زندگی و رفاه کارگران و خانواده های آن ها مرتبط می شود. این موضوع نه تنها به عنوان یک الزام قانونی، بلکه به عنوان ابزاری برای کاهش فقر و نابرابری اقتصادی در جامعه عمل می کند. تعیین حداقل دستمزد منصفانه می تواند به کاهش اختلاف طبقاتی، افزایش انگیزه کارگران و بهبود بهره وری در محیط کار کمک کند.

از این رو، در این مقاله، به بررسی قرارداد بین کارگر و کارفرما پرداخته و سپس، حداقل حقوق قانون کار در سال ۱۴۰۴ و میزان مبلغ دستمزد روزانه هر کارگر در سال 1404 را خواهیم گفت. جهت کسب اطلاعات بیشتر، در این زمینه، با ما همراه باشید.

داشتن قرارداد، در هر امری، اعم از این که آن قرارداد، کتبی باشد یا شفاهی، ضروری است؛ چرا که به موجب قرارداد، حقوق و تکالیف طرفین، مشخص شده و در صورت تضییع این حقوق، افراد می توانند، برای احقاق خود، به صورت قانونی و با استناد به قرارداد فی مابین، اقدام نمایند. امور مربوط به کارگر و کارفرما نیز از این امر مستثنی نبوده و بهتر است که کارگران و کارفرمایان، قرارداد کتبی منعقد شده بر اساس حقوق کار را به صورت کتبی، داشته باشند.

به موجب ماده 7 قانون کار : "قرارداد کار، عبارت است از قرارداد کتبی یا شفاهی که به موجب آن، کارگر، در قبال دریافت حق السعی، کاری را برای مدت موقت یا مدت غیرموقت، برای کارفرما، انجام می دهد ." بنابراین، اشخاصی که به عنوان کارگر یا کارمند و در ازای دریافت مبلغ مشخصی، برای کارفرما کار می کنند، صرف نظر از اینکه قرارداد کار بین کارگر و کارفرما ۱۴۰۴ آن ها، شفاهی باشد یا کتبی، تحت حمایت قانون کار قرار می گیرند.

براساس قرارداد کار، کارگر، علاوه بر مزایایی مانند حق اولاد، در قبال عمل خود، مستحق دریافت مزد یا حقوق، از سمت کارفرما می شود. میزان مبلغ دستمزد کارگر، نباید از مزد روزانه و حداقل حقوق قانون کار در سال ۱۴۰۴​، کمتر باشد. چراکه قانون کار، یک قانون آمره محسوب شده و امکان توافق برخلاف آن، وجود ندارد، مگر مواردی که خود قانون، استثنا کرده است.

به همین جهت، کارفرما، به هیچ عنوان، نمی تواند برای کارگر، حقوق و مزایایی، کمتر از آنچه که مطابق قانون کار مشخص شده است، تعیین کند. از همین رو، لازم است تا کارفرمایان، هرساله، نسبت به افزایش حقوق کارگران خود، تا حداقل حقوق قانون کار، اقدام کنند. در ادامه، در خصوص حداقل حقوق قانون کار در سال 1404​، صحبت خواهیم کرد.

داشتن قرارداد، در هر امری، اعم از این که آن قرارداد، کتبی باشد یا شفاهی، ضروری است؛ چرا که به موجب قرارداد، حقوق و تکالیف طرفین، مشخص شده و در صورت تضییع این حقوق، افراد می توانند، برای احقاق خود، به صورت قانونی و با استناد به قرارداد فی مابین، اقدام نمایند. امور مربوط به کارگر و کارفرما نیز از این امر مستثنی نبوده و بهتر است که کارگران و کارفرمایان، قرارداد کتبی منعقد شده بر اساس حقوق کار را به صورت کتبی، داشته باشند.

به موجب ماده 7 قانون کار : "قرارداد کار، عبارت است از قرارداد کتبی یا شفاهی که به موجب آن، کارگر، در قبال دریافت حق السعی، کاری را برای مدت موقت یا مدت غیرموقت، برای کارفرما، انجام می دهد ." بنابراین، اشخاصی که به عنوان کارگر یا کارمند و در ازای دریافت مبلغ مشخصی، برای کارفرما کار می کنند، صرف نظر از اینکه قرارداد کار بین کارگر و کارفرما ۱۴۰۴ آن ها، شفاهی باشد یا کتبی، تحت حمایت قانون کار قرار می گیرند.

براساس قرارداد کار، کارگر، علاوه بر مزایایی مانند حق اولاد، در قبال عمل خود، مستحق دریافت مزد یا حقوق، از سمت کارفرما می شود. میزان مبلغ دستمزد کارگر، نباید از مزد روزانه و حداقل حقوق قانون کار در سال ۱۴۰۴​، کمتر باشد. چراکه قانون کار، یک قانون آمره محسوب شده و امکان توافق برخلاف آن، وجود ندارد، مگر مواردی که خود قانون، استثنا کرده است.

به همین جهت، کارفرما، به هیچ عنوان، نمی تواند برای کارگر، حقوق و مزایایی، کمتر از آنچه که مطابق قانون کار مشخص شده است، تعیین کند. از همین رو، لازم است تا کارفرمایان، هرساله، نسبت به افزایش حقوق کارگران خود، تا حداقل حقوق قانون کار، اقدام کنند. در ادامه، در خصوص حداقل حقوق قانون کار در سال 1404​، صحبت خواهیم کرد.

داشتن قرارداد، در هر امری، اعم از این که آن قرارداد، کتبی باشد یا شفاهی، ضروری است؛ چرا که به موجب قرارداد، حقوق و تکالیف طرفین، مشخص شده و در صورت تضییع این حقوق، افراد می توانند، برای احقاق خود، به صورت قانونی و با استناد به قرارداد فی مابین، اقدام نمایند. امور مربوط به کارگر و کارفرما نیز از این امر مستثنی نبوده و بهتر است که کارگران و کارفرمایان، قرارداد کتبی منعقد شده بر اساس حقوق کار را به صورت کتبی، داشته باشند.

به موجب ماده 7 قانون کار : "قرارداد کار، عبارت است از قرارداد کتبی یا شفاهی که به موجب آن، کارگر، در قبال دریافت حق السعی، کاری را برای مدت موقت یا مدت غیرموقت، برای کارفرما، انجام می دهد ." بنابراین، اشخاصی که به عنوان کارگر یا کارمند و در ازای دریافت مبلغ مشخصی، برای کارفرما کار می کنند، صرف نظر از اینکه قرارداد کار بین کارگر و کارفرما ۱۴۰۴ آن ها، شفاهی باشد یا کتبی، تحت حمایت قانون کار قرار می گیرند.

براساس قرارداد کار، کارگر، علاوه بر مزایایی مانند حق اولاد، در قبال عمل خود، مستحق دریافت مزد یا حقوق، از سمت کارفرما می شود. میزان مبلغ دستمزد کارگر، نباید از مزد روزانه و حداقل حقوق قانون کار در سال ۱۴۰۴​، کمتر باشد. چراکه قانون کار، یک قانون آمره محسوب شده و امکان توافق برخلاف آن، وجود ندارد، مگر مواردی که خود قانون، استثنا کرده است.

به همین جهت، کارفرما، به هیچ عنوان، نمی تواند برای کارگر، حقوق و مزایایی، کمتر از آنچه که مطابق قانون کار مشخص شده است، تعیین کند. از همین رو، لازم است تا کارفرمایان، هرساله، نسبت به افزایش حقوق کارگران خود، تا حداقل حقوق قانون کار، اقدام کنند. در ادامه، در خصوص حداقل حقوق قانون کار در سال 1404​، صحبت خواهیم کرد.